Weggelopen

Een klein meisje met ros haar liep rond. Haar oogjes keken om haar heen en staarden dan voor haar. Ze zette voorzichtig stapjes naar voren en in haar handen had ze een knuffeltje. Ze was weggelopen bij haar ouders om haar neef te zoeken. Hij was al zolang weg en ze mistte hem. Haar ouders waren vast ongerust maar ze wilde neit terug. Ze liep opeens tegen een vuilbak die op de grond donderde. "Auww" zei ze zacht en wreef over haar hoofd. Ze hoorde dan wat en kroop achter de andere vuilbak terwijl ze keek wie er was of wat er was..

Zelman liep rustig door een steeg heen. Hij had zijn handen in de zakken van zijn vest en in zijn mond zat een sigaret die lichtjes rookte. Zelman hoorde wat en hij keek even omzich heen. Hij haalde daarna zijn schouders op en nam maar aan dat het een kat was geweest of een ander zwerfdier. Hij liep dan ook langs de vuilnisbak en hij had niet door dat er een meisje achter zat omdat hij wat in gedachten verzonken was. Hij liep dan ook rustig door terwijl hij zijn sigaret onder tussen even vast nam en er een trekje van nam en de rook vervolgens rustig uitblies.

Het meisje hoorde de stappen en keek wie er voorbij kwam. Opeens herkende ze hem meteen aan het rode haar en de muts op zijn hoofd. Ze stond op en rende gillend naar hem. "Zelman!" gilde ze en sloeg haar armen rond zijn benen. Hij liep nog dus hij sleurde haar zowat mee. "Zelman Zelman Zelman" gilde ze blij en hield hem nog steeds vast.

Zelman liep rustig door tot dat hij ineens een stem hoorde, een jonge meisjes stem. Hij keek dan ook droog om en ineens hing er een meisje aan zijn been dat nog drie keer zijn naam riep. Zelman zijn ogen werden dan ook groot en de sigaret viel uit zijn mond op de grond. ''Melody!?'' riep hij verbaasd en lichtjes geschokt, wat deed zij nou hier? Hij moest toch niet op haar passen? ''Melody.. Wat doe je hier?'' vroeg Zelman met een zucht en hij ging door zijn hurken zodat hij ongeveer op dezelfde lengte was. Hij was namelijk best lang dus hij stak nog wel iets boven Melody uit.

Melody keek op en glimlachtte lief. Nouja ze was ook het hele schattige nichtje van hem. "Ja ik" riep ze blij en giechelde even. Ze liet hem los en plofte neer. "Auww" zei ze even een bleef zitten. "Ik ben weggelopen" zei ze en keek hem aan. "Ik wilde bij jouu zijn" zei ze en stond op. Ze knuffelde hem meteen en grinnikte.

Zelman zuchtte diep en hij keek met een moeilijke blik naar haar. Dat dit hem nou weer over kwam. Hij had wel wat beters te doen dan op zijn nichtje passen. ''Waarom wil je bij mij zijn? Zoveel is er bij mij niet te doen hoor..'' zei hij droog en hij werd weer geknuffeld door haar. Hij tilde haar dan op en hij stond weer recht. Ze zat nu in zijn armen en hij keek met een zucht naar haar. Blijkbaar vond ze hem wel heel leuk, aangezien ze het er voor over had om weg te lopen en vervolgens op zoek naar hem te gaan.

Melody hield hem vast en knipperde even met haar oogjes. "Jij bent vele leuker" giechelde ze en knuffelde hem super hard. Ze liet los en keek hem aan. Ze vond het altijd al leuk om bji hem te zijn. En nu konden haar ouders haar lekker niet tegenhouden. Zou hij haar neit leuk vinden? Melody knipperde nog eens met haar oogjes en keek hem weer aan.

Zelman keek droog naar haar en hij grijnsde daarna toch eventjes. ''Bedankt voor he compliment..'' zei hij droogjes en hij keek even in het rond. Daarna richtte hij zijn blik weer op Melody en hij knikte even. ''Oke dan.. Blijf maar bij mij, maar je zal ooit wel weer terug moeten naar je ouders.'' zei Zelman tegen haar en hij hield haar dan ook nog rustig in zijn armen. Zwaar was ze totaal niet dus het was ook niet vermoeiend. Al vroeg hij zich af of het gedrag van nichtje niet vermoeiend zou zijn, ze was namelijk een erg druk meisje.

Melody keek hem met een schuin hoofdje aan. Een paar lokken viel voor haar gezicht. "Nee ik ga neit terug" zei ze en keek hem aan. Ze bleef zo hangen en sloeg de lokken weg. "Rot....Haar" siste ze en keek dan weer naar hem. Ze hield hem wel vast want zo hangen was best eng.

Zelman hoorde haar woorden en hij grinnikte even. ''Nou aan dat haar is teminste te zien dat we famillie zijn..'' zei hij droog en hij ging weer door zijn hurken en hij zette Melody op de grond neer. ''Kom we gaan naar m'n huis, het begint al te schemeren..'' zei hij rustig terwijl hij vanuit zijn ooghoeken even omhoog keek naar de lucht die al begon te verkleuren.

Melody keek hem aan en pakte zijn hand vast. Ze knipperde met haar oogjes en keek hem aan. Ze hield nog steeds zijn hand vast want dat was veiliger. Ze was wel een vampier maar ze kon af en toe erg bang zijn omdat ze zo jong was. Ze keek even achterom en dan weer omhoog naar Zelman.

Zelman voelde ineens hoe ze zijn hand vast pakte en zijn ogen werden even groot. Hij keek even naar haar en hij zuchtte eens diep. Hij liet het maar zo, want misschien was Melody bang om alleen te lopen en ze was tenslotte zijn nichtje dus moest hij haar maar tevreden houden. Hij begon dan rustig te lopen met haar aan zijn hand richting zijn huis.

Melody giechelde en volgde hem. Ze moest af en toe wat sneller stappen omdat hij natuurlijk grotere passen nam. Ze keek even rond en hield terwijl zijn hand vast. Ze volgde hem dan ook tot aan zijn huis.