eerste ontmoeting van vampierenjagers

Traag stapte hij kil naar de winkel. Eigenlijk hoorde hij bij het internaat. Maar als het nacht is ontsnapte hij om wat lol te hebben. Hij ging op weg naar een drukke straat waar heel veel kafe's waren. Hier zou hij een makelijke prooi vinden. Toen stopte hij en zag een groepje mensen staan met vreemde spullen. Hij snoof en hield dat stelletje in het oog. Ze hadden geweren en kruizen bij. Als hij dat zag werd hij al miselijk. Na enkele minuten in het oog te staan draaiede hij zich om om ergens anders een prooi te zoeken. Maar stopte toen hij iemand hoorde volgen. " We weten dat je een vampier bent! Draai je maar om " Riep iemand naar hem. Hij draaide zich om en zag dat ze geweren naar hem richtte. Even was het stil en bewoog niets. Na een stilte schoot iemand direct naat hem. Obaj kon net met snelheid ontwijken. Met zijn snelle beweging schoot hij naar de mensen. Hij greep de eerste en gaf hem een klap. die klap was zo hard dat de man niet meer recht kon staan. Die zal hij straks wel leeg zuigen. Snel liep hij naar het muur en liep er een stukje op. Waarna hij een salto maakte. Toen hij met zijn hoofd onder de man kwam greep Obaj hem bij de schouders en smeet hem op de grond. Die ook niet mee recht kon. Daarna was er de laatste die makelijk te doden was. Hij greep de man en hief hem omhoog. Daarna dronk hij die leeg.

Ze had de jongen gezien. Hij had wel goede gevecht's technieken. Ze kwam uit de donker en keek hem recht in de ogen aan. "Ik doe niets hoor.. Maar ik schiet als je me probeert leeg te zuigen!" Ze bestudeerd de jongen. Haar lange haar vloog een beetje in de lucht. Om eerlijk te zijn is hij best knap. Niet dat ze verlieft is maar gewoon de uiterlijk bevalt haar wel. Haar pak leek wel gegoten op haar lichaam. Ze glimlachte even en keek even naar de mannen die er hulpeloos lagen. " Laat ze wel gaan! " Haar taak was mensen te beschermen. Maar eigenlijk zou ze vampieren jagers niet mogen beschermen die lokte het zelf uit.

Alice stond opeens achter het meisje. "Ik hoorde schoten, gaat het Obaj?" Alice gaf een rare indruk op het eerste zicht. Ze was anders als de meeste vampieren. Haar paarse haren schudde zachtjes toen ze haar hand op haar heup legde. "En wie mag jij dan wel niet zijn?" Alice vroeg het vriendelijk, een normale vampier had dat meisje allang leeggezogen, maar waarom zou ze? Haar felle ogen flitste van Obaj naar de mens. Ze hield haar hand op een stafje, ze had gezien dat het meisje een geweer had.

Ze draaide zich niet op. Ze had haar blik op Obaj. Toen de vreemde een vraag stelde draaide ze zich om en grijnsde. "Wel ook hallo Ik ben Lunaria." Ze keek ook vriendelijk en draaide zich daarna weer om. "Dusss laat je ze nu gaan of niet? Ik wil je niet dwingen hoor." Ze keek toen strak. Haar groen blauwe ogen keken strak naar de jongen.

Alice keek naar het meisje. "Als je op hem schiet bijt ik je, hoewel ik mensenbloed niet eens zo lekker vind." Haar paarse haren schudde zachtjes terwijl ze sprak. Ze trok al een grimas terwijl ze het zei, ze walgde er echt van. Haar kleine paarse staf, die in haar riem stak, kon levende wezens verlammen dus zo een grote moeite zou het niet zijn, maar ze wou het niet eens graag doen. Ze jaagde veel liever op dieren als op mensen. Die waren veel te gemakkelijk, op poema's jagen was een stuk uitdagender omdat ze zo snel en behendig zijn.

Hij zoog de laatste mens dood en schoot naar het meisje. "Ik heb niet zo graag mensen die bemoeien over mij!" Hij keek haar strak aan. Zijn kin hoog in de lucht en zijn ogen op haar gericht. "Je hebt wel lef om zo tegen een vampier te doen." Hij grijnsde even. Zijn ogen stonden droog.

Alice grijnsde zachtjes. Soms had een vampier zijn ook zo zijn voordelen. "Let niet op mij Obaj, ze helemaal voor jou, ik ga straks al jagen." Een gemene grijns speelden om Alice' lippen. Haar felle ogen hielden het meisje strak in de gaten. Ze stond achter haar, "He Obaj, wist je dat dat kleine stafje aan mijn riem je kan verlammen, als ze te moeilijk doet mag je het wel even lenen." Misschien, het kon ook inbeelding zijn maar het leek even alsof je stroom rond het stafje zag.