Rondlopen

Een meisje liep over de speelplaats. Ze had haar capuchon op haar hoofd en keek angstig rond. Dit deel vond ze het ergste. Hier kon je elk moment een vampier tegen het lijf lopen. Ze keek even rond en zag geen leerkracht. Dat was dus een probleem voor als ze aangevallen zou worden. Ze zuchtte even en lette goed op. Opeens struikelde ze en viel ze tegen iemand. Ze viel op de grond en haar boeken verspreidden zich rond haar. Ze schrok en keek op.

''Kijk uit waar je loopt!'' hoorde je ineens een geirriteerde jongens stem zeggen. Een niet al te grote maar ook niet te kleine jongen keek scherp naar beneden. Hij had zijn capouchon op waardoor er een schaduw over zijn ogen viel. Yafuri was nog maar 15 maar hij had zeker een grote bek, dat kwam ook vooral omdat hij een vampier was en dus zeker niet bang was voor anderen. Toch hield hij zijn vampier zijnde wel verborgen voor anderen. Zolang het niet nodig was liet hij het ook niet merken dat hij het was. Hij deed zijn handen in de zakken van zijn vest en zijn mond stond emotieloos. Op zijn rug hing een zwaard. Hij zuchtte dan ook eens verveeld. Hij kon er zo niet tegen als mensen hem irriteerden, ookal deed het meisje eigenlijk niets. Ze was gewoon perongelijk tegen hem opgebotst. Maar dat interesseerde hem niet.

Céline schrok wel en slikte. "S s sorry" zei ze met een trillende stem. Ze raapte haar boeken op en stond snel recht. Ze had niet door dat het een vampier was. Gelukkig maar want ze was als de dood voor vampieren. Ze zag een paar vampieren kijken. Alsof ze haar wilden opeten. Céline kreeg een rilling en zweeg verder. Ze beet op haar lip en hield haar boeken vast. Oh wat haatte ze dit...

Damien stond met een groepje te praten,op zich zou je niet zeggen dat hij een vampier was. Hij kleede zich wel duister maar een groot deel van deze plek deed dat. Opeens hoorde hij wat getier maar hij liet het maar. Waarschijnlijk weer zo'n vampier die een mens wat dwars lag ofzo. Hij liep met zijn groepje naar een bank en zette zich daarop neer,wel hield hij het meisje in het oog. Moest die gast iets proberen zouden hij en die groep wel ingrijpen. Hij zelf leefde nog in vrede met de mens net als de groep,maar dat kon je van anderen niet zeggen.

Yafuri volgde elke beweging van haar met zijn ogen. Haar nek was zo open, zo verleidelijk om in te bijten ook. Hij snoof dan ook eens en hij keek op naar haar. ''Wat doe je hier anyway? Dit is geen plek voor kleine bange meisjes'' zei Yafuri verveeld en op een spottende toon. Hij gaapte dan ook eens en de schaduw over zijn ogen viel een beetje weg. Onder zijn ogen waren zwarte figuur lijntjes te zien. Vanuit zijn ooghoeken merkte hij een groep op. Vooral die ene jongen leek hem in de gaten te houden en dat irriteerde hem nog het meest. Waarschijnlijk doelde hij ook op het meisje of hij was een van die zogenaamde goeie vampiers. Sommige vampiers leefde in harmonie met de mens maar dat was in Yafuri nog nooit op gekomen. En hij zou er ook nooit aan beginnen.

Céline keek hem aan en zweeg even. "Ik ga hier misschien naar school" zei ze snel en iets minder bange toon. Ze zweeg weer en zag ook de groep. Ze had door dat ze hun in de gaten hield. Vast jongens of vampieren die haar zouden helpen. Dat hoopte ze toch. Ze had geen zin om weer aangevallen te worden door een stel vampieren. Ze keek even naar de anderen die zowat aan het kwijlen waren omdat ze bloed wilden. Céline zuchtte even en keek dan stil naar de jongen.

Damien keek naar de jongen en keek dan even kort naar Céline. Als ze slim was stapte ze nu op,die gasten. Hij keek de jongen aan die zat te praten met het meisje en zijn oog viel kort op de tekentjes,hij fronste kort en beet even op zijn tanden. Was dit dan zijn jongere broer? Een bloed dorstige vampier,hij schudde zijn hoofd en stapte naar voor gevolgd door de groep. Even keek hij hun aan maar dan werden zijn ogen gelijk zwart.

Damien en Yafuri speelden vroeger in het grote bos bij hun ouders nog. Tot dat er een duistere gloed over het bos kwam en hun ouders vermoord werden. De twee broers vochten voor hun eigen leven maar de groep nam Yafuri dan mee. Damien zocht dagen in het bos naar de groep,maar tevergeefs,dan werd hij opgenomen in een menselijke familie.

Damien zijn ogen kleurden weer normaal hij schudde zijn hoofd en streek even over het zwarte kruis dat op zijn arm stond,die had zijn vader er voor straf ooit is opgezet voor die dan stierf.

Yufari keek naar het meisje en luisterde geintresseerd naar haar antwoord, niet dat hij er ook maar iets van liet merken dat hij geintresseerd was. Hmm dus dat lekkere hapje komt op school, nog even en ze haalt haar eerste schooldag niet eens.. Dacht Yafuri en hij had moeite om niet te grijnzen. Toch wist hij zich nog in te houden. ''Geloof me, deze school is niet een waar je graag naar toe wil. Het zit vol met vampieren..'' zei Yufari emotieloos en vanuit zijn ooghoeken merkte hij beweging in de groep op. Hij keek dan ook even naar hen en hij zag de ogen van de jongen, die de leider leek te zijn van de groep, zwart werden. Yufari snoof dan ook eens, hij kon deze jongen beter in de gaten houden. Al wist hij er niets van dat die jongen eigenlijk zijn broeder was.

Damien keek naar Yafuri en snoof even. Hij keek dan kort naar de groep. "Als ze iets doen,ga op hun af,maar laat die gast maar aan mij over"zei hij kalm tegen hun. Hij geeuwde eventjes en keek dan weer naar hun. De andere aanwezige waren met elkaar bezig,dus die hadden geen oog op deze kleine aanvaarding. Toh hield hij zijn oog op Yafuri maar ook op het meisje,zijn broer moest maar niets gaan uit halen bij haar,want hij stond er sneller dan iedereen zou kunnen denken. Waarschijnlijk zou hij zodra hij weer optrok met zijn broer niet meer zo harmonieus omgaan met de mens.

Yafuri keek weer even naar het meisje en hij richtte zijn blik toen weer op de jongen. ''Wat sta je te staren, als je een prooi wil ga je maar achter iemand anders aan'' zei Yafuri kil tegen Damien. Yafuri moest wel opassen met wat hij ging zeggen, want hij had bijna gezegt dat het meisje zijn prooi al was maar gelukkig had hij dat tegen kunnen houden. Hij wou namelijk nu nog niet bekend maken dat hij een vampier was en hij hield zijn tanden dan ook zo veel mogelijk verborgen. Hij liet zijn capouchon van zijn hoofd afglijden en twee plukjes sprongen voor zijn gezicht. Met zijn zwarte ogen bleef hij de jongen kil aan kijken.

"Ik zou maar bedaren"zei hij tegen hem en stapte uit het duistere. Zijn gezicht werd enkele momenten zichtbaar maar het duister volgde hem over al. "Ik heb geen nood aan een prooi dier"zei hij kalm tegen hem en hurkte even neerr. "Ik zou je vriendjes maar wat laten bedaren,het valt wat op"zei hij tegen hem en grijnsde even. Hij zette zijn vingers op de grond en voelde een zachte trilling over de grond heen lopen.

Céline keek hem aan en zweeg even. "Dat had ik al door" zei ze droog en rolde met haar ogen. Ze keek dan naar de andere jongen en keek van hem naar de andere. Ze zweeg en luisterde naar het gesprek. Ze had ook nog steeds niet door dat ze de prooi van Yafuri was. Dat zou ze vast wel snel merken. Ze zweeg nog steeds en keek naar de twee.

Yafuri keek naar Damien en snoof. Hij zag vanuit zijn ooghoeken de andere groep en hij wist waar ze vandaan kwamen. Ze kwamen van de groep waar hij in was gekomen. Toch besloot hij er niet aan toe te geven dat deze zijn vrienden waren, in feite waren het ook niet zijn vrienden teminste hij beschouwde ze niet zo. Hij beschouwde ze gewoon als leden van de groep. ''Ze zijn niet mijn vrienden..'' zei Yafuri kil tegen de jongen en hij keek vanuit zijn ooghoeken weer even naar het meisje. Het was zo verleidelijk om haar te bijten, maar toch wist hij zich nog in te houden.

Céline keek naar de twee en zweeg. Ze zag ook de groep maar negeerde het. Ze hield nog steeds haar boeken vast en keek even rond. De meeste blikken keken niet meer maar af en toe zag ze nog een vampier kijken. Ze beet op haar lip en zweeg. Ze keek dan weer naar de twee jongens..

Damien sprong naarvoren en ging voor haar staan. "Doe het niet"zei hij tegen hem. De jongens kwamen al snel bij hem staan en keken naar Céline ze zouden alles doen om haar te beschermen. "Luister als je niet dood wil,zou ik maar snel gaan"zei hij tegen Céline. Hij legde zijn hand op zijn zwaard en keek hem fel aan.

Céline schrok en zette een stap achteruit. Waar had hij het over? Ze zweeg even en keek de groep kort aan en dan naar de jongen. "Waar heb je het over?" vroeg ze dan maar en wachtte af. Yafuri deed toch niets? Céline zweeg weer en keek ze aan.

Yafuri keek nog steeds met een kille blik naar hem. Hij hoorde toen dat het meisje de vraag stelde. De vraag die vaak gesteld werd als er iets wat tussen vampieren en een mens stond erbij. Yafuri richtte zijn blik toen weer op Damien en snoof. ''Waarom bescherm je mensen..?'' vroeg Yafuri kil aan hem. Zijn blik was leeg en emotieloos. De glans leek van zijn zwarte ogen verdwenen te zijn. Céline zou er snel genoeg achter komen wat er aan de hand was. Yafuri hield zijn handen dan ook gewoon in de zakken van zijn vest maar als het moest kon hij zijn zwaard snel genoeg pakken.

Céline keek de jongen aan en zweeg. Als hij het over mensen had waren zij? Céline slikte en zette een stap achteruit. Ze keek de twee angstig aan en zweeg. Ze waren dus allebei vampieren. Was er hier niemand normaal? Céline keek Yafuri aan en trilde iets. Ze moest hem zeker in de gaten houden.

"Omdat ik al heel lang met ze leef en dat weet je dondersgoed"zei hij kalm tegen hem. Toen het meisje wat zei richte hij zich kort op haar,zijn blik leek haast smekend,ze moest gaan en wel nu. "Waarom eet je ze op"zei hij wat zachter zodra hij zijn blik weer op hem had gevestigd. Even liep er een ijskoude rilling over zijn rug maar meer ook niet,en het was niet van angst,dat woord kende hij al lang niet meer. "Ga"zei hij weer tegen Céline.

Céline keek Damien aan en stapte nog achteruit. Ze wilde niet meteen gaan. Hij was ook de enigste die voor haar opkwam en haar hielp. Ze bleef op haar hoede en dat zag je ook wel. Ze hield Yafuri goed in de gaten en wachtte af.

[Inspiloos]

''Je weet waarom ik mensen hun bloed drink, dat doet elke volbloed vampier, of nouja toch niet iedereen zo te zien..'' zei Yafuri en hij richtte zijn blik voor kort op het meisje. Hij opende zijn mond dan ook even zodat zijn tanden zichtbaar werden. De pillen die hij gekregen had van de groep begonnen nu pas echt hun werk te doen, en het moeilijkste was eraan dat alles wat nu gebeurde onbewust was voor Yafuri. Wat betekende dat als de pillen uit gewerkt waren hij niets van dit zou kunnen herinneren. De lege emotieloze ogen toonde dan ook dat de pillen hun werk begonnen te doen. Hij trok dan ook ineens zijn zwaard en sloeg richting Damien. De groep vampieren die verderop stonden lachtte dan ook even vals toen ze zagen wat er gebeurde, de meeste van hun waren er namelijk bij geweest toen Yafuri de pillen had gekregen.

Céline keek hem aan en zweeg. Ze zag hoe hij een zwaard trok en richting de jongen sloeg. Ze slikte en zette nog wat stappen achteruit. Ze keek even naar de groep vampieren en trilde iets. Dit was eng, zeker dat als Yafuri bij haar kon raken.. Céline slikte weer en bleef staan waar ze stond. Ze keek naar de twee en zweeg nog.

Damien trok zijn zwaard en hoorde het ijzer op elkaar komen. Hij duwde hem hard weg en keek naar Céline. "Ga"riep hij naar haar. De jongens achter hem zette zich om haar heen zodat ze haar konden beschermen. "Wel ik ben een volbloed vampier maar ik volg de weg van onze ouders"schreeuwde hij naar hem en hij omklemde zijn heft stevig. Dan haalde hij uit met het zwaard naar hem en keek hem koelbloedig aan.

Yafuri werd naar achteren geduwd maar hij landde rustig op zijn voeten. Hij rende vervolgens weer richting Damien en hij sloeg tegelijkertijd richting Damien toen hij naar hem sloeg en daardoor kwamen de zwaarden weer tegen elkaar aan. Yafuri hoorde dan ook de woorden van Damien maar antwoorde niet. Op dit moment had hij de controle over eigenlijk niets meer in zijn lichaam en deden de pillen al zijn werk. ''Kom op Yafuri!'' riep een jongen van de groep lachend en de anderen lachtte mee. ''Je gaat je broertje toch niet vermoorden!?'' riep een andere jongen van de groep spottend naar Damien toe en ze lachtte weer allemaal vals.

Céline keek naar de twee en hoorde de woorden van Damien. Ze keek dan naar Yafuri die wel heel erg was nu. Ze kroop tussen de jongens uit en rende weg. Opeens werd ze tegengehouden door een van de jongens. "Blijf jij maar hier, de winnaar krijgt haar!" riep hij en een valse grijns stond op zijn gezicht. Céline schrok en begon te trekken. "Laat los eikel" gromde ze kwaad. De jongen tilde haar op en grijnsde terwijl hij naar het gevecht keek.