Verdwaald

Haruken pakte haar hand vast en trok haar mee overeind. Hij hielp haar richting een stoel en pakte een bord. Hij legde een paar pannekoeken er op en legde deze op haar schoot. Hij keek haar aan. "Dan woon je toch hier.." zei hij en glimlachte. "We hebben nog ruimte..." zei hij vriendelijk.

Serane keek naar hem, en ze schrok dan ook van hem. Ze wist niet wat doen, en ze keek dan naar het bord met de pannekoeken. Ze keek naar hem, en ze hoorde dan zijn woorden. Even twijfelde ze om te antwoorden, maar dan nam ze gewoon een hap van de pannekoeken. "Ik ben een last voor jullie." Zei ze tijdens het knabbelen, en ze keek dan naar de grond.

Hakuren keek haar aan en schudde zijn hoofd. "Alles behalve..." zei hij en glimlachte. "Je moet ergens slapen en dat is niet de straat..." zei hij en keek haar aan. Hij glimlachte. Hij zou nog een bezoekje aan Nuala brengen. Hij keek naar Serane en glimlachte. Hij ging op de stoel naast haar zitten en keek haar aan.

Serane keek naar hem, en ze at terwijl ook gewoon verder. Ze hoorde zijn woorden, en ze wist niet wat zeggen. Dan keek ze naar hem als hij naast haar ging zitten, en ze merkte zijn glimlach op. Daarna keek ze naar haar bord die ondertussen leeg was, en ze sloot even de ogen. Ze begon moe te worden, maar toch wist ze niet of zij wel te vertrouwen waren.

Hakuren glimlachte. "Ik ga nog eens met je zus praten. Ik had niet zo tegen haar moeten reageren." zei hij. Hij keek haar aan. "Als je moe wordt kan je boven gaan slapen..." zei hij en keek haar aan. "Geloof me. Er zal niets met je gebeuren..." zei hij en keek haar aan. Hij glimlachte warm en keek met zijn paarse ogen naar haar.

Serane keek naar hem, en ze geeuwde dan ook even kort. Daarna stond ze op, en ze liep dan maar naar boven. Ze keek in het rond, en ze vond dan een kamer. Natuurlijk wist ze niet of het zijn kamer was, en ze ging dan op het bed neerliggen. Algauw viel ze inslaap, en ze lag goed in dat bed.

Hakuren keek op toen ze opstond en keek haar aan. Hij glimlachte lichtjes en keek even welke kamer ze in ging. De zijne. Hij had er geen problemen mee. Hij zuchtte even en keek naar de deur. Hij zou nu maar naar Nuala gaan, nu had hij de tijd. Hij glimlachte en ging de deur uit en liep richting de bibliotheek.