Even ontspannen

Hij was blij. De leraar die ook een vampier was had besloten om even zijn klas te laten ontspannen. Hij was het internaat echt beu! Hoe lang zou hij er moeten zitten eigenlijk? Je zag heel wat spieren dus zwak was hij niet. Maar hij is niet echt zo'n ruzie maker. Hij zuchte ontspannen en bleef in de schaduwen rond hagen. Na een tijdje toen hij geen mensen zag, rook of hoorde beklom hij een grote oude eik zonder moeite. Maar hij ging niet te hoog voor de zon. Daarna bleef hij staan om de omgeving te verkennen. Meer had hij niets te doen. Hij was vriendelijk maar erg asociaal. Ach niemand praat amper tegen hem.

Gwen zwierf zoals gewoonlijk weer eens rond in de natuur. In de buurt van het internaat kwam ze amper. Ze droeg haar viool en strijkstok bij zich. Toen de zon doorbrak werd het voor Gwen tijd om de schaduw op te zoeken. Ze had de jongen boven in de eik nog niet opgemerkt. Ze ging onder de eik zitten en trok haar witte jurk wat op zodat haar spierwitte benen in het water konden bugelen. Gwen zette de viool op haar schouder en liet haar kin erop steunen. Daarna begon met snelle slagen de strijkstok eroverheen te dansen.

( https://www.youtube.com/watch?v=-wzMfSiOkMQ )

Hij merkte het meisje meteen op door te ruiken. Hij staarde wat ze aan het doen was. Toen ze een lied speelde op haar viool deed hij zijn ogen dicht om de klanken makelijker te ontvangen. Hij grijnsde. Met een grote sprong belande hij op de grond en bleef stil. Hij doet niemand kwaad en was gewoon erg nieuwsgierig. Hij glimlachte vriendelijk.

Gwen speelde kalm door. Ze had haar ogen gesloten maar toen ze iemand naast zich hoorde landen opende ze die. Haar gif groene irissen keken recht naar de jongen naast haar. Ze glimlachte even zwak terug en speelde het lied af. Een paar snaren van de viool trilde nog lichtjes na toen Gwen hem naast zich op de grond legde samen met de strijkstok die nog helemaal warm was. Niet dat ze daar veel van voelde als vampier.

Hij zweeg om niet te storen. Hij ging aan de eikenboom leunen en luisterde gewoon mee. Af en toe hoorde hij zijn naam. Hij draaide zich om en zag weer die stel meiden die hij in de klas zag. Hij schonk hen een koppig gezicht en verdween achter die boom zodat ze hem niet lastig vallen. Hij hoorde ze nog een tijdje. Hij verstopt zijn ogen onder zijn haar.