Rondlopen

"Dat begrijp ik niet"zei hij tegen hem en lachte even. Toen hij begon over zijn leider keek hij hem enigsins kwaad aan. "Yafuri,hij is niet zoals die baas van jou,ik doe zoveel fout bij hem en ik leef nog. Hij flipt niet hij weet hoe het is om voor jou baas te werken,dat deed die vroeger namelijk ook"zei hij tegen hem en snoof even. Hij keek dan weg en zuchte eventjes.

Yafuri keek weg van Damien toen hij kwaad tegen hem uitviel. ''Ze je hoeft niet zo boos tegen me te doen, hoe moet ik dat nou weten van die leider van jou. Ik ken hem nauwlijks.'' zei Yafuri licht geirriteerd en hij keek dan ook even vanuit zijn ooghoeken naar Damien. ''Je mag wel eens wat aardiger tegen me zijn, ik ben wel je jongere broertje.'' zei Yafuri droog tegen hem en hij grinnikte dan ook even. Die zin had bestwel kinderlijk geklonken.

"Sorry was even vergeten dat ik tegen jou bezig was"zei hij even en grijnsde kort. "Percies of ik me daar wat van moet aan trekken dat je jonger bent als mij,wie begon er nou met gaten in zijn broer te maken? Jij hoor"zei hij lachend. Zijn schouder voelde al snel weer wat normaal maar toch liet hij het verband erop. "Wel ik ga je met rust laten voor we weer ruzie krijgen. Kijk je op zijn minst uit voor die mannen"zei hij tegen hem. Dan raapte hij zijn eigen zwaard op en stak het in zijn schede hij liep naar zijn mannen en gebood ze hier te blijven om een oogje in het zeil te houden.

Yafuri keek droog naar hem. ''Dat kwam door die pillen hoor, daar kan ik niks aan doen..'' zei Yafuri met een licht grijnsje en hij grinnikte dan ook even. Hij hoorde toen dat Damien weg ging en hij knikte even. ''Oke dan zie je later broerTJE'' zei hij met een nadrukt op 'tje' Hij stond daarna op en hij merkte dat Damien zijn groep hier liet. Yafur snoof dan ook eens. Liet hij die gasten op hem passen ofzo, nou mooi niet. Hij verdween dan ook in de schaduw van een paar bomen nog voor de groep het had kunnen zien.