I can't take the smell

Zero stond boven aan de metro. Zijn hand had hij voor zijn neus hebracht zodat hij hun geur niet zou ruiken. Maar overal waar hij kwam was er wel een mens hun geur was haast ondraagelijk voor hem. Maar hij had nog niemand gebeten. Wel hunkerde hij naar het bloed maar het drinken kon hij gewoon niet. Hij was een jager,een vampierjager een mens zou hij niet bijten,tenzij die op het punt stond te sterven,maar anders nooit.

Kenshin stond tegen de muur aan van het gebouw van het metrostation. Zoveel geuren van mensenbloed was hier te ruiken en het bracht hem steeds dieper in de verleiding om iemand te pakken. Hij zuchtte dan ook eens geirriteerd. Vechten tegen de geur van mensenbloed was moeilijk, vooral als je erg veel honger had. En bovendien zou hij nu niet zo snel iemand kunnen pakken aangezien het veel te druk was. Hij hoopte dan ook dat het op ten duur minder druk zou gaan worden en er nog maar een paar mensen over zouden blijven. Dan kon hij misschien wel iemand pakken. Af en toe ontving hij dan ook vreemd kijkende blikken die waarschijnlijk voor zijn oren waren.

Zero liep de metro dan in maar toen hij beneden kwam en de drukte zag wou hij meteen omkeren. Hoewel zijn aandacht getrokken werd door een iet wat oudere jongen met nogal puntige oren. Hij grijnsde even en probeerde zijn kalmte te bewaren en liet zijn hand zakken. De jongen was van hieruit te zien normaal,maar ergens had hij een voorgevoel dat dit iemand was zoals die daarboven,die vampiers. Hij kon het nog steeds niet aan omzichzefl zo te noemen,maar technisch gezien had hij nog niemand gebeten,en hij zou het nooit gaan doen. Zero had zich al enkele dagen bezig gehouden met zichzelf te beheersen en het was hem best geluk. Nu kon hij weer normaal over publieke plaatsen gaan,hoewel het nog moeilijk was voor hem.

Ook Gwen was in het metrostation. Enkel stond zij achter een automaat in een kleine zijgang. Ze stond er niet alleen. Ze stond er met een andere jongen. Deze was wel een mens. Hij had zijn handen op haar heupen liggen maar Gwen zorgde ervoor dat hij niet lager kwam. Wat begon met een klein zacht kusje in zijn nek endigde met voor haar een maaltijd. Ze beet de jongen in zijn nek en voelde zijn grip op haar heupen verslappen. Een straaltje bloed liep langs de nek van de jongen en een ander langs de kin van Gwen. Een paar druppels kwamen terecht op haar spierwitte jurk. Gwen liet de jongen los en zorgde ervoor dat hij uit het zicht was. Ze zouden hem zo direct wel vinden. Daarna streek ze een vuurrode lok haar achter haar oor en liep gauw weg bij haar slachtoffer.

Kenshin ving vanuit zijn ooghoeken de blik op van een jongen. Zover hij kon zien was de jongen jonger dan hij. Hij vond de manier van hoe de jongen naar hem keek nogal onaangenaam en hij wendde zijn blik dan weer snel af. Hij had zijn blik weer op de mensen die voor hem langs liepen gericht. Hij ving toen wat geluid op dat op gegrinnik leek en het kwam weg van een groep jongens die naar hem keken. Het zag er nogal naar uit dat ze hem aan het uitlachen waren en Kenshin zuchtte diep. Altijd hetzelfde liedje met die vervelende hangjongeren. Kenshin kon ze wel dood bijten, maar altijd als hij zulke personen tegen kwam dan was het in een omgeving met een hoop mensen.

Temari liep rustig het station op en zag hoe druk het was en ze roldde met haar ogen en er zouden hier wel vampieren zijn maar dat maaktte haar niks uit. Ze had honger erge honger ze had een tijdje al niks gedronken en de geur was veel te sterk hier. Ook kon het haar niks schelen als iemand zag dat ze iemand leeg zoog en ze keek even om haar heen. Haar blik bleef hangen op een jongen die alleen stond en verder geen vrienden had. Ze liep er rustig heen en ze keek de jongen aan. Ze stond zowat op haar tenen en deed net alsof ze hem wou zoenen maar ze beet keihard in zijn nek en ze dronk hem leeg. Ze veegde haar mond af en het lijk viel op de grond. Sommige omstanders die het hadden gezien rendde bang weg en ze liep droog van het lijk weg en ging tegen een muur aan hangen. Ze snoof en ze zag sommige mensen naar het lijk rennen en ze roldde met haar ogen. De andere vampieren hier had ze nog niet opgemerkt daar was het ook best te druk voor.

Zero snoof de geur van bloed op en beet op zijn tanden. Zijn ogen kleurden gelijk rood. Hij liep naar de trap en duwde elk mens ruw uit de weg moest die zich op zijn weg tonen. Hij moest naar buiten en wel nu. Hij liep dan de trap op zonder ook nog een keer om te kijken naar wie dan ook. Toen hij boven was sprong hij achter een muur en ging daar tegen staan,maar dan zakte hij zowat door zijn benen en greep naar zijn keel. Hij ademde onregelmatig,de tatoo in zijn nek kreeg een rode kleur,net zo rood als zijn ogen.

Kenshin hoorde plots gegil en hij keek verbaasd op. Hij zag een lijk liggen dat duidelijk gedood was door een vampier. Hij merkte dan ook een meisje op dat verderop tegen een muur stond. Hij kreeg zo'n vaag voorgevoel dat zij de vampier was die even had afgerekend met de nu doodde jongen. Kenshin zuchtte dan diep. Eigenlijk had hij nooit het lef gehad om zomaar met drukte een slachtoffer te pakken. Vanuit zijn ooghoeken merkte hij dat de jongen weg ging, iets klopte niet aan die jongen en Kenshin vroeg zich dan ook wel af wat dat was. Zo onopvallend mogelijk volgde hij de jongen dan ook en toen hij bovenaan de trap stond hoorde hij een adem die nogal onregelmatig ging. Hij keek dan ook om en hij zag de jongen van daar net tegen de muur zitten. Hij merkte dan ook de rode ogen op en hij zuchtte diep. ''Je moet niet vechten tegen het honger hebben hoor.'' Zei Kenshin tegen de jongen terwijl hij tegen een andere muur ging staan en zo tegenover de jongen stond.

Gwen was ondertussen op een bankje gaan zitten. Onopvallend volgde haar gif groene ogen alle mensen die voorbij liepen. Ze herkende er dan ook zeker een heel stel vampieren tussen. Hoofdschuddend keek ze naar een meisje dat voor de ogen van iedereen een jongen doodde. Die liep kennelijk graag te koop met het feit dat ze een vampier was. Als Gwen dat vroeger gedaan zou hebben zou dat haar, haar hoofd gekost hebben, letterlijk.

"Blijf uit mijn buurt"zei hij fel tegen hem,maar zo was het niet bedoeld. Even keek hij hem aan maar dan keek hij weer naar de grond. Hij zette zich toch ietsje rechter maar zijn blik hield hij op de grond. Zero's witte haren bewogen door de wind,en door zijn ademhaling. "Je weet niet wie ik ben,dus lazer op"zei hij tegen hem en klampte zijn hand rondom zijn witte hemd. Nooit wou hij zo worden en dan nu was hij het toch. Hoewel hij de vampieren nog steeds haate was hij een monster geworden. Iets zilvers glansde in zijn hemd het was zijn geweer. Hij legde zijn hand erop,uit voor zorgen meer niet. De blik in zijn ogen straalde aleen maar kilte uit. Hij duwde zich tegen de muur en kwam zo ook recht.

Temari stond rustig met haar armen over elkaar geslagen tegen de muur en het boeide haar niks wat iedereen van haar vond. Als mensen aten deden ze dat ook voor iedereen zijn neus en ze snoof en zag sommige mensen nog steeds naar haar kijken. Ze roldde met haar ogen en merktte dat de 2 jongens weg waren gegaan en ze volgde hun ook even met haar ogen. Haar blik viel dan op een vampierenmeisje die op een bank zat. Ze keek daarna gewoon weer voor haar ze kon eigenlijk net zo goed al de mensen hier vermoordden zonder dat er iets met haar zou gebeuren maar daar had ze geen zin in en het had geen enkel nut.

Kenshin sloeg zijn armen over elkaar heen en hij keek even verbaasd door de felle reactie van de jongen. Hij wou dan ook wat terug zeggen maar omdat hij het gevoel had van dat er nog meer ging komen zweeg hij nog maar even. Hij had dan ook gelijk want weer kwam er een onaardige reactie uit de mond van de jongen. ''Hé je bent een vampier, ik wil alleen maar helpen.'' Zei hij rustig tegen de jongen. Kenshin bleef dan ook rustig staan en hij volgde de bewegingen van de jongen toen deze zichzelf recht zette via de muur. Kenshin meende dan ook lichtjes iets zilvers gezien te hebben en hij slikte een keer. Wat deed een vampier nu met iets zilvers?

"Ga weg,ik heb geen hulp nodig"zei hij tegen hem. Zijn ademhaling was zwaarder geworden. Toen de jongen zei dat Zero een vampier was zuchte hij even diep. 'Ik ben geen beest' dacht hij in zichzelf. Hij balde zijn vuisten en keek de jongen even aan. "Nogmaals ik ben niet wie je denkt dat ik ben"zei hij kalm tegen hem. Hij hefte zijn hand weer naar zijn neus en blokte de geur van de mensen die in de metro en buiten op straat liepen. Als de jongen niet merkte dat Zero anders was,dan had hij echt geen ogen in zijn kop.

Kenshin keek met een opgetrokken wenkbrauw naar de jongen en hij stond recht. ''Oke dan, wat jij wilt.'' Zei hij droog en hij haalde zijn schouders een keer op. Hij wou dan weg stappen maar de jongen zei weer iets. Kenshin draaide zich dan om en hij keek de jongen nu rustig aan. Aangezien hij nu ook met een kalme stem sprak. ''Je zult ongetwijfeld anders zijn, dat geloof ik wel. Want een normale vampier draagt geen zilver bij zich.'' Sprak Kenshin dan ook op een kalme toon tegen de jongen en hij knikte een keer richting de plek waar de jongen zijn geweer verborgen hield.

Zero legde zijn hand op het zilver en keek er even naar. Waardoor de clan tatoo zich weer toonde,zijn ogen hadden hun normale kleur weer gekregen en zijn tatoo was dus ook weer zwart. Hij zuchte even diep en keek hem even kort aan. "Jijzelf bent nu ook niet de basis vampier"zei hij,en daarmee duide hij op zijn oren. Hij ging weer olledig recht staan,tuurlijk had hij meer zilver bij zich en dat kon je ruiken ook. Van enkele zilvere dolken naar zijn geweer. Hij reke zich even uit en keek hem dan even droog aan,hij zou zih niet gaan voor stellen voor de jongen zichzelf had bekendgemaakt.

Kenshin merkte dat de ogen van de jongen weer normaal werden en hij glimlachtte even. Dat was teminste een goed teken, althans dat hoopte hij weer. plots hoorde Kenshin zijn woorden en hij wist dan ook gelijk wat hij daar mee bedoelde. Kenshin legde dan ook een hand op een van zijn oren en hij keek de jongen geirriteerd aan. ''Ja wrijf het er maar in, ik ben al genoeg gepest omdat ik zulke oren heb.'' Zei Kenshin met een zucht. Hij wendde zijn blik dan ook even af maar hij keek al snel genoeg weer naar de jongen. ''Ik ben trouwens Kenshin.'' Stelde hij zich kalm voor. ''En jij? Als ik vragen mag?'' Vervolgde hij daarna op een vragende toon en hij glimlachtte even.

"Heey dude,ik wou je er niet mee jennen ofzo"zei hij droog tegen hem en grijnsde eventjes. Ergens had Zero een drang om de jongen meteen van kant te maken,maar toch was er iets dat hem weerhield. "Ik ben Zero Kiryu"zei hij tegen hem en keek dan even naar de grond. Zolang hij geen verdere vragen ging stellen over waarom hij zilver bij zich had,vond Zero het goed. Anders zou er waarschijnlijk toch wel weer ruzie van komen. En daar had hij geen zin in,weldra zou hij ook nog eens een bezoekje brengen aan zijn twee nichten. Hij moest er nodig nog is binnen gaan springen om gedag te zeggen.

Gwen had al die tijd op het bankje gezeten. Ze had een been opgetrokken en haar handen om haar knie gevouwen. Zo waren de bloeddruppels op haar witte jurk iets minder goed te zien. Ze leunde met haar rug en haaofd tegen de wand achter haar en had haar ogen gesloten. In werkelijkheid luisterde ze stiekem mee met het gesprek van de twee jongens verderop. Ze bedoelde het niet als afluisteren. Ze wou gewoon graag weten waar ze het over hadden.

Kenshin zuchtte eens diep. ''Nee sorry. Maar het is een gewoonte van me geworden om te denken dat als iemand over mijn oren spreekt dat ze me dan uitlachen ofzo.'' Zei hij op een wat zachtere toon en hij haalde zijn hand dan ook weer van zijn oor af. Hij sloeg zijn armen dan over elkaar heen en hij luisterde naar hoe de jongen heette. ''Hm mooie naam.'' Antwoorde Kenshin er kalm op. ''En als ik vragen mag, waarom draag je eigenlijk zilver bij je? Dat is namelijk niet echt normaal voor een vampier.'' Vroeg Kenshin kalm aan hem maar toch lichtjes ook wat voorzichtig. Misschien mocht hij het juist helemaal niet vragen en dan was zijn kans op vrienden al weer verleden tijd. Hij had namelijk nog geen vrienden, zelfs geen vrienden die vampieren waren.

"Ach het geeft niet"zei hij vriendelijk tegen hem. Zero keek even naar de metro en zuchte eventjes. Toen hij het compliment hoorde fronste hij even en bracht dan zijn hand naar zijn achterhoofd en wreef er even in. "Bedankt,ofzo"zei hij dan ook maar zo heel dom tegen hem. Toen hij de vraag van Kenshin hoorde verstarde hij helemaal en beet op zijn tanden. Hij wende zijn blik weer af en zuchte eventjes diep. "Euhm,vertel ik je wel waneer de tijd rijp is"zei hij tegen hem en keek hem dan weer aan. Hij trok dan zijn kraag weer voor de tatoo. "Laten we gewoon stellen dat ik het gene ben wat ik juist niet wou zijn"zei hij tegen hem.

Kenshin grinnikte even om het antwoord van Zero dat hij gaf op zijn complimentje. Zijn blik gleed dan ook even snel helemaal over Zero heen. Mooie jongen is hij.. Dacht Kenshin maar hij schrok van zijn eigen gedachten toen hij zich realiseerde wat hij zojuist dacht. Hij keek dan ook snel even ergens anders heen en hij zuchtte diep. Gelukkig had hij dat niet hard op gezegt, stel je voor. Dan kon hij zich nooit meer in het openbaar vertonen. Kenshin schrok dan op uit zijn gedachten toen Zero weer begon te praten. Gelukkig was het geen kwade reactie en Kenshin knikte dan ook kort maar begrijpend. ''Oke dan, je bent dus ook geen volbloed vampier neem ik aan?'' Vroeg Kenshin weer op een kalme toon al was hij nog wel wat nerveus door de gedachten die nog geen 5 minuten geleden zijn hoofd was binnen gedrongen.

"Ik ben geen volbloed vampier,normaal hoorde ik zelf geen vampier te zijn. En in mijn ogen ben ik het ook niet,want ik heb op mijn ouders gezworen dat ik elke vampier zou uitmoorden tot hun moordenaar voor mij opduikt,en als die dood is dan zal ik pas gelukkig zijn"zei hij krachtig,maar volgens hem iets te krachtig. Hij keek even naar de grond en zuchte diep. "Sorry ik reageerde te fel,het was niet mijn bedoeling"zei hij tegen hem en keek hem even aan. Zijn blik was uiterst kalm net zoals zijn houdin. Aleen in zichzelf borrelde er een haat op.

Kenshin keek hem verbaasd aan bij het horen van zijn woorden en hij slikte een keer. Hij liet zijn armen dan langs zijn lichaam hangen en hij deed een stap naar achteren. Hij was er lichtjes van geschrokken en hij keek dan ook maar weer ergens anders naar. Kenshin keek op toen Zero zich verontschuldigde en zijn stem klonk nu dan ook weer wat kalmer. Dat liet Kenshin ook weer wat rustiger worden en hij haalde opgelucht adem. ''Het geeft niet, ik had ook niet al die vragen moeten stellen.'' Zei Kenshin en hij keek hem weer aan. ''Ik ben vaak té nieuwschierig, en net zoals nu gaat het dan altijd fout als ik vragen begin te stellen. Maar ik wil gewoon geinteresseerd over komen, en niet zoals een saai persoon die maar met een half oor loopt te luisteren.'' Zei Kenshin met een diepe zucht.

"Ach,het maakt niet uit, over een tijd weet je wel wat ik ben en waarom ik zilver bij me heb. Nieuwschierigheid is een zonde. Maar ik heb liever een luisteren persoon dan een halfslapende"zei hij droog tegen hem. Dan keek hij hem even met een grimas aan en liep naar hem toe. Hij liep naar de bank naast hem en zette zich daar dan ook op neer. "En jij,ben jij dan een volbloed?"vroeg hij aan hem. Hij streek even door zijn witte haar en snoof dan even,de zilvere ringetjes in zijn oren glansde even in het licht.

Kenshin luisterde naar zijn woorden en glimlachtte even. ''Oke dan, dan moet ik dat maar afwachten he.'' Antwoorde hij rustig. Hij merkte dan dat Zero naar hem toe liep en vervolgens naar de bank die achter hem stond ging. Kenshin keek dan ook om naar Zero en hoorde zijn vraag. ''Eh.. Ja ik ben een volbloed. Waarschijnlijk de enigste met zulke domme oren.'' Zei Kenshin met een zucht en hij ging vervolgens ook even op de bank zitten. Hij keek dan voor kort vanuit zijn ooghoeken naar Zero maar richtte zijn blik al snel weer voor zich uit. Ineens bedacht hij zich iets en hij keek weer naar Zero. ''Je gaat me nu toch niet aanvallen met iets van zilver spul dat je bij je hebt hé?'' Vroeg hij wat nerveus aan Zero.