Rustig op een kamer....

Tsunade liep door de gang heen en liep langs de andere deuren van de slaapkamers. Ze snoof en liep maar gewoon rustig door en ze stoptte bij een deur. Ze druktte de klink naar beneden en duwde de deur open en staptte rustig naar binnen. Het was er donker dus ze kon niet veel zien en dus wist ze ook niet of er nog iemand anders was. Ze liep verder en liet de deur gewoon open staan en ze ging op het bed zitten en ze keek naar het bed. Ze ging daarna lang uit op het bed liggen en ze bleef naar het plafond staren en ze hoordde iets maar ze negeerde het maar het maaktte haar niet uit wat het was.

Dair was binnen gekomen. Toen hij zag dat er al iemand was, was hij liever omgekeerd en weer weggelopen. Het geluid van het kloppende hart zei hem al genoeg. Maar ineens bedacht hij zich. Kalm liep hij op het meisje af. ''Pardon. Maar, mag ik je misschien natekenen? Ik heb momenteel niet echt veel inspiratie'' zei hij kalm. Om zijn verhaal te bevestigen liet Dair even zijn teken gerei zien. Zijn blauwe ogen bleven naar het meisje kijken terwijl hij op antwoord wachtte.

Tsunade hoordde voetstappen en luisterdde niet naar maar ze merktte wel dat er iemand binnen kwam. Ze sloot even haar ogen en zuchtte even diep en ze opende haar ogen rustig weer. Ze ging rechtop zitten en ze rektte zichzelf uit en ze keek naar de jongen die binnen kwam. Ze zag hem aarzelen en ze trok een wenkbrauw op en ze ging wat beter op het bed zitten. Ze merktte dat hij naar haar toe kwam en ze hoordde wat hij zei en ze keek hem nieuwsgierig aan. "eum.... ja hoor als je dat wil" en ze glimlachtte lichtjes en ze keek naar de jongen. Ze dacht wel dat het een vampier was maar ze wist het niet zeker ach het maaktte haar toch niet veel uit.

Dair glimlachte even licht terug. Het was lang geleden dat hij mensen had getekend. Hij ging op het bed naast het bed van het meisje zitten. ''Mijn naam is trouwens Dair'' stelde hij zichzelf nog voor. Daarna begon zijn hand over het papier te vliegen en te schetsen. Het leek wel alsof zijn hand een eigen wil had gekregen. Een paar plukken haar gleden voor Dair's ogen maar dat maakte hem nu even niks uit. Hij deed amper de moeite om ze weg te vegen uit zijn gezicht. Zo af en toe keek hij op naar het meisje om daarna weer verder te schetsen. ''Je zit mooi stil'' zei hij zacht na een tijdje zonder zijn blik van het papier af te wenden.

Tsunade zat stil en keek naar de jongen zijn hand en die ging vliegensvlug. Ze was nieuwsgierig hoe de tekening eruit zou zien alleen ze kon vanaf hier net niet het blad zien. Ze hoordde zijn naam en ze glimlachtte lichtjes "mooie naam" zei ze rustig "ik ben Tsunade" zei ze er daarna achteraan. Ze deed even haar haar achter haar oor en ze probeerde zo stil mogelijk te zitten. Ze werd bijna nooit na getekend dus ze vond het wel grappig dat Dair het wou. Ze hoordde daarna zijn woorden en ze grinnikte "bedankt" zei ze rustig en ze keek weer naar Dair.

Dair maakte een aantal lijnen nog wat dikker en gumde hier en daar vorzichtig weer wat uit. Na een aantal minuten was hij klaar. Hij soof het potlood achter zijn oor en gaf de tekening aan Tsunade. ''Dit is hem geworden'' zei hij. Hij vond zelf dat het best mooi gelukt was ondanks dat hij al een tijdje geen mensen meer had getekend. Hij keek Tsunade afwachtend aan, benieuwd naar haar beoordeling.

Tsunade was even afgeleid en keek even naar de buiten en ze bleef even zo staren. Ze schudde haar hoofd en ze keek weer naar Dair. Ze deed weer een pluk haar achter haar oor en keek naar Dair die nu aan het gummen was. Ze grinnikte even en zag dat hij klaar was en de tekening aan haar gaf. Ze paktte hem aan en keek er naar en haar ogen werden even groot. "wauw jij kan mooi tekenen, je moet kunstenaar worden" ze grinnikte en keek hem met een grote glimlach aan. En ze keek weer even naar de tekening.

Dair glimlachte even ongemakkelijk terug naar Tsunade. ''Dank je'' zei hij zacht. ''Je mag die tekening wel houden'' zei hij daarna tegen haar. ''Het is best een tijd geleden dat ik mensen heb nagetekend'' zei hij daarna. Zijn laatste keer was zo'n driehonderd jaar geleden geweest. Maar gelukkig was hij het nog steeds niet verleerd.

Tsunade keek hem rustig aan en zag zijn ongemakkelijke glimlach en ze grinnikte even. "geen dank" zei ze rustig en ze bleef even naar de tekening staren en ze hoordde zijn woorden. "oke dankje" zei ze en ze legdde de tekening naast haar neer op het bed. Ze luisterde naar hem en ze keek hem aan "nou je hebt het niet verleerd" zei ze rustig en ze keek hem aan. "ik heb een vraagje" zei ze rustig "ben jij een vampier???" zei ze daarna en ze keek hem even aan maar keek weer even naar buiten.