Obaj plekje

Na een paar uur leren kenen ging hij op zoek naar zijn kamer. De gangen van de kamer was erg lang. Zo te zien sliepen hier meisjes en jongens. Hij keek naar zijn papiertje waar nummer 13 op stond. Na enkele minuten kwam hij voor de deur te zijn waar nummer 13 op stond. Voorzichtig deed hij de deur open. De kamer viel best wel mee. Er was een zetel voor 3 met een tv die werkte. Ook had hij een slaapkamer. Alsof dat nut geeft. Hij sliep nooit. Wel is het nuttig om je ogen een tijdje te sluiten. Hij stopte zijn kleren netjes in de kast. Daarna keek hij naar de badkamer. Daar zat een bad. Bah hij had liever een douche. Daar legde hij ook wat grief. Er was geen keuken. Logis. Er was een grote raam met een ijzer er rond. Hij kon het bos en een deel van de speelplaats zien. Na wat te hebben verkennen liet hij zich in de zetel ploffen en begon te zappen. Hij hoorde heel wat lawaai naast zijn ruimte. Hij probeerde het te negeren.

Nuala was de jongens slaapzaal binnen gedrongen, en ze keek dan ook kort naar iedereen. Haar rode ogen bleven strak voor haar gericht, en ze likte even haar lippen af. Velen kwam uit hun kamer, en ze grijnsde dan ook even breed. Daarna stond ze stil bij een kamer, en ze deed de deur ervan open. "Zozo mij zomaar lastig vallen hé." Zei Nuala tegen een jongen, en voordat deze het besefte waren haar ogen al felrood. Ook haar tanden waren langer geworden, en ze merkte dan dat de jongen vanalles gooide. In een mum van tijd greep ze de jongen, en ze duwde hem dan tegen de muur. Dan beet ze de jonge vampier in de nek, en ze zoog gewoon al het bloed van hem op. Daarna liet ze de jongen voor dood achter, waarna ze haar lippen schoon likte. Kalm zonder dat het opviel liep ze gewoon verder, en ze keek dan kort naar de anderen. Als je goed had geluistert dan had je een gil kunnen horen, en ze grijnsde dan ook even breed.

Hij keek vreemd op toen hij heel wat lawaai hoorde. Hij hoorde ook wat drukte in de gang. Zijn deur was open en hij zag heel wat jongens door de gang lopen. Hij keek vreemd op en zette de tv af. Hij besloot zich maar niet te bemoeien. Hij rook wel een vrouwlijke vampier in de gang. Hij liep naar zijn raam en staarde door het raam om wat afgeleid te worden.

Nuala liep gewoon naar een raam toe, en ze sprong er dan vervolgens uit. Alweer moest ze breed grijnzen, en ze keek dan kort om naar de slaapzaal van de jongens. Haar ogen waren nog steeds felrood, maar dat negeerde ze gewoon. Ze had die vampier gestraft, aangezien hij haar lastig viel. Even keek ze kort in het rond, maar daarna liep ze gewoon naar een boom toe. Haar ogen hield ze gericht op de plek waar ze was, en ze sloot dan even de ogen.

Hij keek vreemd op toen hij Nuala zag. Maar meer deed hij niet. Hij bleef om de omgeving rond kijken om te zien of er nog wat leuks was. Maar jammer genoeg niet. Na een kwartier liep hij in de gang en zag naast zijn kamer een groepje staan. Hij keek vijandig en raakte in de kamer. Hij zag een knul die niet meer bewoog. Een paar leraren schudde hun hoofd. Ze hieven de jongen op en liepen met hem weg. Hij keek rond en een paar jongens keken hem raar op. Hij besloot even rond de gang te wandelen.

Nuala grijnsde even breed, en ze wist wel dat de jongen weggebracht werd. Aghja nu had ze tenminste een zorg minder, en ze sloot dan gewoon de ogen. Ze had wel gemerkt dat er een jongen naar haar zat te kijken, maar dat boeide haar niet echt. Ze stond met veel kalmte op, waarna ze dan rustig begon te trainen op de speelplaats. Ze leek dan 17, maar helaas voor hun was dat niet zo. Nee, zij was al 330 jaar oud, en toch zag ze er nog zo mooi jong uit.

Hij stapte langzaam door de gang en stopte toen. " Daar heb je hun weer " Gromde hij. Hij stond bij de gang waar de mensenjongens sliepen. Voor hem was een ijzerendeur. Dat was wel duidelijk dat hier geen vampiers mochten zijn. De groepje die hem eerder lastig vielen stonden in de gang te kletsen. Hij grijnsde even gemeen naar de jongen die hij had aangepakt op de speelplaats. Hij draaide zich om en liep weer door de eindeloze gang om naar zijn kamer te gaan.

Nuala trainde rustig verder, en ze keek dan even kort naar enkele mensenkinderen. Haar ogen had ze meteen op hen gericht, en ze grijnsde dan ook even breed. Het waren 5 jongens die altijd de nieuwelingen op school aan het pesten waren, maar dan merkte ze dat die jongens het op een meisje gericht hadden. Even keek ze in de richting van het meisje, en ze zag dat het meisje wat aan het lezen was. Op zo'n avond lezen? Dacht ze inzichzelf, en ze volgde dan met haar blik de jongens die naar haar liepen. Even begon ze te zuchten, en ze liep dan op de jongens af. "Mooi niet jongens laat dit meisje met rust en ga iemand van jullie eigen grootte pesten." Zei Nuala dan tegen de jongens, en ze keek dan naar het meisje. "Als je leven je lief is zou ik maar beter naar de slaapzaal gaan." Zei ze haar dan met een knipoog, en ze keek dan naar de jongens.

Eindelijk raakte hij bij zijn kamer. Hij sloeg de deur dicht zodat niemand hem lastig kon vallen. Hij ging liggen in zijn zetel en keek naar de plafon. Hij wilde het liefst weg van hier. Nu lijkt het wel een gevangenis. Hij dacht na over wat er vandaag gebeurt was. Hij keek door het raam. Het was nacht. Hij zuchtte. Hij besloot te lezen. Over wat hij eigenlijk niet intersant vond.

Kalm stond Nuala stil, en ze keek de jongens breed grijnzend aan. "Hmm jullie bloed ruikt zo heerlijk liefjes." Zei ze dan breed grijnzend, waarna ze dan omhoog sprong. Ze gaf enkele rake klappen aan die jongens, waarna ze dan uiteindelijk op het dak van het gebouw stond. Daar ging ze zitten, en ze keek dan ook gewoon kalm naar de hemel. Ook begon ze een lied te zingen, waarbij ze dan gewoon haar ogen sloot.

Hij keek vreemd op toen hij boven geluid hoorde. Het was vast een vampier. Het geluid werd vervolgd door een lied. Rustig luisterde hij er naar. Na een tijdje stond hij op en begon wat op te ruimen. Hij verzette ook wat spullen. Hij zette zijn zetel bij de raam. De tv zette hij een beetje verder voor de zetel. Te vreden ging hij daar zitten.

Nuala zong nog steeds het lied, en dat werd in haar verleden vaak gezongen. Dit was één van de dingen die ze zich nog kon herinneren, en ze keek dan ook naar de maan. Haar ogen waren felrood, en ze stond dan op om wat naar een prooi te zoeken. Vervolgens sprong ze de mensenetage in, en ze ging naar een kamer toe. Daar beet ze een leerling die aan het slapen was, en ze grijnsde dan ook even breed. Ook deze leerling werd dood achtergelaten, waarna ze dan richting de vampierenetage ging. Kalm liep ze weer door de gangen van de jongens, waarna ze kort in het rond keek.

Weer zat hij een boek te lezen. Hij hoorde scherp en keek even naar de deur. Hij bleef luisteren en richtte zich dan weer verveeld naar zijn boek. Maar het werd het zo beu en gooide zijn boek tegen de muur. Dit was echt een rot boek. Hij heeft nergens zin in. Hij slaakte een diepe zucht en bekeek zijn bed. Snachts zou hij daar lekker warm liggen en slapen Nu werd hij amper moe.

Nuala kwam rustig voorbij een deur, en ze hoorde opeens dat er een boek tegen de muur gegooit werd. Ze grijnsde even breed, waarna ze dan haar ogen even sloot. Herrie was hetgeen wat ze wel eens graag hoorde, en haar ogen deed ze dan weer gewoon open. Even ging ze met haar nagels langs de muur, en ze liep dan gewoon kalmpjes verder.

Dit vond hij niet zo gezellig. Hij rook duidelijk een vrouw. Hij hoorde zo'n kras geluid en stond op. Bang was hij niet. Hij vond het alleen dat het stoorde. Ook vond hij het vreemd om een meid in een jongensgebied te hebben. Hij deed de deur open. Hij zag haar niet en bekeek de muur waar ze haar nagels had laten slijpen. Hij liet zijn hand er over glijden en kon daarna wat intersante dingen op nemen. Hij staarde naar de gang die leeg was. Wat vreemd.

Nuala was ergens ingestapt, en ze keek dan de leraar droog aan. Deze had haar blijkbaar al verwacht, maargoed kalm zat ze neer op een stoel. "Zozo leraar wat moet jij hier Nuala." Zei de leraar dan tegen haar, en ze grinnikte even kort. "Niets alleen moeten jullie wel de leerlingen op de mensenetage in het oog houden. Wie weet valt er nog een dode onder hun." Zei ze dan vals tegen hem, en ze grinnikte even kort. Daarna stond ze weer op om te vertrekken, en haar blik ging even naar achteren. "Zie dat ik je niet betrap met het doden Nuala anders zwaait er wat." Zei de leraar streng tegen haar, en daarna liep ze gewoon de kamer van hem uit. Rustig liep ze gewoon weer verder rond, waarna ze dan even achter haar keek.

Nog even hield hij de gang in he oog. Met een drijgende blik. Hij hief daarna zijn schouders op en slenterde even rond. Hij verveelde zich en kon niet geloven dat iedereen mooi in hun kamer blijven. Hij was nu een paar maanden een vampier en is het nog niet gewend. Hoe meer bloed hij kreeg. Hoe bloed dorstig. Zijn ogen keken kil. Daarna leunde hij verveeld tegen en muur en sloot zijn ogen dicht om naar van alles te luisteren.

Nuala liep rustig verder door de gang, en ze kraste alweer tegen de muur met haar nagels. Dit gewoon omdat ze daar zin in had, waarna ze dan even breed grijnsde. Ze wist dat velen angstig waren om haar, maar dat boeide haar niet eens. Kalm liep ze voorbij een kamer, en voor kort keek ze daar even naar. Toch negeerde ze alles gewoon, en dan zag ze plots een jonge vampier lopen. Nouja het kon haar niet eens iets schelen, en met een kille blik liep ze hem gewoon voorbij. Die leraar ging nog afzien met haar, en ze grijnsde dan ook weer even breed.

Hij bleef zijn ogen sluiten. Hij kende amper angst en dat zoekt hij nooit. Hij begreep niet waarom ze zo aan de muur kraste. Hij voelde een zachte wind die voor bij suiste en wist toen ze voor bij liep. Zijn mondhoeken krulden toen ze hem niet uit probeerde. Maar hij lette nog steeds op. Vampiers zijn altijd zo onvoorspelbaar. Zijn gehoor waakte over de voetstappen die heel langzaam weg gingen.

Haar blik bleef naar voren gericht, en ze snoof dan ook hard. Het kon haar niet schelen als iemand haar volgde of niet, maar zelfs als dat gebeurde zou die persoon het niet overleven. Haar kennende kon ze zo iemand vermoorden, en ze voelde dan plots die hoofdpijn van enkele dagen geleden terugkomen. Ze zakte wat door de benen, maar hield zich zelf nog goed recht. Ze toonde nooit iets van zwakte, maar ook niet van verdriet. De hoofdpijn had te maken met een herinnering, maar helaas kwam die herinnering gewoon niet tevoorschijn. Aangezien ze maar enkele dingen vaag kon zien, maargoed ook was die hoofdpijn deels van het feit dat ze op het hoofd was geslagen geweest.

Hij opende zijn ogen en keek raar voor zich uit. De bewegingen waren wat verwarend voor hem. Hij merkte al een tijdje dat het een meid was die de hele tijd in de jongensgang rond dwaalde. Wat hij niet begreep is waarom? Mischien zocht ze iemand. Verder keek hij zelfs niet naar haar. Hij vond het leuker door zijn instinct te gebruiken. Hij zette zich rechter en stond in het midden van de gang. Zijn ogen werden verstopt door schaduw. Hij hield er niet van om oog contact te maken.

Bij elke stap dat ze zette begon haar hoofd nog meer zeer te doen, en ze hield zich zowat recht door steun te zoeken bij de muur. Haar ogen sloot ze heel even, en toch werden haar ogen weer felrood. De hoofdpijn was dit keer erger dan normaal, maargoed ze probeerde zich zo normaal mogelijk te houden. Al ging dat dit keer iets moeilijker, en nog geen seconde later lag ze opeens een eind verder de grond op. Haar ogen waren gesloten, en ze was dan ook bewusteloos neergevallen.

Hij keek vreemd op en snoof. Wat zou hij doen? Hij is een aardige vampier maar was wel op zijn hoede voor andere. Met grote passen liep hij naar haar en zag dat ze bewusteloos was. Hij draaide haar op en liet op haar rug rusten. Zijn ogen waren strak. Ze zou hem meteen kunnen aanvallen. Hij zweeg de hele tijd.

Nuala was nog steeds bewusteloos, en ze wist dan ook niet wat er om haar heen gebeurde. Ze zat midden in een vreemde vage herinnering van haar, maar verder zag ze ook niet echt iets. Alles was wazig voor haar, en dus kon ze geen gezichten herkennen. Voor velen zou ze een prooi zijn op dit moment, maar dan nog zouden ze haar niet moeten aanraken. Tenzij ze haar gewoon helpen, dan zal ze hen laten leven.

Het duurde al een tijdje en hij ging op de grond tegen een muur zitten en zijn ogen gesloten houden. Hij hoorde heel wat vreemde geluiden. Hij hoorde een paar deuren open gaan en nieuwsgierigen keken naar Nuala. Hij luisterde alleen wat er gebeurde. Soms kwamen ze dicht maar niet te dicht. Zouden ze bang zijn voor haar? Hij negeerde ze zowat zo lang ze haar met rust liet.