Obaj plekje

Na een hele lange tijd werd ze weer wakker, en ze deed versuft haar ogen open. De hele tijd had ze rondgezworven in die herinnering, maar toch was deze héél vaag geweest. Kort keek ze half in het rond, en ze kreunde even van de pijn. Haar hoofd had haar erg veel pijn bezorgd, en ze merkte dan opeens dat ze omsingeld was. Dan ging ze voorzichtig recht zitten, en ze keek de jongens droog aan.

Hij deed zijn open rustig open en stond ook op. Eerst zweeg hij een tijdje. Hij dacht na wat hij zeggen kon zonder afgeblaft te worden. Daar had hij zo'n hekel aan. Ook hij keek heel zuur naar de jongens. Het leek of hij ze elk moment leeg kon zuigen. Na een lange stilte verdwenen ze. Hij keek toen weer rustig. "Gaat het al een beetje?" Zei hij kort. Hij was niet van plan te vragen wat haar dwars zat. Dat zou hij toch nooit te weten komen. Hij staarde zonder emotie naar haar rug. Hij had toch niets om naar te zien. Hij spande een beetje zijn spieren op voor het geval ze ineens wil aan vallen.

Nuala zat nog steeds recht op de grond, en ze merkte dan dat die groep weer weggingen. Dat had ze liever dan al die domme gezichten van hen, en ze hoorde dan opeens die jongen zijn woorden. "Het gaat wel, alleen haat ik die stomme hoofdpijn." Zei ze dan rustig tegen hem, en ze had al zowat het gevoel dat hij dacht dat ze ging aanvallen of iets in die richting. "Ontspan ik bijt niet, nouja toch niet zo vaak." Zei ze dan even grinnikend, en ze keek dan om naar de jongen.

Hij bleef nog een tijdje staan staren en schudde zich opeens om niet dom te loeren. Hij merkte dat ze omdraaide. Toen ze vriendelijk deed ontspande hij zich. Aan zijn gezicht kon je zien dat hij aardig was. Zijn mondhoeken krulde en keek op. Hij dacht na. Wat zou dat nu weer zijn pijn? Hij had altijd verhalen gehoord dat vampieren geen pijn konden hebben. Hij zelf geloofd dat niet. "Nou ik ben Obaj en ik heb op je geled toen je bewusteloos was." Hij leunde tegen een muur en keek niet meer naar haar. Staren was vreed ititand vond hij toch.

Nuala stond na een tijdje op, en ze keek hem kalm aan. Even keek ze kort in het rond, en ze sloot dan heel even de ogen. Daarna ging ze recht voor hem staan, en ze bekeek hem even van top tot teen. Toen ze zijn naam en de rest hoorde, moest ze even kort glimlachen. Niet dat ze verwacht had van iemand om bij haar te blijven, maargoed dan keek ze kort ergens anders naar. "Ik ben Nuala en de reden dat ik hoofdpijn heb is doordat ik mijn herinneringen niet meer heb. Daardoor heb ik dus hoofdpijn, aangezien de herinneringen vaag tevoorschijn komen." Zei ze dan rustig tegen hem, waarna ze weer in het rond keek.

Hij knikte begrijpend. Die zal vast een harde klap hebben gekregen. Ach tijd heeft ze niet te verliezen om alles terug te weten te komen. Ze blijft eeuwig bestaan. Hij grijnsde kort en staarde voor zich uit. "Hmm best lastig geloof ik." Na een lange stilte merkte hij nog iets dat hij moest zeggen. "Aangenaam Nuala." Zegt hij kort en toverde een aardige glimlach. Niet voor te versieren en zo. Hij is gewoon blij dat hij toch iets te doen heeft.

Nuala keek naar hem, en ze sloot even kort de ogen. Daarna hoorde ze zijn woorden, en ze keek hem weer gewoon aan. "Agh ik heb twee vrienden die me willen helpen, dus veel zorgen maak ik me er niet over." Zei ze dan rustig tegen hem, en ze keek kalm in het rond. Dan zag ze plots die leraar weer, en ze keerde deze dan ook gewoon de rug toe. Ze wist zeker dat ze weer last zou krijgen van hem, maar dat was dan ook het laatste dat ze wilde.

Ook hij keek even afwezig. Toen hij haar opeens zag draaien keek hij op en zag ook de leraar. Hij zelf heeft er geen last van. Maar aardig deed hij nu ook weer niet. Zijn ogen bleven dreigend naar de man staren en keek hooghagtig. Nog steeds leunde hij tegen de muur. Na een tijdje begon het op zijn zenuwen te werken en keek hij naar de grond. Wat staat die nou weer te klungelen?

Even keek ze naar de jongen, maar dan weer naar de leraar. Voor even was ze aan het zuchten, maar dan sloot ze ook even de ogen. Opeens merkte ze dat de leraar naar hen kwam, en toch bleef ze gewoon kalm kijken. De leraar was zelf ook een vampier, en dus sterker dan de meesten hier van de vampieren. Kalm leunde ze tegen de muur, en opeens kwam deze voor haar neus staan. Zijn blik streng op haar gericht, en het enige wat zij deed was glimlachen naar hem. "Wat had ik je daarnet gezegd Nuala?" Vroeg de leraar dan aan haar, en toch bleef hij zijn strenge blik behouden. "Gosh ik lag hier zowat bewusteloos en dan begint u nog te klagen over het feit dat ik nog op de jongensetage ben." Zei ze enkel droog tegen de leraar, waarna ze dan even moest geeuwen.

Hij keek op en snoof. Tja hier mochten geen meiden komen gaf hij toe. Hij keek naar de rug van de leraar die erg groot was. Hij keek er strak naar. Wat wilt die eigenlijk? Hij keek verveeld naar de man en zijn glimlach verscheen weer. Nuala wist wel van aanpakken. Hij keek daarna even naar de grond.

De leraar keek haar hoofdschuddend aan, en hij zucht dan ook even diep. "Ooit zal je wel begrijpen waarom ik je dit zeg jonge dame." Zei de leraar dan tegen haar, en hij plaatste zijn hand even op haar schouder. "Als je het nog herinnert tenminste, na de klap die je gehad had." Fluisterde hij in haar oor, waarna hij dan gewoon weer wegliep. Nuala's ogen werden even groot bij het horen van zijn woorden, en vooral om het laatste wat hij gezegd had. Ze schud dan ook het hoofd, en ze snoof dan ook even diep. "Ik bepaal zelf wel waar ik naartoe ga!!" Riep ze de leraar nog na, en ze balde haar vuisten dan ook even kort.

Hij keek vreemd op en hoorde wat ze allebij zeiden. Maar hij zegt maar niets. Het gaat hem niet aan. Hij keek de leraar na en keek daarna naar Nuala. "Hm wat gek die vent." Hij grijnsde kort. Daarna zette hij zich recht en staarde voor zich uit naar de oneidig grote gang.



(Ja sorry erg kort XD moet weg.)

Even keek ze nog de leraar na, maar dan richt ze zich weer op Obaj. Ze wist even niet meer wat ze moest doen, aangezien ze zich nu wel vragen begon te stellen. Kalm keek ze weer in het rond, en alweer begon ze te geeuwen. Toch bleven die laatste woorden in haar hoofd hangen, en ze wist niet wat ze ervan moest denken.

Hij merkte dat ze niet echt veel zin had om gepraat. Hij stapte rustig voorbij haar en sprong naar de grote raam. Hij deed die open en keek naar buiten. Daar zag hij heel wat mensen. Gek je zou denken dat de meeste vampieren rond zouden hangen. Hij rook die heerlijke geur. Zijn ogen werden duivels rood. Zijn lange hoektanden gleden uit zijn mond. Snel draaide hij zich om. Verward keek hij wat rond zodat Nuala niets kon merken. Te minste hoopte hij dat. Hij was iemand die nog aan het moorden moest wennen.

Nog even bleef Nuala zo verbaasd staan, maar dan keek ze naar hem als hij naar een raam ging. Ze liep naar hem toe, en ze ging dan naast hem staan. "Blijkbaar kan je de geur niet weerstaan hé, maar agh er gaat niets boven heerlijk bloed van mensen." Zei Nuala dan tegen hem, en ze keek hem neutraal aan. Daarna richt ze haar blik op de mensen, en ze grijnsde heel even kort maar breed. Ze had wel weer eens zin om mensen te bijten, maar dan nog had ze net nog genoeg bloed gedronken. Zowel van een vampier als van een mens, maargoed dat zou ze niet gaan vertellen.

Hij keek een beetje raar. "Ja veel te moeilijk." Zegt hij kort. Hij heeft nog maar wijnig vermoord. Hoe meer hij bloed proefde hoe meer zin hij kreeg. Na een tijdje kon hij zich beheersen en draaide zich weer om naar de mensen. Iedereen zat daar vrolijk en hangden aan elkaar. Hij schudde zijn hoofd. Groepen deden altijd zo raar. Hij liet zijn ijskoude handen in zijn zaken glijden en staarde een tijdje naar de mensen. Hij zou straks wel jagen als Nuala besloot om weg te gaan.

Nuala bleef gewoon staan, en ze keek toe naar de mensen. Daarna geeuwde ze heel even kort, aangezien ze zich wel verveelde. Even keek ze vanuit haar ooghoeken naar hem, maar verder toonde ze niet veel interesse in de mensen. Ze had haar eten al gehad, en ze sloot dan haar ogen. Na een tijdje liep ze weer weg van hem, waarna ze de jongenszaal uitliep. Ze besloot om maar voor de lol enkele mensen te doden, en dus versnelde ze haar pas gewoon.

Hij keek haar niet na. Hij zijn aandacht was al aan een slachtoffer geschonken. Hij sprong uit de raam en liep vanaf het dak dichter bij een groepje meiden. Versieren was altijd zijn beste stunt. Hij sprong ongezien van het dak af en liep traagjes naar de meiden. Hij glimlachte fel naar het groepje. Hij dron zich er tussen en bleef een tijdje kenis te maken. Na een half uur wist hij een hard te veroveren en slenterde met haar weg naar een rustige plek. Daar bleef hij nog een tijdje met haar staan praten. Langzaam kwam hij dichterbij. Net zoals wat hij altijd deed gleden zijn lippen even naar de hals dat kriebelde. Daarna steekte hij zijn tanden in haar neer en zoog haar op. Na zijn voeding hield hij het meisje nog even vast en staarde naar haar. Daarna liet hij haar rustig op de grond vallen. Bloed droop op zijn lippen.

Ondertussen was ook Nuala buiten, en ze keek even kort in het rond. Ze liep rustig op enkele jongens af, en ze grijnsde even breed. Ze keek naar een jongen die op haar af kwam, en ze omhelsde deze dan ook voor een tijdje. Ze begon gewoon met hem te zoenen, maar dan liep ze samen met hem naar de bosjes toe. Ze vond het wel leuk dat hij al meteen naar haar was gekomen, en dat deed haar even grijnzen. Hand in hand liepen ze naar de bosjes, en daar gingen beide dan gewoon neerzitten. Praten deden ze niet maar wel zoenen, en ze rook deze zijn bloed gewoon erg duidelijk. Ze merkte dat de jongen zijn ogen sloot, en ze likte hem kort in de hals. Daarna beet ze hem gewoon, en als je goed kon horen had de jongen gegild van de pijn. Kort daarna nadat al zijn bloed opgezogen was, en hij niet meer bewoog ging ze via de bosjes weer weg. Toch had ze haar mond al afgeveegt, en dus was er niets te merken aan haar. Ze liep zogezegd in paniek naar zijn vrienden, en ze huilde dan ook nep bij hen. "Een vampier viel ons aan en hij beet jullie vriend dood." Zei ze dan snikkend tegen hen, en deze liepen dan vlug naar de bosjes toe. Ze kon het niet laten om even te grijnzen, maar dan liep ze gewoon ergens anders naartoe.

Hij schrok even toen hij paniek hoorde. Snel klom hij in de bomen. Hij verstopte zich in de duister en zag dat er jongens naar iemand gingen die op de grond lag. Hij hurkte zich en snoof. Daarna kwam er weer een leraar die strak keek. Kil volgde hij het gesprek. Na een half uur merkte ze ook de lichaam van het meisje. Hij sloot zijn ogen om niet naar haar te zien. Hij moest zich even beheersen. Er was te veel mensen geuren die hem zo hard lokte.

Kalm was Nuala gewoon weer verder gegaan, en ze sloot dan ook even de ogen. Wat kon ze de mensen toch goed in het zak zetten, en ze grijnsde dan ook even breed. Daarna ging ze kalm neerzitten in het gras, waarna ze gewoon haar ogen sloot. Ze had nu wel genoeg bloed gedronken, en dus zou ze ook niet meer gaan jagen. Toch begon ze zich wel te vervelen, maar dat negeerde ze gewoon.

Na een tijd lang daar zitten wist hij zeker dat niemand er was. Nog één keer snoof hij en sprong op de grond. Hij had best geluk gehad. Zijn ogen waren strak rond de omgeving gegaan. Misschien was het nu niet het beste om zich te vertonen. Met zijn snelheid sprong hij op het dak en ging daar zitten. Hij zat dicht bij de mensen en luisterde wat ze allemaal te zeggen hebben. Blijkbaar geloven ze he tniet dat hij hun vriendin hebben vermoord. Een grijns vertoonde op zijn gezicht.

Kalm zat Nuala in het gras, en ze sloot dan ook weer even de ogen. Ze had altijd al een hekel aan mensen gehad, maar een paar mensen had ze graag. Dat was dan ook haar tweelingzus die een mens was, het gezin waar ze bij geleefd had, maar ook Hakuren was een vriend van haar. Die mensen zou ze met haar leven beschermen, maar de andere sterfelijke mensen lust ze wel gewoon rauw.

Hij keek voor zich uit. De mensen verdwenen langzamer en kwamen er meer vampieren. Het leek wel of de mensen weten dat er op die tijd veel vampieren rondhangen. Somigen deden erg breed en keken zo raar. De jongens zegden niets en bleven in een hoekje staan alsof ze verlegen waren. Terwijl de meiden die vampieren waren heel hyper deden. Iedereen zag er aantrekelijk uit. Dat hoort er bij als je een vampier bent.