prooien zoeken met Zelman..... xD

Iets viel hem nu pas op aan de woorden van Temari dat hem nog niet eerder opgevallen was. Hij keek dan ook met een flauwe grijns richting Temari. ''Volgensmij was jij jaloers, of niet soms?'' vroeg Zelman op een flauwe toon en hij ging dan ook even voor haar staan en grinnikte kort. Hij hoorde achter zich mannen roepen, waarschijnlijk waren dat de agenten maar ze zouden hen hier niet zou gauw zien dus lette Zelman er ook niet op.

Temari keek nog naar de steeg die dood liep er stonden een paar vuilnisbakken en je hoordde er soms geritsel in. Ze hoordde de mannen ook en ze rolde met haar ogen en als ze gepakt zouden worden dan leefde ze toch niet lang. Toen hoordde ze de vraag van Zelman en ze merktte dat ie voor haar kwam staan. Ze keek hem aan en ze werd nogal rood "niet waar". En ze keek weer de andere kant op maar ze bleef een rode blos houden.

Zelman zette een hand naast haar hoofd tegen de muur. Hij keek haar met een licht grijnsje aan en hij was met zijn gezicht vlak voor de hare. ''Volgensmij lieg jij nu een beetje, dat mag niet he'' zei Zelman droogjes en hij knipoogte een keer naar haar waarna hij rustig weer recht ging staan. En hij ging daarna tegen de muur aan staan naast Temari en hij keek weer naar de politiemannen die ergens naar opzoek waren, oftewel ze waren opzoek naar Temari.

Temari's blik ging weer naar Zelman en ze keek naar de hand naast haar hoofd vanuit haar ooghoeken daarna ging haar blik weer naar Zelman. Ze was nog steeds rood en ze zag zijn grijnsje en ze hoordde toen haar woorden. Ze glimlachtte flauwtjes "nou eu.... ik heb nooit geleerd om niet te liegen" en ze keek weer de andere kant op alsof er niks aan de hand was. Ze merktte dat ie naast haar kwam staan en ze zuchtte diep en ze keek langs Zelman naar de politiemannen "wat een zielepootjes" zei ze droog.

''Dat zijn ze zeker maar je doet er niet zoveel aan he..'' zei Zelman droog. Hij had wel gemerkt dat Temari had lopen blozen steeds, misschien moest hij maar is oppassen met hoe hij tegen meisjes deed, dadelijk kregen ze nog verkeerde ideeén van hem en dat wou hij dan ook niet. HIj had namelijk geen zin in een rij verliefde meisjes achter zich aan. Hij zuchtte dan ook eens diep bij de gedachtte en hij keek droog naar de muur tegenover hen.

Temari keek droog naar de mannen en rolde met haar ogen en ze hoordde Zelman's woorden "ja jammer genoeg niet" zei ze droog. Haar rode blos was gelukkig weg op de een of andere manier kon ze er niet tegen dat een jongen zo dichtbij kwam met z'n hoofd waarom wist ze niet. Ze zuchtte diep en keek naar de muur voor haar en liet haar armen langs haar hangen en ze keek even naar de vuilnisbak waar ze gerommel in hoordde. Ze keek er raar naar en opeens sprong er een kat uit met een half opgegeten vis in z'n mond. Ze keek hoe het beest de steeg uit rendde en de hoek om schoot.

Zelman hoorde de woorden van Temari en hij grinnikte even droogjes. HIj keek daarna omhoog en hij sprong ineens omhoog en hij landde op het dak van een winkel. Op het dak stond nog een soort gebouwtje en Zelman ging erachter staan zodat hij niet echt zichtbaar was. Hij keek vanachter het muurtje naar de politie. Nu kon hij beter zien waar deze liepen en hij merkte dat een politie naar het steegje ging waar Temari nog in stond. Zelman liet de agent dan ook ineens in de brand vliegen en andere agenten keken verbaasd op.

Temari keek naar de muur en ze hoordde iets naast haar en ze keek op zij en Zelman was opeens verdwenen en ze trok een wenkbrauw op. "nou ook weg gaan zonder gedag zeggen" zei ze droog en ze liep richting de uitgang van het steegje en ze dacht dat de politie weg was en merktte ook niet dat er een man verbrand was. Ze liep het hoekje om en keek vaag toen ze de verbrandde man op de grond lag en ze staptte achteruit en ze keek op en zag een paar politiemannen met hun pistolen op haar richtten. "jullie zijn dus niet weg" zei ze geïrriteerd.

Zelman zag dat Temari het steegje uit liep en hij snoof eens. "'Wat doet zij nou?'' Mompelde hij geirriteerd tegen zichzelf. Hij zag de politie dan ook op Temari af gaan en Zelman liep naar de rand van het dak toe. ''Laat haar met rust!'' riep Zelman rustig tegen de agenten en deze keken verbaasd op. Een paar richtten dan ook hun geweer op hem. Zelman zijn ogen begonnen voor kort rood te gloeien. Vervolgens vlogen alle geweren in brand. De agenten keken dan ook geschrokken op en sommige lieten hun geweren vallen maar andere bleven het dom in hun handen houden.

Temari had al haar pistool in der handen en ze had hem al op hun gericht en ze keek ze vals aan en ze was nogal geïrriteerd en ze wou bijna schieten. Ze hoordde opeens een bekende stem en ze wist zeker dat het Zelman was en ze draaide zich om maar achter haar was ie niet. Ze keek naar boven en zag dat hij op het dak stond en ze rolde met haar ogen. "dus daar zat ie" zei ze zacht en ze keek terug naar de politiemannen en zag de geweren in de fik vliegen en ze stoptte haar geweer weg. Ze ontblootte haar tanden toen ineens en keek ze erg vals aan. De meeste schrokken en rendde er vandoor en daarna volgde de rest. Haar tanden werden weer klein en ze zuchtte diep.

Zelman zag ze wegrennen en hij gromde lichtjes. Hij sprong de lucht in en hij landde voor een agent. Hij pakte deze bij zijn nek vast en zijn gezicht was vlak voor die van de agent. Hij keek de agent dan ook kwaad aan. ''Jij doet echt niets nuttigs met je leven, dus wat bloed kan je ook wel missen..'' zei Zelman geirriteerd tegen de agent en vervolgens beet Zelman hem in zijn hals en hij dronk een hoop bloed, teminste genoeg zodat hij voor even niet meer hoefde. Hij liet de agent daarna weer los en deze zakte in shock op de grond. Zelman veegde zijn mond af aan de mouw van zijn vest en hij keek even scherp naar de agent waarna hij terug liep naar Temari.

Temari keek naar Zelman die naar beneden kwam en zag hoe die de politieagent leeg zoog en ze zag hoe hij weer naar haar toe kwam. Ze keek naar de grond en drukte haar wijsvingers tegen elkaar "sorry ik wist niet dat ze er nog waren en ik dacht dat je weg was" zei ze op een rustige toon en ze keek nog steeds naar de grond. Ze zuchtte en deed een lok achter haar oor en ze keek even op zij.

Zelman grijnsde even lichtjes om haar woorden. Hij liep dan ook naar haar toe en hij ging rustig naast haar staan waarna hij een arm om haar schouders heen sloeg. ''Ahw doe normaal, ik was nog in de buurt..'' zei hij droog tegen en hij grinnikte even. Hij bleef dan ook met een licht grijnsje naar haar kijken, hij had zo'n gevoel dat hij en Temari nog best meer lol samen zouden kunnen krijgen.

Temari liet haar armen weer naast haar hangen en ze keek nog steeds naar de grond en ze keek even op naar de overkant van de straat. Ze hoordde toen zijn woorden en ze keek hem aan en glimlachtte lichtjes "gelukkig maar" zei ze grinnikend. En ze hoordde iets en keek die richting op en toen voeldde ze opeens een arm om haar schouders en ze keek meteen om en ze zag dat het Zelman was en ze werd een klein beetje rood en ze zag zijn grijnsje en ze glimlachtte terug.

''Ja anders was je nu misschien wel gewond en daar zit ik niet op te wachten, we zijn tenslotte vrienden hé..'' zei hij rustig tegen haar en hij keek voor kort om zich heen. ''Nou wat gaan we nu doen? Of wou je weer terug keren naar je huis? Dan zal ik je verder met rust laten..'' zei Zelman en hij grinnikte even kort terwijl hij zijn arm nog steeds om haar heen had. Hij had dan ook gezien dat ze lichtjes bloosde. ''Ahw nou bloos je al weer, wat schattig..'' zei Zelman op een extra droge toon en hij grinnikte weer even.

Temari kreeg een warm gevoel van binnen en ze schudde haar hoofd en de gedachte in haar hoofd weg en ze hooptte dat het rode weg zou gaan. "ja echt wel" ze grinnikte "en dan zou jij me moeten redden" zei ze droog. En ze keek hem aan en grinnikte weer even en ze keek voor haar. Ze hoordde toen zijn vraag en ze keek hem aan "sorry maar ik heb geen huis" en ze keek hem aan "jij wel??" vroeg ze toen nieuwsgierig. En ze keek weer even voor haar uit en ze hoordde zijn laatste woorden en ze bloosde nog erger "nou eu...." en ze wist niet uit haar woorden te komen en ze keek snel naar de grond.

''Ja ik heb een huis, misschien iets te groot maarja.. verwend worden door je ouders is tegenwoordig ook normaal..'' zei hij droogjes. Hij hoorde toen haar antwoord al was het niet veel. Zelman grijnsde even lichtjes en hij ging achter haar staan. Hij sloeg zijn armen om haar heen zodat zijn armen ook over die van haar lagen en ze dus niet veel kon met haar armen. Hij legde zijn kin op haar schouder en hij keek rustig naar haar. ''Nou moet je niet verlegen worden he..'' zei Zelman met een flauwe glimlach. Hij was haar gewoon wat aan het plagen en hij hoopte dan ook dat ze er niet meteen teveel bij dacht.

Temari keek naar hem en hoordde wat hij over zijn huis verteldde en ze glimlachtte. "ach beter dan helemaal geen huis toch???" en ze glimlachtte lichtjes en ze keek even naar de grond en ze zag een steentje liggen en ze schoptte het weg. Ze keek weer voor haar en ze voeldde iemand achter haar komen staan en opeens kreeg ze 2 armen om haar heen en ze lagen over haar armen dus ze kon niet echt veel blijkbaar. Toen voeldde ze zijn kin op haar schouder en ze keek vanuit haar ooghoek naar hem en ze zag hoe hij haar aan keek en ze had ook zijn woorden gehoord. Ze keek maar snel weer voor haar en ze zuchtte even en gelukkig werd ze niet zo heel rood meer "ik wist niet dat ik er als een soort knuffelbeer uit zag" en ze grinnikte even plagend.

Zelman grinnikte even om haar woorden. ''Je bent wel schattig genoeg er voor om een knuffelbeer te zijn en hij drukte Temari wat dichter tegen zich aan. Hij sloot dan zijn ogen en glimlactte lichtjes. ''Hmm zo kan ik wel in slaap komen..'' zei hij op een flauwe toon en hij opende voor kort een oog en hij keek even naar haar om haar reactie te zien waarna hij zijn oog weer snel sloot en rustig zo bleef staan.

Temari keek even vanuit haar ooghoeken naar hem en ze grinnikte eingelijk kon ze wel heel lang zo blijven staan. En ze hoordde haar woorden en ze keek weer voor zich en de rode blos werd groter "bedankt" zei ze grinnikend. En ze voeldde hoe hij haar dichter tegen zich aan druktte en ze voelde zijn lichaam en ze hoordde zijn woorden. Ze grinnikte "ja en ik dan???" zei ze rustig en ze keek hem even aan vanuit haar ooghoek.

Zelman had zijn ogen nog steeds gesloten en grijnsde even lichtjes. ''jij? Het enige wat jij hoeft te doen is te blijven staan zodat ik kan slapen, en anders til je me gewoon vind ik ook wel goed..'' zei hij op een slaperige toon en hij gaapte dan ook eens droogjes. Hij bleef dan ook rustig tegen haar aan staan. Hij vond het wel grappig om eens zoiets te doen met iemand. En hij wist wel dat hij zich moest inhouden, wilde hij niet verkeerde gedachtnes opwekken maar hij vond dit gewoon te leuk worden.

Temari keek naar Zelman en ze roldde even met haar ogen en grinnikte. "nou ik weet niet of ik je kan dragen je kan beter mij dragen" zei ze plagerig en ze zag dat hij slaperig was. Met haar armen kon ze nog steeds niet bewegen en ze keek even om haar heen en ze zuchtte even. Moest ze nou blijven staan??? dacht ze bij zichzelf en ze keek nog een keer naar Zelman. Maar het begon wel zwaar te worden niet dat hij te zwaar was ofzo nee jongens waren altijd zwaarder dan meisjes en Temari was niet zo groot en ook niet zo erg zwaar. En ze probeerde haar schoen goed te doen maar dat ging niet lukken met haar armen zo en als ze een been op zou tillen viel ze om xD.

Zelman opende zijn ogen na een tijdje en hij grinnikte. ''Kan ook'' zei hij droog en hij tilde haar ineens op. ''Maar nu kan ik niet slapen..'' zei hij met een zucht en hij keek even omzich heen. Er was niemand meer op straat aangezien het middernacht was. Zelman grijnsde dan ook even lichtjes. Hij richtte zijn blik daarna weer op Temari en hij keek haar droog aan.

Temari stond er dus al een tijdje en ze vond het wel grappig eigenlijk en ze keek even om haar heen en er was geen hond te zien. Ze keek naar haar armen en er viel een pluk haar voor haar gezicht. Ze probeerde hem weg te blazen wat niet echt luktte en ze roldde met haar ogen. Ze hoordde toen Zelman's woorden "het was...." en ze werd onderbroken want ze werd opeens opgetild. Ze keek even verbaasd naar Zelman en glimlachtte flauw en ze hoordde zijn woorden. "nou je zou naar je bed kunnen gaan" zei ze droog en ze keek hem ook droog terug aan.

Zelman hoorde haar vraag en hij keek haar droog aan. ''nee want dan moet ik zover lopen en daar heb ik geen zin in'' zei hij met een extra slaperige stem. Dit was dan gewoon als grap maar door die slaapneptoestand begon hij langzaam aan toch wel een beetje moe te worden. Hij zuchtte dan ook eens diep en hij zette Temari weer op de grond neer. ''Als jij nou gaat liggen dan ga ik boven op jou liggen en heb ik dus een bed..'' zei Zelman droog met een extra droge blik.