Vampieren? Kom maar op

Haruken liep met een paar boeken onder zijn arm over straat. Hij had al vaker gehoord van vampieren maar was alleen maar in ze geïntereseerd. Hij keek even om zich heen. Niemand te zien. Hij zag een boom met bankjes er rondom heen. Hij ging er op zitten en pakte een boek. Hij opende deze en ging er in lezen. Op de kaft stond er de titel: De liefde van de vampier. Een verhaal over een of andere vampier die verliefd werd op een mens. Hij keek even op en daarna weer naar zijn boek en las ongestoord verder. Hij glimlachte en grinnikte even in zichzelf over wat in het boek stond. Hij sloeg een bladzijde om en las verder.

(alleen Nuala en Ik)

Nuala was wat aan het rondlopen door de straten, en ze keek dan ook in het rond. Haar ogen sloot ze heel even kort, waarna ze dan opzoek ging om wat bloed te drinken. Met korte en geluidloze passen liep ze verder, maar dan zag ze plots een man lopen. Ze ging opeens achter de man staan, waarna ze hem dan beet. Al zijn bloed dronk ze op, en ze liet hem niet leven. Kalm ging ze verder, maar ze had niet door dat er bloed aan haar mondhoek was. Niet veel later kwam ze op een plek met banken en een boom, waarna ze dan kalm ernaartoe liep. Opeens rook ze een mens, en ze keek dan kort in het rond. De geur kwam van bij de boom, maar ze besloot te doen alsof ze niets zag. Kalm liep ze in de mens zijn richting, en ze liep hem dan gewoon sierlijk en sexy voorbij. Vanuit haar ooghoeken keek ze kort naar hem, en ze kon zo de titel van zijn boek lezen.

Haruken las rustig verder en merkte dat er iets langs hem voorbij liep. Hij keek even op en zag een meisje van zijn leeftijd met een sexy loopje hem voorbij lopen en zijn ogen flitste direct naar haar mondhoek waar het bloed nog zat. Hij had gelijk door dat ze een vampier was en keek weer naar zijn boek. Hij wachtte geduldig af. Hij keek even naar de vampier hij had een emotieloze blik en zijn ogen focuste zich daarna weer op het boek.

Nuala keek dan om naar de jongen, en ze grijnsde heel even kort. Even likte ze het bloed vanuit haar mondhoek weg, waarna ze dan naar de hemel keek. Algauw verdween ze in een straatje, maar toch kwam ze geluidloos terecht in de boom. Ze zat nu net boven hem, en ze keek even mee in zijn boek. Haar rode ogen hield ze op hem gericht, en ze zorgde er dan ook voor dat hij haar niet opmerkte. Een grijns speelde zich af om haar lippen, en ze keek dan even naar zijn nek. Zijn bloed moest er wel verukkelijk uit zien, en dus groeide haar tanden dan ook. Alleen ging ze nog even wachten met bijten, en haar blik bleef op zijn nek gericht.

Haruken keek even de vampier die hem zojuist voorbij was gelopen na en ging verder met lezen. Hij had niet door dat ze onopgemerkt in de boom boven hem was gekomen. Hij glimlachte en sloeg nog een bladzijde om. Hij voelde ineens iets trillen. Hij haalde zijn mobiel tevoorschijn en las een berichtje dat hij had gehad. Hij glimlachte en schoof het weer dicht waardoor het scherm uit ging. Hij zag in het scherm, dat bij hem soms op een spiegel leek, niemand in de boom zitten. Maar er zat wel degelijk iemand. Hij stopte zijn mobiel in zijn zak en las verder. Ineens viel er een blad naar beneden en viel op de bladzijde waar hij mee bezig was. Hij had al zo een vermoedde dat die vampier zijn bloed niet kon weerstaan. Er verscheen een grijns op zijn gezicht. "Ik zal als ik jou was je tanden weer snel laten krimpen. Ik heb het niet zo op vampieren die het op mij hebben gemumt..." zei hij kalm en toch wat luider zodat zij het ook kon horen. Het was voor hem een pure gok dat ze daar zat maar hij nam maar het zekere van het onzekere. En bovendien vallen er niet veel bladeren van de boom rond deze tijd.

Nuala keek naar de jongen, en ze zag dan zijn mobiel. Toch ging haar blik weer naar zijn hals, en ze likte even haar lippen af. Opeens zonder dat ze het wou viel er een blad naar beneden, en ze wou het dan ook nog vlug nemen. Alleen het was op zijn boek gevallen, en ze vloekte in zichzelf. Opeens hoorde ze zijn woorden, en ze keek droog naar hem. Daarna sprong ze uit de boom, en ze greep hem dan bij de keel. "Jij hebt niets te willen." Zei Nuala dan zacht tegen hem, maar dan keek ze hem even in de ogen aan. Ze schud kort het hoofd, waarna haar blik kort naar zijn boek ging. Ze nam zijn boek af, waarna ze het op een lopen zette. Even keek ze grijnzend om naar hem, maar dan liep ze gewoon weer verder.

Haruken keek op toen ineens een hand tegen zijn keel kreeg. Hij grijnsde lichtjes en merkte dat ze zijn boek af nam. Hij rolde met zijn ogen en ging gewoon zitten en liet haar maar lopen. Het boek was dan wel zijn eigendom maar hij zou er niet moeilijk over gaan doen. Hij had het al eens gelezen. Ineens ging zijn mobiel over. Hij nam hem op. "Haruken..." zei hij. "Nou enigzins...Oh je bent weer eens op jacht. Ja, nee ik heb de kruisboog niet eens nodig.." zei hij en leek tegen iemand anders te praten. Zijn ogen flitste ineens naar Nuala. "Er is hier inderdaad een vampier....nee...nee je hoeft niet te komen...je kent me toch, ik werk altijd alleen.." zei hij. Hij was dan wel niet aan het werk en echt jagen op vampieren deed hij niet zoals degene die hij aan de lijn had. "Ja een vrouwelijke hoezo..." zei hij. Ineens vertrok zijn gezicht. "Ja ga jij nu maar op zoek naar een fatsoenlijke vriendin dan mag je mij uitlachen.." zei hij wat luid in de telefoon. "Doe het zelf..." zei hij. "Maar goed. Ik ga. Ik moet mijn boek terug zien te krijgen.." zei hij. "Ja hoezo. Mag ik dan niet meer lezen.." zei hij en zuchtte even. "Nou houdoe.." zei hij en hing op. Hij stopte zijn mobiel in zijn zak en keek naar Nuala en schudde even zijn hoofd.

Nuala keek in de richting van de jongen, maar dan liep ze gewoon weg een straatje in. Daar bleef ze staan, en ze las dan ook in het boek. Even sloot haar ogen, en ze zucht dan ook heel even diep. "Waarom leest hij nou zo'n boek?" Vroeg Nuala aan zichzelf, en ze bleef gewoon lekker staan. Haar blik ging wel naar het begin van de straat, en ze keek dan naar het licht boven haar. Gelukkig kon ze daar nog wel tegen, maar zoals de zon zou haar dood worden. Ze bladerde wat in het boek, waarna ze dan opeens iets in haar rug voelde. Ze sprong weg van dat ding, en ze rende dan weer terug om in de boom te gaan springen. Nouja of ze kon ook achter die jongen gaan staan, en ze dacht dan heel even na. Na een tijdje was ze terug gekomen, en ze keek kort naar de jongen. Er zat zowat een jager achter haar aan, en ze liet haar tanden weer langer groeien. Ze had de jongen langs van achteren vastgegrepen, en ze plaatste haar tanden tegen zijn nek aan. "Waag het één keer mij neer te schieten, en deze jongen gaat eraan." Zei Nuala dan tegen de jager, en haar blik was dan ook erg serieus.

Haruken merkte dat de vampier een steegje in liep en hij haalde zijn schouder op. Hij draaide zich om en ineens werd hij vastgegrepen en zijn tanden werden tegen zijn nek gezet. Hij slikte even en keek op bij de woorden die ze zei. Hij keek naar de straat en slikte even. Een jongen met een kruisboog stond er. "WAT ZEI IK JE VERDOMME..." zei hij ineens fel tegen de jongen. "Nee toch komen..." zei hij. De jongen liet de kruisboog zakken. "En jij laat me ook los.." zei hij kortaf tegen de vampier. Hij had 1 arm nog vrij en sloeg haar gezicht dan weg van zijn nek en rukte zich met moeite los van haar grip. Hij liep naar de jongen toe. Hij pakte de kruisboog en gooide hem aan de kant. "Dat je jaagt op vampieren vind ik geen ramp. Maar je hoeft niet iedere vampier in mijn buurt te vermoorden..." zei hij fel tegen de hem. Deze haalde zijn schouders op. "Ik snap dat je bezorgd kan zijn maar dan hoef je nog niet mij zo te volgen.." zei hij wat kalmer en keek de jongen aan. De man mompelde wat en draaide om en pakte zijn kruisboog vast. "Ik ben niet kwaad maar zorg er alsjeblieft voor dat ik ook mijn eigen leven heb" zei hij hem nog. De man liep weg en zette de kruisboog tegen zijn schouder. Toen hij uit het zicht was draaide Haruken zich om naar haar. "En waar is mijn boek?" zei hij kortaf. Hij was kwaad geworden door de man die was gekomen en was nu niet meer in goede stemming.

Nuala keek naar de persoon, en ze hoorde dan opeens zijn woorden. Even keek ze naar de jager, en ze hield haar tanden tegen zijn nek aan. Opeens werd ze met haar gezicht weggeslagen, en ze snoof dan ook even diep. Daarna keek ze naar hem, en ze keek dan kort naar die jager. Kennen die elkaar ofzo? Dacht ze dan ook in zichzelf, maar dan hoorde ze opeens dat hij nog kwader werd. Ze bleef gewoon staan, en ze snoof heel even diep. Bij het horen van zijn vraag keek ze naar hem, en ze grijnsde heel even diep. "Die krijg je voorlopig niet meer terug liefje." Zei Nuala dan tegen hem, en ze bekeek hem even van top tot teen. Daarna ging ze rustig op de bank zitten, maar ze hield hem nog in de gaten.

Haruken keek haar aan en balde zijn vuisten. Hij wilde naar haar toe lopen haar bij haar keel grijpen en weggooien maar deed het niet. Haar woorden deden hem alleen maar kwader maken. "Laat maar.." mompelde hij kwaad in zichzelf. Hij sloot zijn ogen en draaide zich om. Hij vouwde zijn handen in elkaar en probeerde rustig te worden. Hij haalde diep in en uit. Daarna keek hij even om naar de vampier en snoof. "Liefje....tuurlijk.." mompelde hij en liep weg. Hij zou dat boek nog wel een keer terug zien. Langzaam liep hij uit haar richting en zei niets meer.

Nuala bleef rustig zitten, en ze nam dan het boek tevoorschijn. Even keek ze hem na als hij wegging, waarna ze dan even begon te grijnzen. Haar ogen sloot ze dan ook voor kort, en ze keek kort naar de richting waar hij inliep. Ze zucht dan heel even diep, waarna dan kalm opstond. Opeens hoorde ze en schot, en ze kon de kogel nog net ontwijken. Even snoof ze diep, waarna ze dan begon te rennen. Ze zou niet geraakt worden, nouja opeens hoorde ze weer een schot en ze was dan ook geraakt door de kogel. "Argh stomme wezens ook." Mompelde ze dan ook, en ze gooide dan het bok in de richting van die jongen. Net nu ze dat boek wilde lezen moest ze weer wegrennen voor jagers.

Haruken liep in de richting van zijn huis en merkte dat ineens werd geschoten. Hij keek om. Hij merkte dat ineens het boek naar hem werd geworpen en gritste het uit de lucht. Hij legde het onder zijn arm en keek op toen ze geraakt was. Hij beet op zijn tanden. "Je verdiende loo...." hij merkte dat de jager nogmaals wilde schieten. Hij rende op Nuala af en hoorde een schot. Hij sprong richting haar en voelde ineens iets branden. Hij schreeuwde het uit. De kogel was rakelings langs zijn arm gegaan. Dit keer was het niet zijn vriend. Hij vond dat vampieren en mensen samen moesten kunnen leven maar door de verdomde jagers ging dat niet. Hij keek nijdig naar de man. Hij stak zijn arm in zijn gewaad en haalde er naaldjes uit. Hij wierp deze richting de jager de gelijk wegrende. Haruken greep naar zijn bovenarm en kneep pijnlijk zijn ogen dicht. Hij besefte maar half dat hij net het leven van Nuala had gered. Dit kwam door de pijn die hij net heeft meegekregen. Er was een eerste graads brandwond en in het midden van deze wond bloeide het zachtjes. Er zat ook een scheur in zijn kleding maar die zou hij laten repareren. Hij haalde wat gejaagd adem en moest deze onder controle houden.

Nuala keek voorzich toen ze hem dan het boek zag opvangen, nouja dit had ze niet verwacht. Maargoed ze keek even om naar de jager, en opeens merkte ze dat die jongen voor het andere schot was gesprongen. Ze beet even op haar onderlip, en ze keek dan naar haar schouder. De kogel was door haar schouder heen gegaan, en er viel dan ook bloed op de grond. Toen ze de jongen zijn bloed rook werden haar ogen fel rood, en ze moest zich inhouden hem niet te gaan bijten. Een mens dat mij red terwijl ik zo deed? Kan het nu nog vreemder dan dit? Vroeg ze dan inzichzelf af, en ze zucht dan ook even diep. Daarna keek ze hoe die jager wegliep, en ze moest zich nog steeds inhouden om hem niet meteen te bijten. Even dacht ze eraan om weg te vluchten, maar iets hield haar tegen. Haar blik ging even naar hem, en ze ging op een grote afstand van hem staan. "Waarom red je me als ik jou wou bijten?" Vroeg Nuala dan met een verbaasde blik in de ogen, en ze hield haar hand op haar wonde. "Je kon me gerust laten neerschieten." Zei ze dan nog tegen hem, waarna ze hem de rug toe keerde.

Hakuren voelde de pijn erger worden. Hij zakte door zijn knieën. Hij zuchtte even en hoeste. Zijn ogen keken haar aan en hij had door dat ze de nijging had om hem te bijten. Hij zuchtte even. "Het kon misschien zijn dat je me wilde bijten. Maar ik kan ook niet iemand laten neerschieten..." zei hij zacht. Hij had beide handen op de grond en voelde dat er spanning op stond. Hij kreeg tranen. Hij stond op en keek weg. "Het spijt me van mijn gesnauw.." zei hij. Hij sloot zijn ogen en veegde ruw zijn tranen weg. "Ik zal maar gaan. Ik ben van geen enkel nut hier.." zei hij en zette een stap uit haar richting. Hij voelde de pijn langzaam weggaan en het plaatsmaken voor verdriet en een eenzaam gevoel. Hij zuchtte even. Hij had het boek vast en liep langzaam weer uit haar richting. Hij opende zijn ogen en zuchtte even.

Nuala keek naar hem, en ze merkte dan dat hij er last van had. Even beet ze op haar onderlip, en ze hoorde dan zijn woorden. Even leek het of ze bezorgd was, maar dat kon je niet echt zien aan haar kille blik. Daarna merkte ze dat hij opstond, en ze hoorde ineens zijn andere woorden. Toen ze tranen bij hem merkte wist ze helemaal niet hoe ze moest reageren, maar dan zag ze hoe hij wegliep. Voor even bleef ze twijfelend staan, en ze zucht dan ook even diep. Kalm liep ze hem maar achterna, en ze stond dan uiteindelijk voor zijn neus. "Je wonde moet verzorgd worden." Zei Nuala enkel tegen hem, en ze hield zijn kin dan met haar vingers vast zodat ze hem in de ogen kon aankijken. Voor even negeerde ze de geur van zijn bloed, waarna ze dan dichter naar hem toe liep. Ze gaf hem een kus op de wang, en ze liet zijn kin nog steeds niet los. "Ik weet niet wat je bezield om een vampier te redden, maar toch bedankt." Zei ze héél zacht tegen hem, en ze keek dan heel even weg van hem.

Haruken keek naar de grond en liep rustig verder. Hij zuchtte nogmaals. Ineens botste hij tegen iemand op en keek even op. Hij merkte dat Nuala ineens voor hem stond en hij slikte even. "Door wie. Niemand die om me geeft. Ik ben alleen. Dus ik kom er ook alleen boven op..." zei hij zacht. Hij merkte dat ze zijn kin omhoog duwde en hem in zijn ogen keek. Hij merkte de kus. "Graag gedaan..." mompelde hij en trok zijn hoofd weg. Daarna liep hij om haar heen en liep verder.

Nuala keek naar hem, en ze hoorde dan opeens zijn woorden. Even zucht ze diep, maar ze ging er maar beter niet op in. Daarna hoorde ze zijn woorden, en als hij dan weg wilde lopen hield ze hem tegen door zijn arm te grijpen. Ze hield hem stevig vast, waarna ze hem zonder zijn toestemming meetrok. Kalm liep ze gewoon met hem weg, en ze ging niet veel later een huis binnen. Kort keek ze naar hem, maar dan zorgde ze ervoor dat hij op een stoel ging zitten. "Ik mag dan wel een vampier zijn, maar wonden kan ik wel verzorgen." Zei Nuala dan droog, en ze dulde het niet dat hij koppig zou doen. Kalm ging ze een verbanddoos halen, en ze trok zijn mouw dan helemaal eraf. Kalm begon ze zijn wonde te verzorgen, maar dan had ze wel handschoenen aangedaan om niet verbrand te worden. Rustig deed ze er dan verband rond, waarna ze gewoon bij het raam ging staan.

Hakuren keek op toen hij ineens bij zijn arm gegrepen werd en keek even naar haar. Hij zuchtte toen hij meegetrokken werd en hij stibbelde niet tegen. Hij merkte dat ze naar een huis liep en zuchtte even. Hij ging op de stoel zitten en staarde voor zich uit. Hij liet haar het verband er om doen en merkte dat ze bij het raam ging staan. Langzaam stond hij op en liep naar de deur. "Bedankt..." zei hij en liep de deur uit. Hij rende nu weg. Hij kreeg tranen in zijn ogen en veegde deze weg.

Rustig keek Nuala naar hem, en ze merkte dan opeens dat hij wegliep. Even zucht ze heel diep, waarna ze dan kort haar vuisten balde. "Is hij gek geworden ofzo? Straks is hij nog omsingeld door andere vampieren!" Mompelde ze tegen zichzelf, en ze liep hem dan maar gewoon achterna. Dit kon ze niet laten gebeuren, en ze zou hem dan ook helpen. Natuurlijk was ze vele sneller dan hem, en ze sprong dan op de daken. Ze zou zo verder rennen, en ze merkte hem dan in de verte op.