hoezo vampieren...

Tsunade wist dat ze op de vampieren etage was maar het maaktte haar niks uit. Ze vond vampieren en mensen gelijk dus waarom zou ze hier niet mogen komen. Ja het enige wat er zou kunnen gebeuren was dat ze voor haar leven moest vechten. Maar daar was ze goed in en ze had totaal geen angst voor vampieren, want ze kon zelf hardstikke goed vechten. Vampieren waren dan misschien sterker dan mensen maar dat betekende niet dat ze meteen dood zou gaan. Rustig liep ze door de gang heen die niet zo breed was. Ze liep elke keer langs een deur en ze keek er soms even na. Ze vroeg zich af wat er hier allemaal te vinden zou zijn. Ze liep rustig verder en keek naar de deuren. Ze hoordde iets achter haar en ze stoptte met lopen. Ze hoordde het geluid weer en ze zuchtte even diep en ze keek om naar achteren. Ze bleef even staren en zag niks. Het was alleen donker in de gang en de maan scheen via de ramen naar binnen. Ze zuchtte even verveeld en ze hooptte dat er iemand zou komen. Nee niet om ruzie te maken gewoon om te kletsen ofzoiets in die richting. Ze zette het weer op een lopen en met grote stappen liep ze verder. Ze hoordde het geluid weer maar ze negeerde het ze had geen zin om nu om te draaien. Ze liep dus gewoon rustig door en ze keek even uit het raam naar de volle maan.

Damien dwaalde door de gangen,natuurlijk nog met het verband om zijn schouder heen. Hij rekte zich even uit en keek dan al wandelend naar de grond waardoor hij tegen een meisje op knalde. Hij zelf viel niet of wijkte niet,hij wankelde zelfs niet. Hij opende zijn ogen en wreef even pijnlijk over zijn schouder. Toen merkte hij het meisje op dat hij aleens eerder had gezien,een soort van gered kon je het beter noemen. "Je zoekt het gevaar maar al te graag op neem ik aan"zei hij met een droge grijns op zijn gezicht.

Tsunade liep met haar ogen naar de grond gericht verder door de gang. Ze sloot haar ogen en geeuwde even en hield haar hand voor haar mond. Ze knalde toen tegen een jongen aan en kon haar evenwicht niet bewaren en viel achterover. Ze wreef over haar rug en ze keek omhoog. Ze zag dat het de jongen was en de broer van Yafuri. Ze stond op en keek naar de jongen en snoof even. Ze hoordde zijn woorden en ze roldde met haar ogen. "ja misschien wel en ik ben niet bang voor vampieren als je dat denkt" zei ze rustig. Ze veegde wat stof van haar kleren en keek naar de jongen.

"Zeg ik dat je bang bent? Nee hoor,ik zeg dat je het gevaar opzoekt als ik daarmee erop duid dat jij bang bent heb je het fout opgenomen"zei hij kalm tegen haar en grijnsde even. Hij keek even rond,er was niemand op de gang,ze waren waarschijnlijk allemaal gaan jagen of mensen pesten,een domme bezigheid in zijn ogen. Hij schudde zijn hoofd even en keek haar aan. Toen stak hij zijn hand uit naar haar. "Ik ben Damien"zei hij kalm tegen haar en glimlachte kort,echt zichtbaar was het niet,aleen voor de mensen die hem kenden was he zowat zichtbaar.

Tsunade keek naar de jongen en geeuwde even. Ze keek even het raam uit naar de maan en ze bleef er even naar staren. Ze gooidde haar haar naar achter en haar blik ging weer terug naar de jongen. Ze volgde wat hij zei en ze zuchtte even. "oke dan heb ik het verkeerd opgevat" zei ze rustig als antwoord. Ze keek even achter haar naar de lange donkere gang. Ze grijnsde even en keek weer terug naar de jongen. Ze zag hoe die zich voorsteldde en schudde zijn hand "Tsunade" zei ze rustig. En ze glimlachtte lichtjes.

"Wel aangenaam Tsunade"zei hij kalm tegen haar en glimlachte heel even kort. Dan keek hij met zijn rode ogen naar de maan. Dan wende hij zijn blik af en keek naar de grond,zijn ogen waren volledig zwart geworden,en dat hoefde ze niet te zien. Toen zijn ogen na een tijd weer normaal waren keek hij haar weer aan. "En wat kom je hier eigenlijk doen"zei hij tegen haar. Toen hield hij zijn adem in wat ook niet echt te merken was,hoe lang hij ookal op het bloed van dieren leefde,het bloed van de mens bracht hem veel meer voldoening. Op een dierenjacht dronk je bloed van dat dier,maar als je bloed van een mens dronk dan gaf dat veel meer voldoening.

Tsunade keek hem aan en glimlachtte lichtjes. Ze keek even naar het wondje wat ze kreeg toen ze zich open haaldde aan een tak. Het was gelukkig helemaal genezen en ze geeuwde even. "ook aangenaam" zei ze vriendelijk terug en ze zag hem naar de maan kijken en dan naar de grond. "is er iets???" vroeg ze kalm en ze keek even om haar heen. En ze had ook zijn vraag gehoord. "eum... weet ik eigenlijk niet" zei ze droog. Ze begon zich namelijk ook af te vragen waarom ze hier was. "ik denk omdat ik me verveeldde" zei ze droog.

"Weet je wat er gebeurd als een vampier die nog nooit mensenbloed heeft gedronken heef bloed ruikt?"vroeg hij aan haar en keek haar even aan. Zijn hart raasde als een gek tekeer,dit kon niet goed gaan aflopen zover was hij al. Maar hij zou bij zijn standpunt blijven,hij zou nooit een druppel mensen bloed aanraken. "Als je je verveelt kan je misschien volgende keer elders heen gaan. Je bent misschien niet bang voor mijn soort,maar zodra ze bloed ruiken kennen ze geen medelijden"zei hij tegen haar.

Tsunade keek hem aan en snoof en legde haar armen over elkaar. En ze luisterde naar hem en hoordde wat ie zei en rolde met haar ogen. "ja toevallig weet ik dat" zei ze droog. Ze keek hem aan en trok een wenkbrauw op. Ze stoptte een hand in haar zak en ze geeuwde even. Ze hoordde zijn andere woorden. "ik ben niet zo slap als ik eruit zie ja" zei ze rustig "en ik loop waar ik wil ik ga niet uit wijken voor vampiers" zei ze nog steeds kalm en ze snoof.

"Ik zeg niet dat je slap bent,maar wij zijn sterker dan je verwacht en zeker als we bloed ruiken,ik behoed je aleen maar voor je dood"mompelde hij tussen zijn tanden door. Toen ze had gezegd dat het wist keek hij kort op. "Wat gebeurd er dan"zei hij tegen haar en zijn tanden glansde even,hij keek haar kort aan en hoorde wat verder op iets. Tje,ze kon het wel aleen aan volgens haar eigen.

Tsunade greep haar mes vast die ze in haar broekzak had en ze snoof. Ze keek hem aan en ze was op haar hoede. "nou de meeste vampiers vallen de mens aan en drinken het bloed" zei ze rustig en ze keek hem aan. "en ik weet hoe sterk vampiers zijn maar daar laat ik me ook niet door bang maken en voor de dood ben ik niet bang... als ik dood ga ga ik dood simpel" zei ze rustig tegen hem. Ze deed haar haar achter haar oor en ze keek hem daarna gewoon aan.

"Weet je wat er tussen dat proces gebeurd met hun ogen?"vroeg hij dan weer aan haar. Hij rook haar bloed weer en kon het zelfs voelen. "Een vampier die op mensbloed uit is valt gelijk aan,maar er gebeurd altijd iets met de ogen"zei hij tegen haar. Dan luisterde hij weer naar haar en hij knikte naar haar ze had een punt door wat ze zei over de dood. Hoe harder het geluid werd klemde hij zijn hand om het zwaard heen,als ze hier werd gespot was ze nog niet jarig.

Tsunade legde haar vinger tegen haar lip aan en ging denken. Wat gebeurd er ook al weer en ze keek weer naar Damien. "volgens mij veranderd de oogkleur???" ze keek hem vragend aan. Ze deed haar haar uit een staart zodat het om haar nek viel. Ze stoptte het elastiekje weg en ze hield het mes wat in haar zak zat heel stevig vast. Ze had liever niemand aan haar nek zuigen dacht ze. Ze keek naar Damien en ze keek heel even om haar heen maar ze focusde zich weer op Damien.

"Inderdaad,en dat gebeurde net bij me,daarom wende ik mijn blik af"zei hij tegen haar en keek haar even kort aan met zijn volledig zwart geworden ogen. Hij knipperde enkele keer en dan kleurde zijn ogen weer normaal. Toen ze haar haar los deed verminderde haar geur,maar het maakte niets uit haar geur was al geroken en de voetstappen gonsde sneller door de gangen. Een jonge vampier verscheen achter haar. Hij trok zijn zwaard en sprong over haar heen,waardoor hij haar geur weer eens opvangde,zijn kop stond op springen van de gedachten die er door heen gingen,maar eerst moest hij dit afhandelen. Hij lande en zwaaide gevaarlijk met zijn mes richting de jongen die hij geraakt had en hier nu lag te sterven. "Ga naar de volgende kamer en doe die deur op slot,en doe het snel"zei hij tegen haar.

Tsunade voelde iets achter haar maar voor dat ze kon reageren was Damien er al. Ze keek even verbaasd en had zijn laatste woorden gehoord. "oke dus hij is uit op mijn bloed" mompelde ze droog. Ze draaide zich vliegensvlug om en zag de dode jongen op de grond liggen. Ze grijnsde even breed en ze blies een pluk haar uit haar gezicht. Daarna hoordde ze zijn woorden. "waarom zou ik" zei ze droog en ze zuchtte verveeld. En ze draaide zich om en liep maar rustig naar de kamer toe en ze keek even achter haar.

Nuala was in de buurt van hen, en ze sloot kort haar ogen. Haar lange haren wapperde in het rond tijdens haar lichte passen, waarna ze dan kort naar het raam keek. Ze had dat mens al geroken, maar haar voldoening had ze al gehad bij haar jacht. Kalm liep ze hun richting op, en ze keek dan ook vanop een afstand toe naar de vampier die neerlag. "Ai ai ai toch waarom moeten de mannen altijd vechten voor een mens?" Zei Nuala dan terwijl ze heel dicht in hun buurt was, en ze keek dan ook de jongen die nog recht stond aan. Daarna rekte ze zich heel even uit, en ze ging dan rustig tegen de muur aanleunen. Haar blik hield ze even op de deur waar het meisje zich had geplaatst, maar dat negeerde ze gewoon.

(ik was nog niet eens in de kamer xD )

Tsunade ging tegen de muur hangen en keek naar Damien. Hij kon dan wel een vampier zijn maar zij was niet zo makkelijk te vangen als ze dachten. Ze snoof even en keek de dode jongen aan en ze rolde met haar ogen. Ze keek toen de andere kant op en zag een meisje aan komen lopen. Natuurlijk ook een vampier was er hier dan geen een mens te bekennen. Ze zuchtte diep en keek naar het meisje en ze zuchtte diep. Ze deed haar haar achter haar oor en bleef maar weer voor haar staren. Ze had wel gehoord wat ze zei maar dat boeide haar niet veel.

Damien keek naar het meisje en snoof even. "Geloof me,niet alle mannen vechten voor een mens"zei hij tegen haar en snoof even. Hiij sloot zijn ogen even maar hoorde niets meer. Hij besloot dan maar te gaan zitten op de reling van de raam. Hij keek de twee even aan en grijnsde even droog. Dan staarde hij een lange tijd naar de maan en zweeg voor de rest.

Tsunade keek verveeld om haar heen en snoof. Ze keek even naar Damien en het andere meisje en toen keek ze maar naar de grond. Ze deed haar haar achter haar oor en hing nog steeds tegen de muur aan. Ze keek op haar horloge en zuchtte dat het al zo laat was. Ach ja ze had niet echt een huis ze struinde altijd maar over straat. Rustig paktte ze haar mobiel uit haar zak en keek ze er doelloos na en ze stoptte hem terug.

Nuala keek de jongen aan, en ze hoorde zijn woorden dan ook. "Nou waarom red je dan zo'n sterfelijk ding?" Vroeg Nuala nijdig tegen hem, maar dan keek ze even naar het meisje. Even zucht ze diep, en ze dacht dan kort aan die jongen dat haar vreemd genoeg gered had. "De een red een mens en de ander red een vampier." Mompelde ze dan ook droog, maar dan keek ze kort naar haar schouder. Daar waar ze gewond was geweest, was nu een litteken of nouja niet echt een litteken want het was ondertussen al genezen. "Ik ben Nuala." Zei ze dan kalm tegen beide, en ze rekte zich even kort uit. "Als je hier blijft heb je kans dat er nog meer vampieren achter je zitten, maargoed ik jaag je heus niet weg. Alleen geef ik je wel de raad om je geur niet te lang hier te laten rondhangen. Er zitten er namelijk niet ver van hier nog meer hongerige vampieren." Zei ze kalm tegen het meisje, maar of zij haar zou helpen was een raadsel. Daarna keek ze kort naar het raam, en haar blik ging dan even naar beide toe.

Tsunade keek naar het meisje die zich voorstelde als Nuala. "Tsunade" zei ze rustig en ze keek even naar Damien en ze zuchtte diep. Ze staarde maar weer voor haar uit en ze had ook gehoord wat Nuala had gezegt. "nou dan ga ik maar weer is" zei ze rustig en ze stond recht. Ze liet het mes wat ze vast had los en ze veegde een pluk haar uit haar gezicht. Ze begon te lopen en liep langs Damien en keek nog even achterom. "doei" zei ze rustig en ze liep rustig verder de gang door.

Damien keek haar aan en zuchte even. "Omdat ik al jaren met hun leef,waarom zou ik ze dan zelf doden"zei hij kalm tegen haar. Hij keek even rustig rond en keek dan kort naar Tsunade. "Damien"stelde hij zich na haar voor. Hij sprong van het raamkozijn en lande voor een deur. Hij keek haar na en geeuwde even. Dan zette hij zich tegen de muur en keek kort naar Nuala. Hij merkte kort dat ze naar haar schouder keek en keek dan even naar zijn eigen wonde waar nog steeds een halfrood verband omzat,de wonde was nu al wel geheeld.

Nuala keek naar haar, en ze knikte even kort. Daarna richt ze zich even naar de jongen, en ze hoorde dan Tsunade haar woorden. Even zucht ze heel diep, en ze keek het meisje dan kort na. Het verbaasde haar dat een mens het snel opgaf, maargoed ze liet niets van die verbazing tonen. Kalm ging ze naar het raam naast de jongen toe, en ze keek dan kort naar buiten. De maan was mooi vol, en ook waren er vaak vampieren die dan rondliepen om prooien te zoeken. Meestal zaten de jongeren of oudere mensen dan in één of andere kroeg, maargoed zijzelf had genoeg gejaagd vond ze.

Damien keek haar kort aan en wierp zijn blik dan even op de grond. De jonkie's dwaalden daar buiten rond,opzoek naar een mens om te verslinden. Hij zelf zat bij volle maan altijd binnen,waarom wist hij niet maar zo ging het al sinds vroeger. Hij keek even naar zijn handen en keek haar dan weer aan. "En waarom ben jij niet daarbuiten op jacht"vroeg hij aan haar en keek haar even kort aan. Er klonk buiten een luide gil,normaal was hij daar meteen op af gegaan,maar hij zag er het nut niet meer van in om de mensen te redden. Aangezien er elke dag wel een moord gebeurd.

Nuala keek nog wat naar buiten, waarna ze dan zijn vraag hoorde. Ze keek naar hem, en ze draaide zich om waardoor ze hem recht aankeek. "Ik heb al gejaagd." Zei Nuala dan rustig tegen hem, en ze sloot dan ook even kort de ogen. Ze zou ervoor zorgen dat niemand iets ondekte over het feit dat ze een mens zijn wonde had verzorgd, maargoed ze moest hem wel iets terug doen over het feit dat hij haar leven had gered. Daarna keek ze weer naar Damien, en toch bleef ze gewoon staan. "Nu zou ik jou eigenlijk dezelfde vraag kunnen stellen." Zei ze dan kalm tegen hem, en ze richt haar blik dan kort naar buiten.