hoezo vampieren...

Damien keek haar aan en hoorde haar antwoord dan ook. Hij zette zich tegen de muur en richte zijn ogen naar buiten. Toen hoorde hij ook haar vraag,waarschijnlijk zou die weer beginnen met hem uit te maken als hij dat zei. "Wel ik jaag niet op dezelfde prooidieren als de rest van de vampiers hier"zei hij dan toch maar tegen haar. Hij keek dan ook naar buiten en sloot voor enkele momenten zijn ogen waarbij zijn hand naar zijn schouder schoot en die omklampte,het verband kreukte wat,en loste meteen. Een liteken werd zichtbaar,doordat het verband naar beneden was gezakt. Maar van het verband zelf was niets zichtbaar.

Nuala keek hem aan, en ze hoorde zijn woorden. "Dan ben jij een dierlijke bloed drinker, agh ja maakt niet echt uit het is ieder zijn keuze é." Zei Nuala dan zacht tegen hem, en ze keek hem dan even kort aan. Daarna keek ze naar haar eigen wonde, maar ze lette er niet echt meer op. Het was al een litteken, maar toch had ze die dag wel veel pijn gehad. Daarna rekte ze zich uit, en ze sloot even de ogen. "Al ooit gered door een mens?" Vroeg ze dan nieuwsgierig aan hem, en ze bekeek hem dan ook weer.

Hij keek haar aan en knikte dan maar naar haar en keek dan weer naar de grond. Hij verveelde zichzelf nu wel,maar misschien zou dit gesprek nog anders gaan verlopen. Toen hij de vraag hoorde keek hij haar even aan. "Ooit wel,maar dat is al een hele lange tijd geleden hoor"zei hij tegen haar en keek haar even aan en grijnsde even. Dan legde hij zijn hoofd even in zijn nek en keek naar de plafond. "Waarom die vraag"vroeg hij op zijn beurt weer.

Nuala keek naar hem, en ze hoorde dan ook zijn woorden. "Agh ik ben niet zolang geleden gered geweest door een mens, en dat terwijl ik hem wou bijten. Maargoed heb je zin om wat te gaan doen, hier staan is niet echt mijn ding." Zei Nuala dan zacht tegen hem, waarna ze van het raam wegliep. Ze ging voor zijn neus staan, en kalm wachtte ze dan ook op zijn antwoord af. Daarna sloot ze heel even de ogen, maar algauw keek ze hem weer rustig aan.

Hij keek haar droog aan en luisterde even naar haar. "Ach mensen zijn rare wezens"zei hij tegen haar. Toen ze zei dat ze wat wou gaan doen en deels ook aan hem vroeg of ze het samen deden keek hij haar even aan. "En wat wil je dan gaan doen"vroeg hij aan haar en keek haar even in haar ogen aan. Dan streek hij even over zijn schouder waar het zwarte kruis op stond.

Nuala keek naar hem, en ze grijnsde even om zijn woorden dat hij zei van de mensen. "Daar heb je wel gelijk in." Zei Nuala dan droogjes tegen hem, maar dan keek ze kort in het rond. Even dacht ze na over wat ze zouden kunnen doen, maar ze had niet echt idee. Dan hoorde ze zijn vraag daarover, en ze merkte dat hij in haar ogen keek. "Wel ik heb niet echt een idee wat we kunnen doen, maar wat dacht je misschien van zwemmen ofzo." Zei ze dan maar tegen hem, en ze keek dan kort naar buiten. Toch had ze haar blik weer op hem gericht, en ze keek hem dan diep in de ogen aan.

Hij keek haar aan en zelf grijnsde hij even om haar droge opmerking. Nog steeds keek hij haar gewoon in haar ogen aan,zonder enig ander besef van wat dan ook. Toen ze weer begon te praten keek hij nog steeds in haar ogen en keek even weg toen ze ook weer weg keek maar op hetzelfde moment weer terug. Raar. "Zwemmen,ach toch nog iets te doen waarmee je je niet verveelt tenzij je een oudje bent die daar verwelkt"zei hij droog tegen haar,maar het klienkte wel als een instemming.

Nuala keek naar hem, en ze moest dan even lachen om zijn opmerking. Daarna rekte ze zich kort uit, en ze sloot kort de ogen. "Ik ben btw jonger dan jou dus kan ik je gerust een oudje noemen nietwaar." Zei Nuala dan met een brede grijns, en ze stak dan ook even haar tong naar hem uit. Het enige probleem wat ze nu had was dat ze die jongen niet uit het hoofd kon zetten, maargoed ze zou zich wel amusseren zonder nog maar aan hem te denken. Ookal ging dat moeilijk gaan, maargoed dan keek ze weer in de ogen van Damien. Haar grijns bleef gewoon om haar lippen hangen, en ze had er wel plezier in om hem te plagen. "Zo oudje ga je mee of blijf je hier staan?" Vroeg ze dan ook plagerig aan hem, en ze liep dan al in de richting om naar buiten te gaan. Toch bleef ze wachten op hem, en ze keek dan ook om naar hem.

(Maak ik topic of jij?)

Damien keek haar aan en snoof even. "Nou veel ouder ben ik niet hoor"zei hij tegen haar en neep zijn ogen tot spleetjes. Hij keek haaar even aan en grijnsde kort,waarom grijnsde hij in hemelsnaam,als de grap om hem ging? "Ik ben oud weet je wel,geef me wat tijd"zei hij dom tegen haar. Hij zag haar weg gaan en liep dan een oud mannetje imiterend naar haar toe,maar zodra hij bij haar was deed hij weer normaal,als een normale zeventien jarige,hoewel dat het geval niet was.

(Euhm maakt ni uit)

Nuala keek naar hem, en ze grijnsde dan ook even breed. Daarna keek ze kort naar buiten, en ze hoopte maar dat de nacht lang zou duren. Nadat ze al een eindje verderop was gegaan, en ze naar hem keek kon ze haar lach niet inhouden. Ze vond het zo grappig hoe hij deed, maar dan stopte ze met lachen als hij weer normaal deed. "Toch je bent ouder dan mij, maar in 'mensen' jaren ben je wel mijn leeftijd." Zei Nuala dan grinnikend tegen hem, maar dan liep ze gewoon verder om dan vervolgens naar het meer te gaan.

(Ik maak hem wel)