Nieuw in het internaat

Koppig liep hij door de kantine. Hij werd hier gebracht omdat hij zijn ouders verloren had. Hij gaat nu ook niet de zielige uithangen. Maar hij had een hekel in dit plek. Stampend liep hij naar een tafel en liet zich op een stoel vallen. Zijn ogen waren over al gericht. Hij hield er niet van dat iedereen hem aan staarde. Met een boze blik staarde hij naar de bank. Hij zal hier wel weg komen.

Een meisje met rood haar kwam aangelopen met wat vriendinnen. Haar rode ogen keken sommigen dreigend aan. Ze was de laatste tijd erg verandert. Ze zag even de nieuwe jongen en keek kort maar ging dan ergens zitten. Ze keek even grijnzend naar haar vriendinnen en keek dan rond. Af en toe gleed haar blik naar de nieuwe jongen die er best kwaad uitzag.

Ella's ogen opende zich toen ze een stampend persoon voorbij voelde lopen. "Kan dat niet wat stiller?" bromde ze terwijl ze van het raamkozijn sprong waarna ze er tegen leunde. Een paar mensen zaten nog in de kantine , en Ella's ogen flitsten rood. Ze had wel honger , maar er waren teveel getuigen hier. Ze staarde de jongen aan. Hij was duidelijk ouder dan haar en had blond haar. Ze ging tegenover de jongen aanzitten en sloef haar armen over elkaar. Met een norse blik keek hij haar aan.
Plots kwam haar zus binnen en Ella zuchtte. Milla was met haar vriendinnen dus Ella zweeg.

Milla keek op en zag toen haar zus. Ze stond op en negeerde het geroep van haar vriendinnen. Ze ging erbij zitten. "Hee zusje" zei ze en glimlachtte. Ze keek dan naar de jongen. "Ik ben Milla en dit is Ella" zei ze met een grijnsje. "Nieuw?" vroeg ze rustig en keek hem kalm aan en kort naar haar zus.

Toen een jongere meisje voor hem ging zitten keek hij op. Zijn ogen stonden scherp. Hij schoof achter uit zodat hij niet te dicht was. Daarna kwam er nog iemand er bij zitten. Gelukkig waren het alleen vampieren. Hij had geen zin om een mens te doden. Het bleek dat ze zussen waren. Hij keek toen naar Milla die zich voor stelde. "Leuk jullie te ontmoeten." Zei hij beleeft. "Ik ben Obaj en ja ik ben nieuw." Hij staarde naar een paar groepen die erg aan het gigelen. Hij keek daarna direct weg. Hij was niet zo verlegen. Hij laat zich niet vaak doen.

Milla glimlachtte. "Niet op letten" zei ze en rolde met haar ogen toen ze het ook hoorde. "Als je het irritant vind los ik dat wel op" zei ze en kek even grijnzend naar haar zusje. Ze deed het wel vaker en sinds ze Zelman had leren kennen was ze ook anders geworden in school toch. Tegen haar zus niet natuurlijk.

"Laat ze maar." Mompelde hij. Hij staarde voor zich uit. Wat had hij een hekel aan internaten. En waarom moet hij hier heen? Er was een vreemde meid die in hun huis kwamen en hij kreeg een klap in zijn gezicht. Hij was bewusteloos en keek naar zijn ouders dood op de grond onder het bloed. Hij was heel kwaad. Aan zijn hals merkte hij bloed. Dan kwamen er mensen en keken geschokt naar hem. Daarna deden ze hem hier.

Milla keek hem aan en grijnsde. "Je moet ze een dreigende blik zien en dan laten ze je wel met rust" zei ze droogjes en keek naar Ella die erg stil was. Ze stootte haar met haar elleboog en grijnsde. Daarna keek ze weer rustig naar Obaj.

Hij knikte even. Dat wist hij ook wel maar hij had geen zin om de boeman uit te hangen. Toen hij Milla zag kijken stelde hij een vraag. "Jij zit hier al een tijdje neem ik aan?" Hij keek dwars. Hij liet een klein glimlach zien. Na een tijdje staren keek hij naar de automaat. Tff dat heeft hij niet meer nodig. Hij drinkt nu alleen maar.

Milla keek hem aan en knikte. "Ik zit hier al erg lang" zei ze met een grijnsje. "2 jaar" zei ze en rolde met haar ogen. Ze dacht aan haar vader e haar neef en zuchtte. Ze keek dan naar Ella. "Heb je al iemand gezien die op Zero leek?" vroeg ze zacht. Ze moest nu echt op Ella letten voor hij haar ook probeerde te vermoorden.

Hij hoorde wat ze zegde maar zei niets. Als ze het stilletjes zeggen wil dat vaak zeggen dat ze niet willen dat de andere dat horen. Maar hij vond het niet zo slim. Vampieren horen perfect. Alle bij staren ze naar buiten. Hij stond op en leunde tegen het raam om te zien of er iets bij zonder was. Maar verder zag hij niets. Alleen heel wat jongens en meiden die lachen en zo van die dingen. Hij vond het lastig als je in een groepje zit. Te druk.

Milla keek hem na en dan naar Ella. "En niet alleen weggaan" zei ze en keek haar streng aan. "Ik wil neit dat je wat overkomt, hij is sterker dan je denkt" zei ze zuchtend. "Hij heeft mij al bijna vermoord dus let alsjeblieft op." zei ze en keek ngo even naar de jongens.

[bedoelde dat neit echt xD]

Hij keek vreemd op. Dat klonk niet zo geweldig. Hij kuchte even nep. Ook hij staarde naar de jongens. En zo te zien merkte ze op dat hij nieuw was. Hij snoof en rook mensen. Hij slikte. De groep kwam naar hem en omringde hem even. Even keek hij op en staarde weer naar de raam zonder intres te hebben in een vrienden groepje.

Milla keek dat de groep bleef staan en snoof. Ze stond op en liep naar ze toe. 2 jongens lieten haar er snel door en ze ging voor Obaj staan. Ze keek de jongens dreigend aan. "Oprotten, zien jullie neit dat hij zich niet in jullie geinteresseerd is?" zei ze tegen hun. Ze snoof en zette een stap dichter waarna ze snel weggingen. Ze knipoogde even naar Obaj en ging weer bij haar zus zitten.

Hij keek op en schudde zijn hoofd maar glimlachte. "Eu... bedankt Milla." Nu zullen die groep hem zeker lastig vallen door dat hij beschermt werd door een meisje. Nou zo erg vond hij het nu ook niet. Hij vond het al moeilijk toen hij mensenbloed rook. Anders had hij zijn tanden in een nek gezet. Hij keek even vriendelijk naar Milla en staarde weer naar buiten. Met zijn handen gekruist. Overal waren stalle hekken met schrikdraad. Dus het word nog moeilijk om hier weg te gaan. Hij zal hier wel een tijdje blijven.

Milla glimlachtte en liep maar weer naar hem toe. "Niet op dat letten hoor, je kan heir met gemak buiten" zei ze met een grijnsje. "Nouja langs achter toch" zei ze en grijnsde. Ze keek kort naar haar zus en bespeurde de kantine opzoek naar Zero die er gelukkig niet zat. Ze snoof en keek weer naar Obaj.

Hij keek naar Milla en glimlachte. "Daar lig ik echt niet waker van hoor." Hij zelf keek ook wat rond. Hij is nou niet het geval om leuk te doen. Hij is vaak alleen. "Hoe lang ben je een vampier?" Vampier zei hij heel stil zodat alleen vampiers het horen. Hij was maar enkele dagen nog maar een vampier. Hij keek recht in haar ogen en keek heel kalm.

Milla keek hem aan en grijnsde even. "Al best lang" zei ze droogjes en keek kort rond. Ze snoof even en keek weer naar hem. "Hoezo?" vroeg ze en keek hem ook in zijn ogen. Ze grinnikte even en wachtte rustig af.


[Milla, geen zin om te wisselen xD]

Temari duwde keihard de kantinedeur open en staptte met grote passen naar binnen. Ze keek rond en zag sommige naar haar kijken en haar blik bleef even hangen bij 2 meisjes en een jongen. Ze keek maar weer gewoon voor haar en ze liep naar het raam en ging gewoon op het vensterbank zitten. Ze keek emotieloos naar sommige maar keek maar gewoon weer uit het raam.

Hij hield zijn schouders op. "Ach gewoon nieuwsgierig." Hij rekte zich uit. Hij besloot om even een luchtje te scheppen hij liep naar de deur en bleef staan. Hij was bijna Milla vergeten. "Heb je zin om buiten te gaan of blijf je liever hier?" Hij vond het niet erg als ze niet mee wou. Hij draaide zich naar haar toe en merkte de groep jongens die op stonden. Hij wierp een boze blik. Hij gaat hier echt niet blijven.

Milla keek hem aan. "Ik ga wel mee" zei ze en glimlachtte. Ze liep naar Ella. "Ga maar mee als je wil en als je blijft, opletten hoor" zei ze en keek dan weer naar Obaj. Ze werd in deze kantine ook gek. Ze keek kort naar het meisje en dan weer naar hem terwijl zer naar buiten liep.

Hij keek naar de lange gang. Eerlijk gezegd wist hij niet waar hij naar toe moest. Hij zou gewoon Milla volgen. De gang was vreselijk lang. Uit eindelijk waren ze buiten. En ze hadden geluk. Het regende. Er waren enkele mensen die daar in de regen stonden. Geen zon. Hij zuchtte ontspannen en genoot van de rust. En de geur viel ook wel mee.

Temari sprong van de vensterbank af omdat ze geen zin meer had om in deze saai boel te zitten. Ze liep de gang door en stoptte bij de deur die naar buiten ging en ze keek er even naar. Ze duwde de deur open en liep naar buiten en blijkbaar regende het maar dat kon haar niks schelen. Ze liep naar een boom en tegen de tijd dat ze daar aan kwam was ze al doorweekt. Ze ging maar tegen de boom hangen zodat ze droog stond en ze keek even voor haar uit.

Hij bleef in de regen staan. Even keek hij de vreemde na die hem voor bij liep. Verder zegt hij niets. Hij merkte dat de groep jongens hem zijn gevolgd. Hij keek rond en zag geen bewakers of zoiets. Hij stond op een afstand van Milla. Nou was het zijn beurt. Hij hield zijn rug gericht naar de lui en luisterde aandachtig. "He dat was echt lief hoor dat een meisje je verdedigt! Bang van ons?" Zegt een grote jongen die zeker en vast de leider was van het groepje. Hij hoorde een aantal jongen luid op lachen. Met een snelle draai richtte hij zich naar de groep. Hij keek kil. Nog steeds deden ze stoer. Hij beukte met zijn vuist tegen de jongen aan die hem aan sprak. Die viel op de grond en keek als een dwaas recht naar Obaj.. Hij zeg bloed en stapte achter uit. De jongens liepen als angsthazen weg. Hij zuchtte op gelucht.

Milla keek op en zag het. Ze zag dat de jongens verderop stopten en keken. Ze rolde met haar ogen en liep rustig naar hem toe. "Goede actie" zei ze en gaf een knipoog. Ze keek even rond en zag meer mensen kijken. "Als ze nog eens komen zal ik ze wat laten zien" zei ze vals en keek hem rustig aan

(had geen inspiratie)