Het huisje van Milla

Ella giechelde kort. "Ja ik vond het leuk." fluisterde ze terwijl ze met haar hand door haar haar ging. Ze drukte met haar vinger in het deken en keek toen weer naar Yafuri die wat naar haar riep. "Nou sorry hoor.." verder kon Ella haar zin niet afmaken want ze werd omgeduwd door Yafuri. "He nou zeg." gromde ze , maar door het gegrinnik van Yafu stopte ze al snel. Ze porde even met haar vinger in zijn buik terwijl ze hem aankeek. Het voelde raar om verliefd te zijn, nouja , raar op een leuke manier. Ella was nog jong en ze zei vroeger altijd dat ze nooit verliefd zou worden , ze had het gezworen. Maar ze werd toch verliefd. Ella stak haar tong uit naar Yafu terwijl ze zijn haar in de war bracht met haar hand. Ze moest haar best doen om niet te lachen met zijn haar dat nu alle kanten uitstak.


(moet afsluite *Rolleyes* 'k reageer morgen wel x) )

Yafuri lachtte even om haar reactie die ze gaf op de duw. Blijkbaar was die niet zo goed gevallen en hij grijnsde dan ook even lichtjes. Ineens kreeg hij een por in zijn buik en hij sloeg dan ook zijn handen voor zijn buik. Hij kon er totaal niet tegen als iemand aan zijn buik kwam en hij grinnikte dan ook even. Even viel er een stilte en Yafuri richtte zijn blik voor kort op de foto van Ella met haar moeder en zus. Hij zuchtte dan ook eens diep en ineens voelde hij iets door zijn haar gaan. Hij merkte dat Ella bezig was zijn haar eens flink door de war te schoppen en hij grinnikte dan ook even. Hij voelde even met zijn hand aan zijn haar dat in punten alle kanten op stond. ''O wat ben ik toch een goed model, ik zal zeker orgineel zijn met deze haar look..'' grapte hij en hij keek dan ook even grijnsend naar Ella, waarna hij zijn tong ook voor kort naar haar uit stak.

Ella barste in lachen uit toen Yafu zei dat hij een goed model kon zijn met zijn originele haarlook."Alleen , je moet er uitzien als een hoopje botten , want anders vinden ze je nog te dik." grapte Ella waarna ze met haar ogen rolde. "Ik heb ooit eens een model aangevallen , en ik waarschuw je , als je bijt , dan knallen je tanden direct tegen het bot aan en dat is pijnlijk." grinnikte ze. Ze geeuwde weer en kroop dichter tegen Yafuri aan.
Langzaam vielen haar ogen dicht maar Ella probeerde ze toch open te houden maar uiteindelijk gaf ze zich over aan de slaap. Met een korte zucht viellen haar ogen weer dicht.

Yafuri luisterde naar haar woorden en zijn ogen werden even groot. Hij deed dan ook zijn shirt omhoog en keek naar zijn buik, hij had gewoon een jongens buikje dat zeker niet te dik was. ''Ben ik te dik dan?'' vroeg hij toen hij zijn shirt weer omlaag deed en hij zijn blik weer op haar had gericht. Hij luisterde dan naar wat ze verder nog vertelde en zijn gezicht betrok even. ''Dat jij uberhaubt een model aanvalt? Aan dat uiterlijk kun je meestal al wel zien dat daar nauwlijks vlees aan zit'' zei Yafuri en hij kreeg er even de rillingen van. Veel bloed zat er dan vast ook niet in zo'n persoon en daar kreeg hij een misselijk gevoel van. Hij schudde de gedachten dan ook weg. Ineens voelde hij iets tegen zich aan en hij zag dat het Ella was. Hij glimlachtte even lichtjes en hij sloeg een arm om haar schouders heen. Hij legde zijn hoofd tegen het hare en hij sloot zijn ogen dan ook even.

"Nee je bent niet dik." grinnikte ze terwijl ze naar zijn buik keek. "Alleen die mensen die daar werken vinden van wel." zuchtte ze daarna.''Dat jij uberhaubt een model aanvalt? Aan dat uiterlijk kun je meestal al wel zien dat daar nauwlijks vlees aan zit' zei Yafuri. "Nou ik had honger , en zij was de enige die in de buurt was." zei ze droog terwijl ze neerplofte en zich overgaf aan de slaap. Ella voelde nog net zijn arm om haar schouders , en ze zuchtte tevreden. Ze vond het raar dat alles op een dag kon veranderen.

Ella rende door de smalle steegjes. Achter haar hoorde ze een snel tempo van voetstappen en geschreeuw. Bloed droop van haar kin en Ella keek achterom. Het licht van zaklampen en het geschreeuw kwamen steeds dichterbij. Ella struikelde en viel neer op de harde natte grond. Niet veel later kwamen de agenten eraan en ze schenen met hun zaklamp op Ella's gezicht. Ella blies zoals een kat naar de mannen en probeerde recht te staan. Een van de agenten drukte een geweer tegen haar hoofd en alles werd zwart voor haar ogen. Dit was haar einde. Plots hoorde ze dat er gevochten werd en Ella keek op. De zwarte vlekken voor haar ogen verdwenen langzaam , en toen haar zicht weer normaal was zag ze dat Yafuri met de agenten aan 't vechten was. Een kleine glimlach verscheen op haar gezicht , maar verdween al snel toen ze een schot hoorde. Ze volgde Yafuri's bewegingen en zag dat hij door zijn knieën zakte. "NEE!" schreeuwde Ella ..

Ella werd schreeuwend wakker en vloog recht. Ze hijgde hevig en keek om zich heen. Tranen stroomden over haar wangen. Waar was ze ? plots zag ze de jongen naast haar en toen schoot alles weer haar hoofd binnen. Ze was in Milla's huis , en was naast Yafuri in slaap gevallen. Tranen rolden nog steeds over haar wangen en ze keek naar Yafuri. Hij leefde dus nog. Gelukkig.

Yafuri dommelde maar wat en had niet door dat Ella een nachtmerrie had. Hij zuchtte dan ook eens diep want eigenlijk had hij nog niet zoveel zin om te slapen, toch lukte het hem niet echt meer om zijn ogen nog te openen en uiteindelijk viel hij ook in slaap. In zijn slaap gebeurde nog al weinig, hij droomde helemaal niets en alles was dus zwart en leeg.
Maar ineens schrok hij wakker door geschreeuw en hij viel van het bed af door de schrik. Hij sprong snel recht en wreef even pijnlijk over zijn hoofd. ''Wat? wat is er?'' vroeg hij nog slaperig en al snel werd zijn zich minder wazig en zag hij een huilende Ella voor zich zitten. Zijn blik werd dan ook even verbaasd en hij liep naar haar toe. Hij ging naast haar zitten en hij zuchtte diep. ''Ella wat is er?'' vroeg hij aan haar en hij slikte dan ook even. Er was toch niet iets ergs gebeurd toen hij sliep?

Ella keek met tranen in haar ogen naar Yafuri die van het bed afdonderde en weer rechtsprong. "Sorry , ik wou niet .." zei ze zacht toen hij over zijn hoofd wreef. Nog een traan rolde over haar wang. "Ik .. ik.. jij .." probeerde ze tussen het snikken door te zeggen.
Ze hijgde nogsteeds ,maar al niet zo erg als eerst. Toen Yafuri naast haar ging zitten kroop ze zo snel mogelijk op zijn schoot. Ze probeerde rustig adem te halen, maar haar adem trilde. Ze drukte zichzelf helemaal tegen Yafuri aan en zuchtte. "Ella wat is er ?" hoorde ze Yafuri zeggen en Ella sloot haar ogen. "Ik had een erge nachtmerrie over jou." fluisterde Ella
De droom leek zo echt, en meestal waren haar nachtmerries geen goed teken.
Ella opende haar ogen en wreef in haar ogen. Ze was gestopt met huilen maar haar wangen waren nog nat. Met een zucht legde ze haar hoofd tegen zijn schouder.

Yafuri zijn blik werd weer even verbaasd toen ze zo snel mogelijk op zijn schoot leek te willen. Hij slikte dan ook even en hij voelde hoe ze zich tegen hem aan drukte. Hij beet dan ook even op zijn kiezen en hij keek met grote ogen naar haar. Hij hoorde dan haar antwoord op zijn vraag en hij slikte weer een keer. ''Wat gebeurde er dan? Ging ik dood?'' vroeg Yafuri aan haar en zijn ogen schoten dan ook even naar het verband om zijn schouder. Hij voelde de wond dan ook ineens wat steken en hij keek weer met grote ogen naar Ella. Alsof het leek dat die nachtmerrie van haar de toekomst was ofzo, want het leek net alsof zijn wond er ineens op reageerde. Hij wist dan ook niet echt wat hij hier allemaal van moest denken en voorzichtig legde hij een arm om haar heen en hij haalde eens diep adem.

Ella verslapte haar greep en zuchtte toen ze hoorde dat Yafu slikte. Even schoot er door haar hoofd dat Yafuri misschien niet graag had , dat zij nu op zijn schoot zat.''Wat gebeurde er dan? Ging ik dood?'' hoorde ze hem vragen. Ella knikte. Een beeld fliste voor haar ogen.
Yafuri die door zijn knieën zakte en de grijnsende mannen rondom hem. Ella zuchtte.
Ella keek hem aan en zag dat zijn ogen naar het verband schoten. "Heb ik je pijn gedaan?" vroeg ze snel terwijl ze rechtop ging zitten, zodat ze niet meer tegen hem aanleunde.
"sorry." zuchtte ze terwijl ze haar ogen sloot. Toen ze zijn arm om haar heen voelde werd ze al kalmer.

Yafuri merkte dat haar greep verslapte en hij zuchtte een keer diep. Het bleef dan ook een tijdje stil en hij bleef met een vragende blik naar haar kijken. Toch leek het erop dat hij het antwoord niet kreeg want al snel stelde ze de vraag of ze hem pijn had gedaan. Hij schudde dan ook zijn hoofd en hij glimlachtte even lichtjes naar haar. ''Nee hoor..'' zei hij rustig. Hij loog eigenlijk wel over de pijn maar het was niet door de greep van Ella gekomen dus zei hij er verder ook niets over. Hij hoorde toen dat ze zich verontschuldigde en hij slikte een keer. ''Geeft niet, maar je hebt eigenlijk nog steeds niet antwoord gegeven op m'n vraag? Wat was er gebeurd in die nachtmerrie?'' vroeg Yafuri aan haar en hij bleef haar dan ook aankijken terwijl hij zijn arm rustig om haar heen hield.

Ella keek op toen ze hoorde dat ze nog niet had geantwoord op zijn vraag. Ze had toch geknikt ? Achja , misschien had hij het niet gemerkt.
"Nou, ik werd achtervolgd door agenten , en toen struikelde ik en viel ik neer op de grond. De agenten kwamen rond me staan , en een van die mannen hield een geweer tegen mijn achterhoofd en toen werd alles zwart. Toen mijn zicht weer helder was , hoorde ik dat er gevochten werd en jij was erbij. Een van die agenten loste een schot en jij werd geraakt.
Ik wou opstaan om te helpen maar het lukte niet , en plots zakte jij door je knieën." vertelde Ella haar hele nachtmerrie. "En jij was .." Ella stopte en zuchtte." Jij was dood." fluisterde ze daarna. Ze zuchtte en keek hem aan. Ella's nachtmerries waren altijd slecht voor haar , meestal kwamen ze uit , of liepen ze soms nog beter af. Ze hoopte dat Yafuri niet dood zou gaan , mocht haar nachtmerrie uitkomen.

Yafuri bleef haar aan kijken en hij luisterde naar haar verhaal. Zijn ogen werden dan ook even groot en hij hoorde dan haar laatste woorden. Hij voelde dan ook weer een steek in zijn wond en hij drukte een hand er gelijk op. Hij kneep zijn ogen dicht. De steek kwam precies op het moment dat zij had gezegt dat hij dood was. Yafuri opende zijn ogen dan ook weer pijnlijk en hij keek haar aan terwijl hij zijn kiezen op elkaar drukte. ''Die nacht merrie's van jou.. Komen die wel eens uit?'' vroeg Yafuri en hij keek dan ook voor kort naar zijn schouder vanuit zijn ooghoeken terwijl hij zijn hand erop gedrukt hield. Dit voelde echt heel raar, en hij wist niet hoe het kwam want hij had dit echt nog nooit mee gemaakt.

Toen Yafuri zijn hand op zijn wond drukte sprong Ella van zijn schoot. "Heb je pijn?" vroeg ze snel terwijl haar ogen naar zijn wond schoten. Een direct antwoord kreeg ze niet want Yafuri stelde zijn vraag. ''Die nacht merrie's van jou.. Komen die wel eens uit?'' vroeg hij.
Ella zuchtte. "Soms , soms niet , maar dan moet ik er wel voor zorgen dat de persoon die dood gaat ergens anders staat , of ik moet ervoor springen en mijn eigen leven opofferen.
Maar soms gaan ze ook gewoon niet door , zonder dat ik iets doe." vertelde ze rustig.
Ze ijsbeerde door de kamer want ze was opgewonden , zonder reden. Milla's naam schoot de hele tijd door haar hoofd maar niks verders. Ella keek kort naar de foto en keek toen weer naar Yafuri.

Yafuri hoorde haar vraag maar hij antwoorde er niet op, hij wou eerst haar antwoord weten. Hij zuchtte dan ook eens op en hij stond moeizaam op. ''Daar was ik al een beetje bang voor, Ella wat er net met me gebeurde was niet normaal. Mijn wond lijkt op een of andere manier op jou nachtmerrie te reageren. En ik weet niet waarom maar ik heb het gevoel dat nouja.. misschien snap je me al wel'' zei Yafuri. Hij vond het namelijk moeilijk om het zo te zeggen tegen Ella. Hij keek dan ook voor kort weer naar het verband en hij liep ook even heen en weer. Hij keek vervolgens via het raam naar buiten en hij zuchtte eens diep, hij had zo'n gevoel dat Ella en hij nu echt een avontuur zouden gaan beleven. En of hij er nou blij mee moest zijn dat wist hij eigenlijk niet.

''Daar was ik al een beetje bang voor, Ella wat er net met me gebeurde was niet normaal. Mijn wond lijkt op een of andere manier op jou nachtmerrie te reageren. En ik weet niet waarom maar ik heb het gevoel dat nouja.. misschien snap je me al wel'' hoorde Ella hem zeggen. "Nee , ik snap je niet .. wil je zeggen dat je zou doodgaan?" piepte Ella terwijl haar ogen groter werden bij elk woord. Yafuri mocht niet dood , Ella had hem nodig. Alleen hij kon Ella laten lachen. Ella balde haar vuisten en vocht tegen de tranen. Flits. Weer een beeld kwam voor haar ogen. Yafuri dood. "Nee." gromde ze in gedachten. Haar nagels boorden zich in haar vel maar ze negeerde de pijn.

Yafuri hoorde haar antwoord. Hij zuchtte diep en het was wel bijna goed wat ze zei. ''Ik denk dat die nachtmerrie van je uit komt, en ik weet niet waar of waarneer.. Maar het zal vast snel zijn'' zei Yafuri en hij liep onder tussen naar zijn kamer toe en hij pakte zijn vest op. Hij deed deze aan en hij deed ook zijn schoenen weer aan. Zijn koker met zijn zwaard deed hij weer op zijn rug en hij liep terug naar de kamer van Ella. Hij keek haar dan ook strak aan en zuchtte eens diep. Ineens werden zijn ogen helemaal zwart en leken ze wel een soort leegte. Hij zag voor zich de nachtmerrie van Ella en hij voelde hoe de zilvere kogel zijn lichaam in boorde. Yafuri zijn ogen werden weer normaal en hij snakte naar adem. Hij steunde dan ook even tegen de muur en hij keek even omzich heen. ''Ik moet dit ongedaan maken voordat die beelden mijn dood nog worden..'' gromde hij en hij richtte zijn blik weer voor kort op Ella.

Ella stopte met ademen toen hij zei dat het snel zou gebeuren. "Nee." fluisterde ze onhoorbaar terwijl ze zich tegen de muur aan naar beneden liet zakken. "Ik wil jou niet kwijt." fluisterde ze daarna weer. 'T leek net alsof Ella's stem weg was. Yafuri ging weg en Ella deed haar handen open. Kleine straaltjes bloed stonden op de plek waar haar nagels in hadden geboort. Ze sloot haar handen weer en toen ze ze weer opendeed hingen haar handen vol bloed. Ze stond op en draaide zichzelf naar de muur toe , waarna ze haar handen tegen de muur drukte en ze naar beneden schoof. Strepen van bloed sierden haar muur en ze zuchtte. Ze draaide zich in een ruk om toen Yafuri weer binnen kwam en haar strak aankeek. Zijn ogen werden zwart en Ella zweeg. Toen zijn ogen weer normaal waren snakte Yafuri naar adem en Ella wou naar hem toe rennen , maar ze bleef staan waar ze was. ''Ik moet dit ongedaan maken voordat die beelden mijn dood nog worden..'' hoorde hij hem grommen en Ella knikte. "Desnoods geef ik mijn leven op." fluisterde ze terwijl ze haar hoofd liet hangen.

Yafuri hoorde haar woorden en hij keek haar weer strak aan. Hij liep naar haar toe en hij sloeg zijn armen om haar heen. Hij drukte haar dicht tegen zich aan en hij zuchtte eens diep. ''Nee Ella dat doe je niet.. Misschien..'' zei hij en hij slikte even. ''Misschien moet ik alleen gaan'' zei hij daarna en hij kneep zijn ogen dan ook even dicht. Hij wist niet of hij de nachtmerrie ongedaan kon maken, maar hij zou het wel proberen. Hij wou Ella dan ook totaal niet in gevaar brengen want zover hij had gezien waren die mannen geen slappe agentjes geweest. Hij snapte niet dat hij zoveel kon beleven in een keer. Hij durfde Ella op dit moment dan ook niet aan te kijken en hij liet zijn ogen gesloten.

Ella's armen hingen slap naast haar lichaam toen Yafuri haar omhelsde. ''Nee Ella dat doe je niet.. Misschien..'' hoorde hij haar zeggen. Ella trok zich los uit zijn armen en keek hem strak aan. ''Misschien moet ik alleen gaan'' vervolgde hij. Ze gromde. "Ik kan heus wel tegen die agentjes vechten hoor." siste ze. Ella wist dat ze tegengehouden zou worden door hem en dan zou ze thuisblijven. Althans , dat zou ze hem laten geloven. "Ik wil je helpen." zei ze kil terwijl ze naar de badkamer liep en haar broek pakte. Niet veel later liep ze terug naar haar kamer en ze leunde tegen de deurpost met haar handen in haar zakken.
Ze keek Yafuri aan , maar hij had zijn ogen gesloten dus keek Ella maar naar het raam.
Een zucht ontsnapte uit haar mond en ze klemde haar hand rond haar mes.

Yafuri hoorde haar antwoord en hij voelde hoe ze zich uit zijn armen rukte. Hij opende zijn ogen dan ook weer en hij gromde lichtjes. ''Die agentjes zijn niet zomaar agentjes.. ze zullen dit keer heel anders zijn dan wij beide zullen verwachten.'' zei hij kil tegen haar en hij merkte dat ze even weg liep. Hij had dan haar andere woorden gehoord en nog voor dat hij er op kon antwoorden was ze weg. Hij sloeg kwaad tegen een muur aan en snoof een keer. Hij hield zijn vuist even tegen de muur gedrukt en vanuit zijn ooghoeken zag hij Ella weer staan. Hij ging weer recht staan en hij keek haar strak aan. ''Ik laat jou niet mee gaan, ik wil verd*mme niet dat jij gewond raakt door een of andere belachelijk lot dat mij staat op te wachten!'' riep Yafuri kwaad en hij deed zijn capouchon dan ook op en hij liep langs Ella de kamer uit. Hij zou Ella nooit mee laten gaan, hij wou niet dat zij onnodig gewond raakte en al zeker niet dat ze haar leven voor hem zou opofferen. Hij moest er gewoon de moed in houden dat hij veilig thuis kwam en dat hij dan gezellig weer hier met Ella kon zijn.

''Ik laat jou niet mee gaan, ik wil verd*mme niet dat jij gewond raakt door een of andere belachelijk lot dat mij staat op te wachten!'' hoorde Ella Yafuri roepen. Ze schrok en zette een stap achteruit. Al snel herstelde ze zich en een kwade blik stond in haar ogen. Ze sloeg haar armen over elkaar en gromde. "Nou goed , ga maar alleen, ik zie je wel als je terug bent." siste ze hem toe. Toen Yafuri haar kamer uit was , smeet Ella de deur met een harde knal dicht. "Ga maar met je agentjes spelen." riep ze en ze ging op haar bed zitten. Ella zuchtte en deed haar deur weer open. Met kwade stappen liep ze Yafuri voorbij en ze gleed naar beneden via de trapleuning. Ze liep naar de woonkamer en pakte haar pilootsmuts die ze opzette. Ze rende weer naar boven en liep Yafuri voorbij zonder naar hem te kijken.
Toen ze weer op haar kamer was smeet ze de deur weer dicht en ze sprong naar het raam.
Ze zuchtte en keek naar buiten. "why?" siste ze tegen zichzelf.

Yafuri hoorde haar woorden en hij snoof. ''Als ik terug kom..'' mompelde hij onhoorbaar, gelukkig ging Ella nu niet met hem mee. Hij moest dit zelf maar zien op te lossen. Hij liep verder door de hal en hij hoorde een harde klap van de deur. Hij gromde even lichtjes maar keek niet om. Hij liep naar beneden en hij merkte dat Ella hem voorbij liep. Hij zag dat ze beneden haar pilootmuts pakte en weer naar boven liep. Yafuri keek haar na en hij rolde eens met zijn ogen. Hij vond het niet erg als ze nu boos op hem was, dan bleef ze teminste uit zijn buurt en zou ze niet gewond raken. Hij liep daarna naar buiten toe en hij verdween tussen enkele bomen. Hij dacht diep na over de plek waar het was maar hij wist het dan ookal snel. Hij bleef dan even staan en hij haalde diep adem. Hij sloot zijn ogen voor kort en ineens opende hij ze waar en rende hij er pijlsnel vandoor.

Ella gromde toen ze de deur dicht hoorde gaan. Vanaf haar raam kon ze Yafuri perfect zien.
Haar hand drukte ze tegen het raam en ze bleef naar Yafuri kijken. "Ik hou van je." fluisterde ze tegen haar raam en ze rolde met haar ogen. "Alsof hij het kan horen." dacht ze terwijl ze haar raam opendeed.
Toen Ella hem zag wegrennen , sprong ze uit haar raam.
Haar lange haar wapperde in de wind terwijl ze langzaam neerkwam. Meteen gelijk achtervolgde ze Yafuri , maar dan op een trager tempo. Ze zou hem niet alleen laten.

Milla kwam aanlopen bij het huis. Ze deed de deur open en liet Zero binnen. "Ella! Bezoek!" riep ze maar hoorde geen antwoord. "Wacht even" zei ze en liep naar boven. Nergens was iemand te bekennen. Ze liep weer naar beneden. "Ik denk dat ze even weg zijn" zei ze kalm. "Kies maar een kamer uit, die drie zijn al bezet" zei ze en wees ernaar.

Zero stapte binnen en keek even rond. "Ach ze zijn nog jong,waarschijnlijk op jacht ofzo"zei hij tegen haar. Toen de de drie kamers aanwees knikte hij. Hij keek naar een deur in de hoek en liep er dan naar toe. Hij opende die deur en kwam in een lichte kamer binnen. Hij keek even rond. "Is het goed dat ik hier slaap"zei hij tegen haar en liep de kamer weer uit.