Het huis van Zelman

Melody staarde naar de tv. Ze zweeg de hele tijd en de film interesseerde haar niet echt. Ze bleef zitten en keek even naar Zelman en dan weer naar de grond. Ze zuchtte eens en was er nu met haar gedachten ook niet echt bij..

Zelman zuchtte diep, hij wist niet waarom maar het leek hem toch wel wat dwars te zitten dat Melody er steeds zo bij zat. Hij stond dan ook weer moeizaam op en hij liep naar haar toe. Hij plofte weer naast haar op de bank en hij sloeg een arm om haar schouders een. ''Wat is er toch met jou?'' vroeg hij aan haar en hij zuchtte dan ook eens diep.

Melody schrok even en keek op. "Niets hoor" zei ze stil en keek hem kort aan. Ze beet op haar lip en opnieuw sprongen de gedachten in haar hoofd. Ze zuchtte en haalde diep adem. Ze draaide wat naar hem toe en drukte opeens haar lippen op de zijne. Ze schrok heel erg en deinsde achteruit. "S s sorry" stamelde ze en werd rood. "Ik ga denk ik slapen" zei ze snel en sprong recht. Ze rende naar boven en vergat haar deur dicht te doen. Ze sprong op haar bed en gooide haar hoofd in haar kussen. "Stom kind!" riep ze maar niet heel luid. Tranen gleden over haar wangen en ze ging zitten. Ze keek naar de foto van haar moeder en zuchtte. "Was jij hier maar, dan kon je me helpen" zei ze zacht. "Ik weet niet meer wat ik moet doen en hij haat me vast" zei ze zacht en zuchtte diep. Ze veegde wat tranen weg maar ze bleven komen. Ze ging weer liggen en snikte even.

Zelman keek droog naar haar toen hij haar antwoorde hoorde. Hij zuchtte dan ook weer een keer diep. En ineens voelde hij haar lippen op die van hem. Zijn ogen werden groot en hij keek dan ook verbaasd naar Melody toen ze sorry had gezegt. Vervolgens zei ze dat ze ging slapen en snelde ze naar boven toe. Zelman zijn blik werd toen weer normaal en hij zuchtte diep. ''Dat zat haar dus dwars..'' mompelde hij en hij keek voor kort naar de film die op tv was. Dat hij dit niet aan had zien komen.

Melody snikte en veegde de tranen weg. Ze zuchtte en had zoveel zin om weg te lopen. Ze keek even uit het raam en keek naar de foto. Ze balde haar vuisten even en opeens gooide ze deze op de grond. Scherven vielen over de grond en ze ging tegen de muur aanzitten in een hoekje. Tranen gleden over haar wangen en ze trok haar knieeën op. Ze duwde haar hoofd ertegen en kneep haar ogen dicht.

Zelman keek op toen hij wat op de grond hoorde kletteren en hij stond dan ook op. Hopelijk was Melody geen domme dingen aan het doen. Hij liep naar boven en hij zag de deur van haar kamer open staan. Hij liep haar kamer binnen en hij zag haar in een hoekje tegen de muur zitten. Zelman slikte en hij liep voorzichtig naar haar toe. ''Gaat het?'' vroeg hij met een zucht. Hij was niet echt zo'n ster iemand troosten dus hij probeerde maar wat.

Melody keek op en haalde haar schouders op. Ze hing helemaal vol met tranen en was ook erg nat. Ze zweeg en keek kort naar de foto op de grond en zcuhtte. Ze keek weer naar de grond en beet op haar lip. "Je haat me he?" vroeg ze zacht en keek hem aan met haar ogen vol met tranen.

Zelman zuchtte eens diep om haar woorden en hij haalde een doekje uit zijn broekzak. Hij keek haar dan ook weer aan. Hij pakte met een hand haar kin vast en met de andere veegde hij met het doekje haar tranen weg. ''Waarom zou ik je haten? Ik heb daar geen enkele reden toe..'' zei hij rustig tegen haar en hij keek haar dan ook even aan met een vaag licht glimlachje.

Melody keek hem aan en zweeg. "Ook niet omdat ik je gekust heb?" vroeg ze zachtjes en keek hem aan. Ze zuchtte en keek krot naar de foto. Ze kreeg nog wat tranen en keek dan weer naar hem. Hopelijk haatte hij haar niet, ze stresste echt nu..

''Waarom zou ik? Je hebt teminste getoond wat je dwars zit..'' zei Zelman droog tegen haar. Hij sloeg dan een arm om haar heen en hij trok haar recht. ''Misschien moet je maar even gaan slapen?'' stelde hij aan haar voor en hij zag dan ook de foto op de grond. Op de foto stond de moeder van Melody. Zelman snoof dan ook een keer. Met haar hoefte hij niets meer mee te maken te hebben, en met zijn eigen ouders trouwens ook niet. Hij vond namelijk dat ze er nogal heel weinig aan hadden gedaan om Melody weer terug te vinden. En dat vond hij gewoon slechtte zorg voor een kind.

Melody keek hem aan en zweeg even. Ze stond mee op en keek hem aan. "Oke" zei ze zachtjes en zweeg. Ze keek kort naar de foto en liep dan naar de badkamer. Ze kleedde haar om. Ze liep weer terug en ging zuchtend op het bed zitten. Ze zweeg en wist neit echt wat ze moest zeggen. Ze keek nog eens naar de foto en dan stil naar Zelman.

Zelman keek naar haar en hij wachtte af tot dat ze de kamer weer binnen kwam en op het bed ging zitten. Hij liep naar haar toe en hij duwde haar zachtjes op haar rug zodat ze lag. Hij legde daarna de deken over haar heen en hij keek haar rustig aan. ''Welterusten'' zei hij kort tegen haar en hij draaide zich daarna om en hij liep de kamer uit. Hij sloot de deur achter zich en hij liep weer naar beneden toe. Hij ging op de bank liggen op zijn zij en hij keek droog naar de film die er nog op was. Zelman zuchtte eens diep en zijn ogen vielen dicht. Hij lag na een tijdje te slapen.

Melody keek hem aan en voelde de duw. Ze wilde nog wat zeggen maar hij ging weg. "Welterusten" zei ze zachtjes en haar ogen vielen dicht. Ze sliep rustig en al snel werd ze weer wakker. Ze keek naar buiten en het was alweer ochtend. Ze stond op en zette de foto weer op zijn plaats. Ze liep naar de badkamer en douchtte wat. Ze trok haar kleren aan en kamde eens door haar haar. Ze maakte een soort vlecht/dot (foto xD) en liep naar beneden. Ze stopte en zag Zelman liggen. Ze rende weer naar boven en nam een deken en liep naar beneden. Ze legde het deken over hem heen en zette de tv af. Daarna ging ze ergens zitten..

Zelman had niets door van dat Melody al wakker was en een deken over hem had gelegt. Hij lag diep te slapen, hij had dan ookal een tijdje niet meer geslapen en hij draaide af en toe om of bewoog zijn hand een beetje. Zelman werd na een tijdje toch wakker en hij keek slaperig in het rond. ''Hm?'' mompelde hij en hij keek om en zag dat Melody al weer wakker was. ''Lekker geslapen?'' vroeg hij zacht met een licht glimlachje aan haar.

Melody keek op en knikte. "Best wel" zei ze en glimlachtte. "En jij?" vroeg ze dan en keek hem aan. Ze stond op en trok ht deken van hem af. "Opstaan" zei ze met een speels grijnsje en keek hem aan. Ze had haar best wel een tijdje verveeld en nu wilde ze hem weer speels krijgen, net als vroeger. Ze keek hem aan en wachtte af op zijn reactie.

''Prima..'' antwoorde hij rustig en ineens werd zijn deken weg getrokken. ''Nee ik wil nog even liggen..'' zei hij droog en hij draaide zich om zodat hij op zijn zij lag en met zijn rug naar Melody toe lag. Hij gaapte dan ook eens luid en hij grinnikte even. Blijkbaar wou Melody even stoeien en hij liet het dan ook maar toe. Het was beter om haar zo te zien dan dat ze huilde.

melody keek hem aan en grinnikte. "Nou dan heb je lekker pech!" riep ze en sprong opeens op hem. Ze begon hem te porren en grinnikte. Ze hoopte maar dat hij niet tegen gepor kon. Als hij ertegen kon was zij dan ook de enige die er neit tegen kon. Ze bleef porren en grinnikte weer. "Opstaan Zelman!" riep ze vrolijk en keek naar hem.

Zelman hoorde haar woorden en hij sloot zijn ogen dan gewoon. Ineens werd hij besprongen en werd hij gepord door haar. Hellaas voor haar kon Zelman tegen kietelen en al dat soort dingen. Hij keek dan ook op naar haar en hij begon haar ineens te kietelen. ''Opassen met wie je uitdaagt Melody!'' zei Zelman grijnsend tegen haar.

Melody keek hem aan en schrok. "Nee Zelman!" gilde ze en rolde van hem af. Ze knalde op de grond en stond snel op. "Auw" zei ze droog en wreef over haar arm. Ze keek dan naar hem en grinnikte even. "Waarom kan jij er nou niet tegen" zei ze met een klein grijnsje en duwde zijn benen opzij. Ze ging zitten en keek hem aan. Af en toe gaf ze verveeld een por.

Zelman grijnsde even lichtjes. ''Dat weet ik ook niet..'' antwoorde hij droog en hij voelde hoe zijn benen opzij werden geduwt. Hij ging dan ook maar weer recht zitten en hij keek droog naar Melody. ''Waarom por je me nou..?'' vroeg hij op een extra droge toon die dus bijna emotieloos was.

Melody keek hem aan en grinnikte. "Omdat ik me verveel" zei ze en keek hem aan. Ze gaf hem een harde duw en sprong op. "Je kan me toch niet krijgen" zei ze met een speelse grijns en stak haar tong uit. Ze was vrolijk en waarom dat wist ze niet. Ze keek hem droog aan en rende dan naar boven. Ze rende haar kamer in en sloot de deur. Ze ging ertegen staan en luisterde naar de geluiden. Zou hij komen?

Zelma kreeg een duw al was het voor hem niet echt hard. Hij hoorde dan wat ze zei en hij zuchtte diep. ''Krijgen we dat weer..'' zei hij op het moment dat ze naar boven rende. Hij stond dan ook moeizaam op en liep met een droge emotie op zijn gezicht naar boven. Hij keek naar de deuren maar hij had wel zo'n vermoeden dat ze gewoon in haar eigen kamer zat.

Melody hoorde dat hij op de trap liep en zweeg. Ze moest haar lach goed inhouden. Ze hield de deur ook goed tegen zodat hij niet binnenkon. Maar ze had wel een vermoeden dat hij sterker was. Ze zweeg en luisterde naar de geluiden..

Zelman liep naar de deur toe van Melody's kamer en hij wou deze openen alleen hij ging niet meteen open. Schijnbaar stond er iets voor. Zelman zuchtte eens diep en hij pakte de klink weer vast. Ineens duwde hij de deur hard open en kwam hij de kamer binnen. Hij draaide zich toen om en hij zag Melody staan. ''gevonden..'' zei hij droog terwijl hij weer naar de deur liep en er voor ging staan.

Melody schrok en liep achteriut. Ze hield haar tegen en keek Zelman aan. "Damn" zei ze mompelend en grinnikte even. Ze keek even naar de deur waar hij duidelijk voor stond. "Ehm mag ik niet meer weg?" vroeg ze droog en keek hem aan. Ze vond dit best leuk en hopelijk hij ook.