Zero's huis

Zero keek haar aan en wou zijn hand heffen om haar een klap te geven toen hij opeens wat hoorde,gevolgd door de stem van Kenshin. "Kenshin dit moet ik doen"zei hij kalm tegen hem. Hij stond zowat aan de grond vastgenageld,als hij niet kwam met de moord op de twee moest hij hier weg,hun vader zou achter hem aankomen. Hij keek Kenshin aan en zuchte even. Hij moest het hem zeggen,maar dan moest hij hem apart nemen,waarom was hij gekomen,nu had hij nog een leven extra om over te waken het gene van hem zelf.

Milla keek op en zag de jongen. Tranen stonden in haar ogen en ze begon al onder het bloed te hangen. Ze kneep haar handen pijnlijk op haar buik en kneep haar ogen dicht. "Zero, haal me hier weg" siste ze naar hem. Ze had vreselijk veel pijn en kon toch niet zo blijven liggen?

[Mhuahaha het word een tweeling en dan mag je Milla doden xD]

Kenshin keek voor kort naar het meisje en hij keek toen weer scherp naar Zero. ''Ze is je famillie Zero.. Je kan dit niet doen.'' Zei Kenshin met een zucht en hij stapte dan ook naar Zero toe. Hij duwde hem een stukje bij de bank weg en hij bleef hem maar strak aan kijken. ''Wat je hier ook tot aan heeft gestuurd, als het moet dan vechten we er samen tegen. Maar dit kan je niet doen..'' Zei Kenshin en hij slikte een keer. Hij keek dan ook even om naar het meisje. ''Het kan hier wel gebeuren als je goed gaat liggen, dan haal ik wel water voor je.'' Zei Kenshin droog tegen haar. Dit ging waarschijnlijk erg woorden voor het meisje, ze was nog jong dus een kind krijgen kon vooral geestelijk niet goed voor haar worden.

Zero snoof even en hoorde haar,zijn familie gevoel kwam weer naar boven. Hij schoot naar haar toe en tilde haar met gemak op. "Kenshin kom met water naar de middelste deur"zei hij tegen hem. Dan snelde hij naar boven en duwde met zijn schouder een deur open en liep met haar naar het bed. Dan legde hij haar erop en keek haar even aan. "Milla,ik doe wat ik moet doen vergeet het niet,maar ik zal je eerst helpen met je bevalling"zei hij tegen haar,het klonk misschien grof,maar anders kon hij het niet formuleren.

Milla keek stil naar de jongen en zweeg. Je zag ook duidelijk de paniek en pijn in haar ogen. Ze voelde de pijn en kneep haar ogen dicht. Ze trilde helemaal en bloedde nog aan de wonde op haar zij. Ze keek even naar de twee maar kneep alweer haar ogen dicht. "Ik kan het niet" zei ze zacht met trillende stem. Ze voelde hoe Zero haar optilde en neerlegde. Ze hoorde de woorden en kneep haar ogen weer dicht van de pijn.

Zero deed zijn hemd uit en drukte het op de wonde om het bloeden te stelpen. Hij keek haar aan en beet op zijn onderlip. Waarom kon hij haar niet gewoon vermoorden nu kwam al dat bloed op het bed en kon hij het weg gooien. "Milla,een dokter ben ik niet,maar ik kan je wel bijstaan"zei hij tegen haar en nam haar hand vast. Tuurlijk wachte hij ook op Kenshin,ergens had hij zo'n gevoel dat hij er meer van wist dan hijzelf.

Kenshin knikte naar Zero, dat was iniedergeval een betere houding. Of het stand zou houden wist hij niet maar in eerst moest die bevalling iniedergeval gedaan worden. Kenshin had een emmer gevonden en hij deed er warm water in. Hij nam ook een doekje mee en een paar handdoeken. Vervolgens liep hij naar de kamer toe waar Zero en Milla zaten en hij zette de emmer eenmaal binnen neer. Hij deed het doekje in het water en hij rolde het op. Hij hield het doekje even voor afkoeling op het voorhoofd van Milla. ''Oke op het moment dat ik ja zeg moet je persen..'' Zei Kenshin tegen haar. Hij telde dan ook af en hij keek voor kort naar Zero. ''Ja.'' Zei hij toen tegen Milla.

Milla slikte en voelde de hevige pijn. Ze hoorde wat Kenshin zei en kneep haar ogen dicht. Ze begon hard te persen en keek even naar Kenshin. Ze trilde nog wat maar ging door. Het deed super veel pijn en ze bleef dan ook trillen. Ze kneep super hard in de hand van Zero dat al iets hielp.

Zero keek haar aan en glimlachte even kort. Toen Kenshin er was kon het beginnen. Toen ze perste werd haar hoofd knalrood en zijn hand werd zowat verpletterd. Maar wat hij vergeten was is dat bij een bevalling ook bloed hoorde. Maar hij had geen problemen met haar bloed,nu toch niet. Hij hield de andere doek tegen de wonde gedrukt. "Komop Milla,laat die baby er maar uit floepen"zei hij droog tegen haar. Okeey nu begon hij grapjes te maken,slecht moment waarschijnlijk.

Kenshin keek rustig naar haar. ''Komop je kan het wel.'' Moedigde hij haar aan en hij maakte dan ook ondertussen het doekje weer even nat en legde het op haar voorhoofd. Hij was ook bij de bevalling geweest van zijn twee broertjes dus hij wist wel ongeveer hoe het allemaal ging. Al moest Milla er zelf natuurlijk ook achter staan, ze mocht dan ook totaal niet opgeven.

Milla hoorde de woorden van Zero en kneep nog harder in zijn hand. "Doe het dan zelf" siste ze kwaad en voelde weer een wee. Ze perstte harder en kneep haar ogen dicht. Ze hijgde en begon ook hevig te zweten. Ze had nog steeds veel pijn en vond het erg moeilijk.

[Moet gaan, niet teveel reageren he! xD]

"Heey,ik ben niet zwanger,en hoe moet ik zo'n kolosaal ding eruit late komen"vroeg hij aan haar en keek haar droog aan. Okeey tijd om te herpakken. Hij veegde met het doekje haar zweet weg en keek haar even aan. "Komop Milla,ik weet dat je het kunt"zei hij tegen haar en keek even naar Kenshin. Als hij er niet was geweest dan had Milla nu beneden dood gelegen. Hij vroeg zich nu aleen nog af hoe hij van een woedende oom afkwam.

Milla keek hem aan en snoof even. Ze kneep pijnlijk haar ogen dicht en deed verder. Ze zag toen een kleine baby verschijnen, blijkbaar een jongen. Ze wilde rechtzitten maar voelde opeens nog meer weeën. "Nog meer? Niet nog een kind" zei ze zacht en slikte. Ze had het nu al zo moeilijk en een tweede kon ze misschien niet aan.

Zero keek naar de jongen en keek Milla nog even aan. Ze bleef voort persen. "Hé,een tweeling,meen je toch niet"mompelde hij tussen zijn tanden door. Toen hij gehuil hoorde wist hij dat de jongen in leven was. Een kalme glimlach ruste er op zijn lippen. "Komop Milla nog een paar keer persen,dan is het voorbij"zei hij tegen haar en keek haar even kort aan.

Milla zuchtte en deed verder. Ze kneep haar ogen dicht en zag dan eindelijk de andere baby dat een meisje was. Ze voelde haar erg zwak en keek zwak naar Zero. "Ik..." zei ze zacht. Ze legde haar hand op haar hart en slikte. Ze wist het nu zeker dat ze zou sterven. Twee baby's was teveel voor haar.

Zero keek haar in haar ogen aan en beet op zijn tanden. De blik in haar ogen was te veel voor hem. De twee baby's huilde lekker luid door. Hij stond op en liet haar los. Hij liep naar de twee baby's en wikkelde na dat hij ze had ontdaan van slijm en bloed in een handdoek. Hij tilde beide kinderen in zijn armen en liep weer naar Milla. Zero knielde weer neer en keek van Milla naar de baby's en zo naar Kenshin maar dan weer naar Milla. Ze zag er niet al te goed uit,het leek wel of ze hier zo dood kon neervallen.

Milla keek naar haar baby's en tranen gleden over haar wangen. "Zorg goed voor ze, Zero" zei ze zacht en wendde haar blik af. Ze kon het niet aanzien. Ze kon niet kijken naar haar baby's die ze nu zou achterlaten. Ze keek naar het dochtertje en zuchtte even. "Het zou fijn zijn als ze als Lila werd gedoopt" zei ze zacht en kneep haar ogen even dicht. Haar ogen sloten zich rustig en haar hart stopte...

[Aww zo zielig]

Het kleine meisje had haar oogjes toe. Ze had best honger maar koud had ze het niet. Ze huilde hard en had ook niets door van haar moeder die dood was. Ze had haar armpjes uit de handdoek en strekte deze. Ze huilde en hoopte op wat eten.

Zero keek naar Milla en zuchte eventjes. Hij keek dan naar het kleine meisje en glimlachte even. "Lila zal je vanaf nu gaan heten"zei hij zacht tegen het meisje. "Kenshin,ik ga even beneden twee flesjes warme melk halen"zei hij tegen hem. Hij legde de kleine baby's op het bed en keek even naar Kenshin. "Het spijt me dat je me zo moest zien"zei hij en drukte hem een kus op zijn voorhoofd. Dan liep hij naar beneden en zette daar twee flesjes in de microgolf met melk in. Hij keek dan even uit het raam en streek kort over zijn nek.

Lila hoorde de woorden en huilde al iets zachter. Was dat haar naam? Lila? Ze kon niet praten maar anders zou ze zeker zeggen dat het een mooie naam was. Ze huilde nog door en voelde hoe ze op het bed werd gelegt. Ze draaide wat en de handdoek viel af. Ze huilde door terwijl ze wat aan het deken begon te trekken.

Een meisje van een jaar of 14 liep door de straten. Ze vroeg zich af waar haar zus zat want ze had haar een paar dagen al niet gezien. Haar rode ogen flitsten van huis naar huis terwijl ze trage passen zette. Ze snoof even en sloot haar ogen. "Milla , waat zit je toch?" fluisterde ze waarna ze haar ogen weer open deed. Een bekende geur was haar neus binnengedrongen , en haar ogen werden groot. Milla was hier dus in de buurt. Ella versnelde haar pas en snoof bij elk huis dat ze voorbij kwam. Plots stond ze stil bij een imens groot huis en Ella keek er even verward naar. Wat moest Milla bij zo'n kast van een huis? Ella ademnde diep in en liep toen naar de voordeur Ze keek even naar de deurbel, maar bedacht zich plots dat er hier ook doodnormale mensen konden wonen. Ella dacht even na en plots schoot er een woord in haar hoofd. "achterdeur." mompelde ze waarna ze naar de achterkant van het huis liep. Toen ze uiteindelijk was aangekomen op de plek , waar de achterdeur was keek ze even rond. Hoe rijk kon je zijn?! Ella legde haar hand op de deurknop en opende deze stilletjes. Een hels kabaal drong haar oren in. Milla's geur was hier sterker dan buiten. Maar wat deed ze bij baby's ? Ella merkte niet dat Zero in de keuken stond en haar zo perfect kon zien.

Zero haalde de flesjes uit de micro golf oven en draaide zich om. Daar zag hij Ella. Zijn ademhalling stopte,wat deed ze hier? Wat zou ze ervan zeggen als ze wist dat haar zus dood was. Hij zette enkele stappen richting de trap en keek haar even aan. Dan zette hij de flesjes even op een tafel en keek haar aan. De blik in zijn ogen kenden nog steeds verdriet omdat Milla gestorven was bij de geboorte. "Ella,ik moet je wat zeggen"zei hij triest tegen haar en liet zijn hoofd hangen. Zero's houding was ook niet strak zoals altijd maar triest net zoals zijn blik,en zo klonk zijn stem ook.

Ella had totaal niet door dat Zero haar had gezien , en ze maakte dan ook een sprongetje toen hij plots voor haar verscheen. "Zero? Woon jíj hier?!" vroeg ze verbaasd en haar ogen werden groot. De blik in zijn ogen was haar niet ontgaan en ze keek hem aan. "Zero , wat is er ?" vroeg ze wat verward en ze kreeg er al snel een antwoord op. "Wat dan?" vroeg ze waarna haar aandacht even naar het baby-gehuil werd getrokken. "Ben je vader geworden?" vroeg ze en ze grinnikte even. Milla's geur drong constant haar neus binnen , alleen wist ze niet waarom. Ella bekeek Zero van kop tot teen , en merkte dat zijn houding niet zo strak was als altijd, meer triest , alleen wist Ella niet waarom. Zou er wat gebeurd zijn? Ella bleef hem aankijken terwijl ze op een antwoord wachtte.

Kenshin keek met een zucht naar Milla. Dit zat er gewoon aan te komen. De geboorte was gewoon teveel geweest voor zo'n meisje als Milla. Hij keek dan ook voor kort naar Zero en hij hoorde zijn woorden. Hij knikte even en hij ging voorzichtig op het bed zitten. Hij legde Lila voorzichtig weer in de handdoek en hij hield de twee baby's in zijn armen. ''Rustig maar, jullie krijgen zo te drinken.'' Sprak Kenshin op een kalme toon tegen de twee. Hij hoopte dan ook dat Zero snel terug zou zijn met de melk. Al moest de melk natuurlijk wel goed opgewarmd worden voor de twee. Ze zagen er dan ook goed en gezond uit en dat deed Kenshin even glimlachen. Maar hij vond het toch ook triest, dat ze nu zonder hun moeder verder moesten.

Lila huilde nog even en voelde hoe ze werd opgepakt en terug in de handdoek werd gelegt. Ze stopte even met huilen en hoorde de kalme toon dat haar rustig maakte. Ze strekte haar armpjes even en begon weer te huilen. Ze had echt wel honger en was duidelijk kleiner dan Kelan, haar broertje.