Zero's huis

"Kom mee naar boven dit is niets iets wat ik met woorden kan vergelden"zei hij tegen haar. Hij keek haar even aan en draaide zich dan om. Hij wandelde naar de trap,hij nam de twee flesjes vast. Toen liep hij naar boven en keek nog even achter zich,maar dan liep hij naar de deur en duwde die open. Hij liep naar de twee kindjes en nam het meisje op zijn schoot en hield het flesje bij haar mond. "We hebben bezoek"zei hij wat afwezig.

Lila werd weer opgepakt en voelde wat warmte. Ze proefde de speen maar weigerde. Nee, hij mocht dat helemaal niet doen. Ze begon opnieuw te huilen en strekte haar armpjes richting Kenshin. Sinds ze bij hem had gezeten vond ze het leuk om bij hem te zijn. Ze bleef huilen en had nog steeds haar armpjes gestrekt.

Ella hoorde wat hij zei en ze keek even verward. "Zero , wat is er aan de hand?" vroeg ze wat geïrriteerder terwijl ze hem op de trap achtervolgde. Waarom had hij twee flesjes vast ? Waarom hoorde ze baby's krijsen ? Waar was Milla ? Die vragen spookten in haar hoofd. Ze zag dat Zero een kamer binnenging , waar het geluid - en milla's geur - harder en sterker was. Ella had nog steeds een verwarde blik in haar ogen. Voorzichtig stapte ze naar de deur en ze richtte haar blik op de personen die daar aanwezig waren. Twee baby's in de armen van een jongen en haar neef en Milla.. Rondom haar lag bloed en Ella's ogen werden groot. "Milla?" vroeg ze wat paniekerig terwijl ze naar haar toe liep. Milla zag er bleker uit dan ooit. Ze legde haar hand op Milla's schouder en duwde haar zachtjes. "Word eens wakker jij luie hond." gromde ze. "Waarom hang jij onder het bloed , en waarom zitten er hier twee van die krijsende dingen." zei ze erachteraan. Toen Milla niet reageerde legde Ella haar oor op een centimeter van Milla's mond. Ze luisterde maar hoorde geen ademhaling. Ella's adem stokte , en ze legde haar oor op Milla's borst. Geen hartslag. Ella schoot recht en tranen sprongen in haar ogen. "Nee." fluisterde ze waarna de tranen over haar wangen stroomden. Waarom moest haar zus nou dood zijn ? Nu stond Ella er alleen voor.

Kenshin keek opgelucht op toen Zero binnen kwam met twee flesjes. Hij gaf Lila dan ook rustig over aan Zero en hij pakte ook een van de flesjes en hield deze voor de mond van Kelan. Hij luisterde dan ook naar de woorden van Zero en hij keek hem even aan. ''Wie dan?'' Vroeg hij lichtjes wat verbaasd. Hij had dan ook niet gelijk door dat Lila haar armpjes naar hem uit stak. Zijn vraag werd dan ookal snel beantwoord toen een jong meisje de kamer in liep. Hij vermoedde dan ookal gelijk dat het iemand was die Milla goed kende, misschien wel een zusje van haar want daar zag hij het meisje wel voor aan. Een trieste blik verscheen dan ook in zijn ogen toen hij zag hoe het meisje op Milla reageerde. Kenshin legde Kelan voorzichtig op het bed en hij kwam bij het meisje staan. Hij legde een hand op haar schouder en keek met medelijden in zijn blik naar haar. ''Dit spijt me erg voor je. Ze was zwanger en ze kon de geboorte niet aan. Ik heb alles gedaan van wat ik weet over geboortes om haar te helpen, maar ze is te jong om al een kind te krijgen, en dan vooral een tweeling was zowiezo te zwaar voor haar..'' Sprak Kenshin met een zucht. Hij wist nu wel zeker dat het meisje het zusje was van Milla en hij vond het echt erg voor haar. Dit gunde hij werkelijk niemand toe.

Lila bleef huilen en sloeg even met haar handje tegen de fles aan. Ze begon even met haar armpjes te slaan en gilde even hard omdat ze wilde dat Kenshin haar de melk gaf. Ze bleef nog even slaan maar begon alweer haar armpjes richting Kenshin te strekken. Traantjes liepen over haar wangen.

Zero keek geirriteerd naar het kleine ding in zijn armen. Hij legde het op het bed en stond dan op. Hij liep naar Ella toe en wist zelfs niets te zeggen. Zero liet zijn blik op de grond rusten,veel zat er niet meer op nu. "Ella,ik,we konden niets meer doen voor haar"zei hij zacht tegen haar en legde een hand op haar schouder. Waarom was Zero triest als hij haar eerst zelf een kopje kleiner wou maken. Een diepe zucht klonk er,niet aleen omdat er nu twee huilebalken meer in het huis waren,maar ook om de dood van Milla,en de triestheid van Ella.

Kenshin keek nog even met een spijtige blik richting Ella maar keek vervolgens naar de nu erg krijsende baby. Kenshin haalde zijn hand van de schouder van Ella weg en hij liep naar Lila toe. Hij tilde haar voorzichtig op en legde haar in een arm. Hij hield het flesje dan voor haar mond en hij keek met een zucht naar haar. ''Toe dan, drink maar..'' Zei hij met een kalme stem tegen haar. Het was hem niet ontgaan dat ze kleiner was dan haar broertje maar ze zou vast wel groeien.

Lila voelde hoe ze werd neergelegt en begon weer harder te huilen. Ze voelde hoe ze opnieuw werd opgepakt en herkende de stem van Kenshin. Ze stopte met huilen en een handje pakte zijn arm vast. Ze opende haar mondje en begon van het flesje te drinken. De traantjes droogden al wat op en ze dronk verder.

[sorry voor late reactie, maar had last van mijn hand door pc'en]

Ineens was alles heel snel gegaan voor Kelan. 9 maanden lang had hij warm en zonder inspannigen in zijn moeders baarmoeder gezeten. En nu, nu was het koud en moest hij zich constant inspannen om in leven te blijven. Hij begon dan ook direct te krijsen, toen hij naar buiten kwam. Ineens werd hij opgepakt en in iets zachts gewikkeld. Bewust van zijn omgeving was hij nog niet echt. De dood van zijn moeder ging voorbij zonder dat hij er erg in had. Het enige wat hij wist, was dat het koud was, dat hij terug wilde, dat er nog een tweede wezen als hijzelf was, dat hij honger had en dat hij vast werd gehouden door iemand waarbij hij zich fijn voelde. Ineens kreeg hij een fles in zijn mond geduwd. Gulzig begon hij ervan te drinken, want op de een of andere manier ging zijn honger gevoel ermee weg. Eindelijk tevredengesteld werd hij op het bed neergelegd. Maar dat wilde hij niet. Boos, verdrietig en krijsend duwde hij de fles weer uit zijn mond. Hij wilde niet op het bed liggen. Na een tijdje kreeg hij door dat het niet hielp en vond het alleen maar vermoeiend. Opgevend sloot hij daarom zijn ogen en viel inslaap.