Together with Damien

Kalm kwam Nuala aan met Damien bij het meer, en ze grijnsde dan ook even kort. Haar ogen sloot ze dan ook heel even kort, en ze richt haar blik dan op hem. Daarna ging ze de struiken in, waar ze zich op het gemak begon uit te kleden. Vervolgens sprong ze met een sierlijke duik het water in, en ze keek dan naar Damien. "Kom je nog oudje? Het water is heerlijk hoor." Zei Nuala dan met een grijnsje, en ze dook dan even onder water.

Damien deed zijn shirt uit en dook dan ook het water in. "Jow jonkie ik ben er heus al hoor"zei hij tegen haar en petste een grote golf water naar haar toe. Hij keek haar ecen aan en dook dan ook onder water en zwom een heel eind verder dan waar hij eerst had gestaan. Even werden zijn ogen grijsachtig maar dat was door het licht ofzo. Dan werd die weer rood.

(sorry inspiloos)

Nuala moest erom grinniken, en ze keek hem dan aan. Voordat hij onder water was gedoken had ze hem terug gepakt, en ze grijnsde heel even breed. Kalm dook ze onder water, en ze zwom hem dan ook achterna. Daarna trok ze hem naar achteren met zijn voet, en ze stak haar tong naar hem uit. Algauw zwom ze gewoon een heel eind van hem vandaan, waarna ze rustig weer boven water kwam. Kalm keek ze naar de maan, en ze sloot heel even haar ogen. Algauw zwom ze boven water wat rondjes in het meer, en ze had niet door of Damien iets van plan was.

Damien werd opeens naar achter getrokken en hij zag haar voorbij hem gaan. Hij zwom haar niet achterna. Hij kwam boven en keek haar dan aan. Sneller dan verwacht was hij bij haar en liet een hele golf gaan in de baan dat ze zwom. "Ik ben oud maar niet traag"zei hij met een droge grijns op zijn gezicht. Hij zwom even naar haar toe en keek haar kort in haar ogen aan. Even hield hij halt en glimlachte eventjes,en dat was zeldzaam.

Nuala zwom rustig verder, en ineens voelde ze een golf water over haar heen. Ze keek hem droog aan, en ze moest dan lachen om zijn woorden. "Nou daarnet toonde je wel dat je traag was hoor." Zei Nuala dan met een brede grijns, en ze merkte dan dat hij weer in haar ogen keek. Ze keek hem ook in de ogen aan, en ze merkte een glimlach op. Dan keek ze kort naar het water, maar dan richt ze weer haar blik op hem. Alleen wist ze even niet meer wat doen, nouja ze was niet echt een prater. Waar ze wel goed in was, was natuurlijk plagen hoewel ze dat niet vaak deed. Ze was dan ook vaak alleen, en ze bleef hem gewoon aankijken in de ogen.

"Wel daar heb je een punt in,maar ik ben echt wel snel hoor"zei hij met een pruillip tegen haar en keek haar aan. En nu,wat zou er nu volgen? Nog meer gespetter of iets heel anders? Ach wat maakte het uit,zolang het maar tof was. Toen ze even weg keek wou hij zijn blik afwende maar niet veel later keek hij haar weer aan. Oke,nu werd er niets meer gezegd. Om een goede reden of een slechte,wie wist het? Door haar blik leek hij wel wak te worden,maar hij most zich er wel bij houden om hier niet te verzuipen want dan zou hij echt wel dood zijn.

Nuala grinnikte om zijn woorden, en ze keek dan nog steeds in zijn ogen. Haar rode ogen lichtte even op, maar daarna werden deze weer normaal rood. Toch was er iets in haar ogen te zien dat op ondeugendheid leek, nouja ook waren haar ogen geheimzinnig. Even grijnsde ze breed, en ze duwde hem dan kopje onder. Toch zwom ze weer weg van hem, en ze bleef dan heel even kort naar de hemel kijken. Normaal zou ze meteen geweten hebben van wat ze moest doen, maar dit keer had ze er veel moeite mee gehad. Ze liet zich op haar rug vallen, en ze dreef nu op haar rug op het water.

Door haar blik werd hij zowat gehypnotiseerd. Hij werd dan opeens onder geduwd en zwom onder het water naar haar toe. Hij kwam geruisloos naast haar recht en legde zijn handen op haar rug en tilde haar met gemak op,waarna hij haar een lange tijd de lucht in hield. Dan legde hij haar weer naar op het water en keek haar even aan,en beet op zijn kaak. Toen keek hij naar de maan en bleef er naar kijken,even vergat hij dan ook dat hij nog in het water zat,maar zijn verstand kwam juist optijd terug.

Nuala keek naar de plek waar hij nog stond, en ze merkte dan dat hij er niet meer was. Opeens schrok ze even als ze werd opgetild, en ze merkte dan dat hij het was. Ze keek droog naar hem, waarna ze dan ook even naar de maan keek. "Hmm ik dacht dat oudjes juist slap waren, maar jij bewijst het tegenovergestelde." Zei Nuala dan grinnikend tegen hem, waarna ze dan kort een rondje om hem heen zwom. Daarna richt ze haar blik even op de omgeving, maar algauw keek ze weer naar hem.

"Ach,als je vaak genoeg traint door mensjes te gaan optillen voor hun te redden van vampieren,word je heus niet slapper hoor"zei hij tege haar en grijnsde kort. Toen volgde hij haar even met zijn blik en draaide om zijn eigen as heen in het water. De maan trok zijn aandacht weer eens,maar toen hij het hoorde bewegen,trok degene die het liet bewegen zijn aandacht. Hij keek Nuala aan en glimlachte even. "Ik ben niet zo veel ouder als jou hoor,maar 170 jaar als ik het goed voor heb"zei hij tegen haar.

Nuala keek hem grinnikend aan, en ze was nu weer voor zijn neus terechtgekomen. Ze keek hem rustig aan, en ze hoorde dan zijn woorden. "Dat weet ik wel hoor, maar toch ben je oud." Zei Nuala dan tegen hem, waarna ze dan kort begon te glimlachen. Daarna haalde ze een haarlok vanuit zijn gezicht, maar dat was dan ook al wat ze deed. Kalm keek ze weer even in het rond, hoewel ze hem weer aankeek in de ogen.

"Okeey jij wint ik ben oud,maar dat betekent ook dat ik wijzer ben,en dat ik jou mag comanderen"zei hij met een grijns tegen haar. Toen ze de haarlok uit zijn gezicht haalde keek hij haar even verwonderd aan. Waarom hij verwonderd was? Niemand had dat ooit gedaan bij hem,daarom dus. Hij keek haar weer even een hele lange tijd diep in haar ogen,zonder ook maar te bewegen met zijn hoofd of te knippere.

Nuala keek hem met een grijnsje aan toen ze zijn woorden hadgehoord, en ze had dan ook gemerkt dat hij verwonderd naar haar had gekeken. Ze sloot even kort de ogen, maar dan richt ze deze weer gewoon op de zijne. Toch hield ze elk geluid in het oog, en ze glimlachte dan ook weer even zacht naar hem. Verder deed ze niets met hem, en ze merkte dat hij niet eens met zijn ogen zat te knipperen.

Even wende hij kort zijn blik af en wreef even in zijn ogen,maar dan keek hij haar weer aan. "En al enige interessante mensen ontmoet hier"vroeg hij dan zo dom aan haar. Hij keek haar even aan en glimlachte eventjes. Hij nam wat water in zijn handen en liet dat over haar heen vallen,de waterparels bleven in haar haar hangen en de rest stroomde langs haar gezicht naar beneden.


(moet gaan)

Rustig sloot Nuala even haar ogen, en ze hoorde dan zijn vraag. "Nou niet echt enkel jou en dan die twee mensen nog. En jij?" Vroeg ze dan maar terug nadat ze haar antwoord had gegeven, en ze merkte dan dat hij water over haar heen liet vallen. Ze sloot kort haar ogen, maar dan keek ze hem gewoon weer aan. Een glimlach was weer om haar lippen verschenen, en deze bleef dan ook iets langer hangen dan normaal.

"Wel jou,twee mensen en mijn broer waar ik eerst ruzie mee had"zei hij tegen haar en grijnsde even. Hij keek haar dan even aan en wreef kort in zijn ogen. "En vanwaar kom jij"vroeg hij aan haar en zwom even weg,maar kwam dan onder water weer terug en greep haar bij haar voet en trok haar zo naar beneden. Hij grijnsde even toen hij haar onder water zag en zwom dan weer naar boven.

Nuala keek hem met een glimlach aan, en ze hoorde dan zijn vraag. Nog voordat ze kon antwoorden werd ze onder water getrokken, en ze keek dan ook droog in zijn richting. Dan zwom ze weer naar boven, en ze haalde even diep in en uit adem. "Waar ik vandaan kom hé." Herhaalde ze dan zijn vraag, en ze grijnsde heel even kort. "Als ik dat wist dan zou ik het je kunnen zeggen, maar ik heb totaal geen idee." Zei ze dan rustig tegen hem, waarna ze kort in het rond keek.

Damien keek haar even aan en luisterde naar haar. "Dus je weet het niet? Raar"zei hij nadenkend,hij keek dan even rond maar dan keek hij weer naar de maan. Voor een langere tijd weer nu,maar altijd kwam zijn blik weer terug bij haar. Ze had iets intrigerends,iets wat hij niet kon uitleggen. Maar wat hij wel kon aanvoelen. Hij wuifde die gedachte weg en keek haar dan weer even aan. Hij hield zich eigenlijk wel goed boven aangezien hij niet op de bodem stond van het meer.

Nuala hoorde zijn woorden, en ze keek dan kort naar hem. "Wel ik herinner me niet echt veel van mijn verleden omdat ik een harde klop had gekregen vroeger." Zei Nuala dan zachtjes tegen hem, waarna ze dan even haar blik afwend. Kalm zwom ze dan een rondje om hem heen, en ze keek hem uiteindelijk weer even in de ogen aan. Zijn ogen hadden wel iets speciaals, en ze glimlachte dan kort naar hem. "Je hebt speciale ogen." Zei ze dan zacht fluisterend in zijn oor, waarna ze dan weer wat begon te zwemmen.

"Ja,dat kan het wel verklaren,herinner je je echt niets meer van vroeger"vroeg hij dan aan haar terwijl hij nog steeds naar de maan keek,maar al snel weer voor zich. Toen ze weer voor hem opdook en wat fluisterde in zijn oor,kleurde hij heel lichtjes rood. Het viel niet echt op door de schaduw van zijn haar,maar als je dichter kwam zag je het wel. "Euhm dankje wel"zei hij zacht maar luid genoeg zodat ze het kon horen.

Nuala had naar hem gekeken, en ze had dan ook een 'nee' geknikt. Het enige wat ze wel wist was dat ze wakker werd met lijken rondom haar, en ze zwom dan rustig verder. Even grijnsde ze kort, en ze hoorde zijn woorden dan ook duidelijk. Even grinnikte ze kort, waarna ze onder water dook. Hoewel ze daarna sierlijk omhoog kwam, en ze weer het water in belande. Kort nadat ze dat had gedaan zwom ze weer naar hem toe, en ze zorgde ervoor dat hij een lading water over zich heen kreeg.

De lading water was voor hem even schrikken omdat hij even bezig was met haar woorden juist op te nemen,maar dat viel dus letterlijk het water in. Hij schudde zijn haar even uit en keek haar even met een kleine lach aan. Toen zwaaide hij met zijn arm in het waer toen hij zich omdraaide waardoor er een grote golf ontstond en haar richting opging. Hij zelf wist zijn hele verleden jammer genoeg nog wel,hij wou het liever vergeten,maar toch het was gebeurd.

Opeens kreeg ze een lading water over haar, en ze grinnikte dan ook even kort. Daarna keek ze hem weer aan, en ze grijnsde even breed. Voor even keek ze kort in het rond, en ze hoopte maar dat er niet weer een jager in de buurt was. Vaak had ze daar last mee gehad, maar toch wist ze ook wel vaak hoe ze moest ontsnappen. Dan ging haar gehele aandacht weer naar hem, en ze liet weer water over hem heen gaan.

De grijns was niet meer van zijn gezicht af te vegen,toen kreeg hij weer water over zich heen. Hij dook onder en kwam weer bij haar boven en keek haar even aan. "Weetje,jij bent niet lief hoor,want jij spettert water over me"zei hij droog tegen haar en keek haar even kort in haar ogen aan,de rode kleur op zijn wangen was nog steeds niet weg gegaan. Maar was al wel vermindert nu had het een hele licht rode schijn.

Nuala moest grinniken om zijn woorden, en ze keek hem aan in de ogen. "Ik ben altijd al lief geweest hoor." Zei ze dan plagerig tegen hem, en toch bleef ze hem in de ogen aankijken. Ineens merkte ze de rode kleur op zijn wangen op, en ze hield haar hoofd een beetje schuin. "Oh is meneer aan het blozen?" Vroeg ze plagerig aan hem, en ze bleef hem in de ogen aankijken. Daarna rekte ze zich even uit, maar verder deed ze niet echt iets.