Together with Damien

"Ja dat kan wel, maar door de stof kon ik het jaartal niet zien noch de naam." Zei Nuala dan zacht tegen hem, en ze keek dan in het rond. Ze was eigenlijk blij dat het maar een kat was, maargoed dan sloot ze de ogen. Als ze die weer opende zag ze plots iets glinsteren, en keek hem even aan. Daarna deed ze een handeling waardoor zij op zijn plek stond, en hij op de hare. Opeens voelde ze een kogel in haar lijf, en ze beet op haar onderlip.

Damien luisterde naar haar en op een seconde stond hij achter haar waarna hij iets hoorde suizen en dan hoorde hij een lichte 'plop'. Hij draaide zich weer naar haar om en keek dan richting de plaats van de schutter. Opeens nam hij haar bij de hand en tilde hij haar op zijn rug en schoot weg. Hij was het bos ingerend,daar zette hij haar neer en keek haar aan. "Gaat het"vroeg hij enigsins bezorgd. Hij richte zijn blik op de wonde,de kogel was niet zo diep als hij dacht. Hij legde zijn ijskoude hand op de wonde en streek dan het bloed even weg en trok de kogel er snel uit. Hij keek haar kort maar enigsins bezorgd aan. Ze was een vampier maar hij wist niet wat voor kogel dit was.

Nuala sloot haar ogen, en ze beet iets te hard op haar onderlip. Dan werd ze opeens weggebracht tot het bos, en ze voelde zich even duizelig worden van die wonde. Ze zucht dan ook even diep, waarna ze hem dan in de ogen aankeek. Ze voelde hoe hij de kogel eruit trok, en dat deed haar nog harder op haar lip bijten. Het deed behoorlijk pijn, maar ze vocht ertegen. "Het gaat wel alleen brand de wonde een beetje." Zei ze zacht tegen hem, en ze had zijn bezorgdheid gemerkt. Even ging ze op haar knieën zitten, en ze ademde dan ook wat onrustig. Gelukkig was het geen al te gevaarlijke kogel, maargoed dan keek ze hem weer aan.

Damien keek haar aann en knielde dan ook neer. Hij scheurde een lange reep van zijn shirt dat hij had meegegrist en bond dat om de wonde. Hij keek haar dan even aan en glimlachte even naar haar. "Moet ik anders water ofzo gaan halen zodat de wonde kan worden proper worden gemaakt"zei hij tegen haar en wachte even af. Hij legde zijn hand even op de wonde en drukte daarop zodat er niet meer bloed uit zou komen.

Nuala keek naar hem, en ze legde haar hand op zijn wang. Ze omhelsde hem heel even kort, en ze keek dan wat naar zijn hals. Nouja niet dat ze een vampier zou bijten ofzo, maar ze wilde even zo blijven zitten. Haar ogen sloot ze dan ook even een tijdje, en ze dacht dan heel even na. "Dat mag." Zei ze dan zacht tegen hem, waarna ze dan kort naar hem keek. Even likte ze plagerig in zijn hals, maar dan zette ze zich weer gewoon. "Ik zal hier wel wachten." Zei ze dan zacht tegen hem, en ze staarde even naar de hemel. Nu had ze eigenlijk wel zin om bloed te drinken, maar dat liet ze niet merken.

Damien keek haar even aan en dan werd hij omhelsd. Hij sloot zijn ogen even en keek wat naar de struiken. "Okeey dan ga ik"zei hij zacht tegen haar. Toen hij de lik in zijn hals voelde dreigde hij weer om rood te worden,maar hij was al snel verdwenen richting het meer. "Hou je hoofd erbij Damien"zei hij tegen zichzelf. Snel was hij bij het water en drenkte zijn shirt het water in. Dan liep hij ook weer snel terug en ging weer voor haar neergeknield zitten. Hij scheurde een klein nat stuk van zijn shirt en deed het droge er van af. Hij drukte met het stuk op de wonde en maakte die dan ook proper.

Nuala keek naar hem, en ze bleef dan zitten. Haar ogen sloot ze dan ook, waarna ze even in het rond keek. Ze was nu wel alert op het gevaar, maar toch deed de wonde veel te veel zeer. Na een tijdje merkte ze dat hij weer terug was, en ze bleef kalm kijken naar hem. Haar ogen sloot ze toen ze het water op de wonde voelde, aangezien het een beetje pijn deed beet ze haar onderlip helemaal open zodat deze begon te bloeden.

"Ja ga jezelf nog maar wat meer verwonden"zei hij droog tegen haar. Hij bond het natte stukje met de hulp van het droge stuk om de wonde heen en keek haar dan even aan. Hij keek kort naar haar onderlip,daar kon hij nou niet echt veel aan gaan doen. Hij rabte even in zijn haar en keek haar met een idiote blik aan aan.

Nuala keek naar hem, en ze moest even grinniken om zijn droge opmerking. "Nou ik kan er niet aandoen dat die wonde zoveel zeer doet hoor." Zei ze dan ook droog tegen hem, en ze likte even haar eigen bloed op. Daarna keek ze kort naar het gescheurde stuk van zijn shirt dat om haar heen was. "Uhm dankje voor het verzorgen." Zei ze heel zacht tegen hem, en ze keek hem dan in de ogen aan. Dan keek ze naar zijn nek, en ze sloot dan kort de ogen. Voor een vampier te zijn had zijn nek wel lekker gesmaakt, en ze grinnikte dan ook even zacht.

"Maakt niet uit"zei hij tegen haar en hij keek even naar het uit gerafelde shirt dat hij dan ook vervolgens weg smeet. "Een ding vraag ik je,waag het nooi maar dan ook nooit meer om een kogel voor mij op te vangen"zei hij tegen haar en keek haar enkele momenten in haar ogen,maar keek meteen weer wef. Dit had hij niet moeten doen,hij was beter niet weg gegaan uit de etage voor de vampiers.

Nuala keek naar hem, en ze hoorde dan zijn vraag. "Het is zowat een gewoonte van me omdat te doen blijkbaar." Zei ze dan tegen hem, waarna ze gewoon haar blik van hem afwend. Haar blik ging voor een tijdje naar de hemel, maar dan probeerde ze zowat op te staan. Alleen was ze wel een beetje verzwakt, en ze zocht naar iets dat haar op krachten kon helpen. Ze leunde tegen de boom achter haar aan, en met een korte blik zocht ze naar een bron van bloed.

Damien keek haar aan en stond dan ook op. Toen hij merkte dat het voor haar niet lukte keek hij haar aan. Ze had bloed nodig,alle dieren hier waren zowat dood of weg getrokken. Oftewel moest hij een mens gaan zoeken voor haar,oftewel zijn eigen bloed,maar de kans dat ze zich dan niet kon inhouden was groot en hij kon sterven. Maar beter dat dan haar dood. Hij keek haar aan en beet kort op zijn tanden. "Euhm,kan ik iets doen"vroeg hij dan dom aan haar.

Nog steeds zocht Nuala naar een slachtoffer, maar ze kon er geen vinden. Ze zucht even diep, en ze hield zich zo goed mogelijk recht. Haar ogen sloot ze heel even kort, en ze wist niet wat ze moest doen. Haar lichaam hunkerde naar het bloed, en ze hoorde dan opeens zijn vraag. "Wat zou je willen doen misschien?" Ze vroeg het zacht aan hem, en voor kort keek ze naar zijn nek. Ze zou hem niet bijten, dat kon ze gewoon niet en haar ogen werden dan ook felrood. Ze zakte opeens door de benen, en ze probeerde zich weer recht te zetten.

Damien keek haar aan en hoorde haar vraag maar toen zakte ze in. Hij knielde bij haar neer en sloeg zijn arm om haar heen en stond zo weer op met haar. "Je kan,mijn bloed drinken"zei hij tegen haar en keek haar aan. Dit had hij er voor over om haar toch nog te zien gaan en staan waar ze wou. Hij keek haar een lange tijd aan en wachte op een antwoord. "Ookal wil je niet,doe het Nuala"zei hij tegen haar.

Opeens hoorde ze zijn woorden, en ze keek dan weg van hem. Toch was ze blij dat ze met zijn hulp weer recht stond, maar hem bijten wilde ze niet doen. Nooit van haar leven zou ze een vampier bijten, en dat had ze dan ook gezworen niet te doen. Ze hoorde dan dat hij het meende, en ze wist niet wat doen. "Hou me tegen alsi k te ver ga, geef me desnoods een stomp in de maag." Zei ze dan tegen hem, en ze likte dan zijn nek even. Kalm plaatste ze haar lange hoektanden in zijn nek, en ze drukte dan ook in één keer door. Ze hoopte dat hij er geen pijn van had, maar dan begon ze zijn bloed te drinken.

Hij knikte en sloot dan ook zijn ogen,het gelik in zijn nek deed hem even schrikken maar dan werden haar tanden in zijn nek geboort. Zijn ogen sperden wijd open,hij voelde zijn bloed weg trekken uit zijn lichaam,maar hij had nog steed kracht. Hoe meer ze dronk hoe sterker ze zou worden. Zijn ogen waren nog steeds wijd open en de pupillen heel klein. Maar hij had er nog steeds geen last van,hij was dan ook sterker dan hij eruit zag. Ze zou zichzelf wel kunnen stoppen anders moest hij maatregelen nemen.

Nuala dronk zijn bloed nog steeds, en de drang naar meer bloed begon op te komen. Zelf zonder dat ze het zelf wilde bleef ze maar bloed drinken, en ze kon zichzelf helaas niet stoppen. Hier zou ze dan ook spijt van krijgen, aangezien ze het niet wou doen. Maar hij had haar hier wel toe gezet, en ze hoopte maar dat hij haar stopte voordat het te laat was voor hem.

Damien merkte dat ze nog steeds doorging,nu voelde hij zich zwak worden heel zwak zelfs. Hij gaf haar een harde stomp in haar maag in de hoop dat het zou helpen maar hij vertrouwde er niet op. Hij wist zich nog net recht te houden tegenover haar en zijn hand reikte naar zijn maag waarna hij in elkaar leek te krimpen. "Nuala,stop,je vermoord me"zei hij luid tegen haar.

Nuala voelde plots de stomp in haar maag, en ze liet hem dan weer los. Ze keek hem in de ogen aan, waarna ze dan door haar benen zakte. Ze was blij dat hij haar stopte, maar nu voelde ze zich wel heel schuldig doordat ze hem had verzwakt. Nouja ook omdat ze zijn bloed had gedronken, en ze hield haar blik dan op de grond gericht. "Het spijt me." Zei ze dan ook enkel, maar ze had wel nog bloed in haar mondhoeken. Daarna keek ze hem met een schuldgevoel aan, en ze was weer op krachten gekomen. Daarna stond ze op en ze omhelsde hem dan ook gewoon.

Toen ze hem los liet wist hij zich nog even recht te houden maar zakte dan gewoon neer. Hij keek haar aan en schudde zijn hoofd toen ze zei dat het haar speet. Toen voelde hij een omhelzing. Hij sloeg zijn armen om haar heen. "Het geeft niet,zonder het bloed had jij het niet gered,en dat was iets wat ik me niet kon vergeven"zei hij en streek zachtjes over haar rug. Zijn krachten zouden wel weer versterken,en tot die tijd bleef hij hier of ging hij naar hun etage.

(Kmoet gaan)

Nuala keek naar hem, en ze voelde dan zijn armen om haar heen. Ze sloot haar ogen dan ook en ze hoorde zijn woorden. "Ik wilde je niet verzwakken door de drang naar bloed dat verhoogde, en ik ben blij dat je me stopte. Ik zou het mezelf niet vergeven als jij zou sterven door mij." Zei ze dan zacht tegen hem, en ze gaf hem dan een kus op de wang. Toch bleef ze hem omhelsen, en ze wilde zo even blijven zitten bij hem.

"Ik zou graag sterven voor jou Nuala,voor jou en voor niemand anders. Ik geef mijn leven voor maar een paar personen en jij bent er een van,als ik stierf,dan stierf ik met eer"zei hij tegen haar en voelde dan de kus op zijn wang en streek nog over haar rug. Dan bleven ze voor een tijd zo zitten,elkaar knuffelend. Ze hadden een band een vriendschappelijke welliswaar maar deze band was sterk.

(ok nu ben ik weg,ouders zitte op mijn kap)

Nuala moest blozen om zijn woorden, en ze hoopte dan ook dat hij het niet gezien had. Toch zou ze voor hem hetzelfde doen, en ze hield hem steviger vast. Haar band met hem zou ze nooit van haar leven breken, en ook zou ze hem met alles helpen al kon het misschien haar dood worden. Nouja ze had een goede vriend gevonden, en die helpt ze dan ook zelfs als ze door het vuur moet gaan. Haar ogen sloot ze dan ook, waarna ze dan met een hand door zijn haren ging.

(Ok is goed hoor.)

Damien keek nog steeds naar het bos,maar merkte wel dat haar greep verstevigde. Toen streek ze met haar hand door zijn gitzwarte haar. Hij grijnsde eventjes en streek even langs haar haar. De wonde op zijn nek begon iets weg te krijgen van een zilverachtige beet. Ach hij zou die beet later wel bedekken met iets zodat andere hem niet zouden kunnen uitdagen ofzo.

Nuala bleef zo een tijdje zitten bij hem, en ze hield haar ogen weer open. Ze keek naar de beet, waarna ze er dan met haar tong over ging. Ze had spijt dat ze hem gebeten had, waarna ze hem dan diep in de ogen aankeek. "Wat voor soort vampier ben je eigenlijk? Ik bedoel draag jij het gif of zuig jij het gif er juist uit?" Vroeg ze dan aaan hem, en ze keek hem gewoon diep in de ogen aan. Zijzelf kon mensen een vampier maken, maar dat deed ze héél zelden. Vaak werden de mensen gewoon leeg gezogen door haar, en dan voor dood achter gelaten.