Damien's huis

Damien keek haar aan en schudde haar hoofd. "Nuala,ik mag geen bloed van een vampier drinken,zo ben ik niet opgevoed"zei hij zachtjes. Hij keek naar haar nek en ademde heel diep in. Hij bewoog zich met zijn hoofd dichter naar haar toe. "Beloof me dat je me op tijd laat stoppen"zei hij tegen haar. Dan plante hij zijn tanden in haar nek en proefde haar bloed in zijn mond.

Nuala keek naar hem, en ze hoorde dan ook zijn woorden. Daarna bleef ze gewoon zo zitten, en ze sloot heel even haar ogen. "Ik beloof het." Zei Nuala dan zacht tegen hem, en ze voelde dan hoe hij zijn tanden in haar nek plaatste. Ze bleef gewoon zo rustig zitten, waarna ze er dan voor zou zorgen dat hij niet teveel zou gaan drinken. Ze deed dit enkel omdat zij hem ook had gebeten, en dus was dit een soort terug betaling van bloed.

Damien proefde voor het eerst sinds tijden weer menselijk bloed. Hij legde zijn hand op haar rug en drukte haar wat meer tegen zichzelf aan. Het was dus waar menselijk bloed gaf je meer voldoening. Nog steeds was hij niet gestopt met drinken. Damien ontspande weer en hefte dan zijn hoofd waardoor zijn tanden uit haar nek drongen. Een kleine straal bloed liep langs zijn mondhoeken naar beneden en een druppel viel recht op zijn broek.

Nuala bleef gewoon rustig zo zitten, en ze sloot haar ogen dan ook gewoon. Daarna voelde ze hoe hij haar dichter tegen zich drukte, en ze glimlachte even kort. Na een tijdje merkte ze dat hij klaar was, en ze keek hem dan in de ogen aan. Ze likte haar eigen bloed van zijn mondhoeken af, en ze drukte dan een kus op zijn lippen. "Was het lekker?" Vroeg ze hem dan plagerig, waarna ze dan nog wat dichter op hem ging liggen.

"Het was hemels"zei hij met een grijnsje tegen haar. Hij keek haar even aan en sloeg zijn arm om haar heen en gaf haar dan ook een kus op haar lippen. Hij keek haar een lange tijd in haar ogen aan en glimlachte even. Nu was Damien voldaan ookal had hij zijn opvoeding compleet laten vallen,dit was voor het eerst en voor het laatst dat hij waarschijnlijk menselijke bloed had gedronken.

Nuala keek naar hem, en ze grinnikte even om zijn woorden. Ze voelde zijn lippen weer op de hare, en ze sloot dan ook kort haar ogen. Daarna deed ze deze weer open, en ze keek hem aan in de ogen. Ondertussen begon de bet dicht te groeien, en ze plaatste dan haar hoofd tegen zijn schouder aan. "Ik hou zoveel van je." Zei ze dan ook zachtjes tegen hem, en ze likte hem wat in de nek.

"Nuala,je betekent alles voor me,en zo blijft het ook"zei hij tegen haar. Hijvoelde de likes in zijn nek en grijnsde even. Hij streek zacht over haar ruggen graad. "En nu,wat gaan we nu doen"vroeg hij zachtjes. Opeens hoorde hij buiten een luide knal waardoor hij meteen opkeek en een strakke blik naar buiten richte. Hij stond op en greep zijn zwaard dan ook. Dan keek hij haar even aan. "Blijf laag bij de grond"zei hij tegen haar en legde zijn hand op de grendel van het raam.

Nuala keek hem met een glimlach aan, en ze gaf hem nog steeds likjes. Daarna voelde ze hoe hij langs haar ruggengraat ging, en ze genoot er dan ook van. "Hmm wat wil je doen?" Vroeg ze dan terug aan hem, en ze keek hem ondeugend aan in de ogen. Daarna hoorde ook zij een knal, en ze schrok er dan ook even van. "Wat is er aan de hand?" Vroeg ze dan zacht aan hem, en ze merkte dat hij zijn zwaard nam. Kalm liep ze dan vlug naar de badkamer, en ze deed daar haar kleren vlug aan.

"Of een kind is ons aan het jennen,of er staan buiten jagers"zei hij tegen haar. Hj keek haar even aan. "Nuala,blijf binnen"zei hij tegen haar. Dan klikte hij de hendel open en sprong door het raam en sloot het langs buiten weer af. Bijna heel het huis was afgesloten buiten de achterdeur,maar niemand had die ooit gevonden. Zijn zwaard glansde toen hij lande en hij keek rond of hij iemand zag,maar er was niemand zichtbaar. Binnen was er toch iemand weten binnen te dringen.

Nuala kwam terug van de badkamer, en ze hoorde dan zijn woorden. "Euhm ok maar wees voorzichtig." Zei ze hem nog na, en ze keek dan in het rond. Ze bleef bij het raam staan, waarna ze haar blik op hem gericht had. Natuurlijk wist ze niet dat er iemand in het huis was, en ze sloot dan ook even de ogen. Daarna ging ze op het bed zitten, en ze begon wel een beetje bezorgd te worden om hem.

Damien verdween in het woud rondom het huis en zocht tot hij er bij neerviel. Maar nergens vond hij een of andere jager. Hij keerde zich dan maar om richting zijn huis. Binnenshuis was de jager in de woonkamer en strunkelde hij over een tapijt waardoor hij een vaas omstoote die hard op de grond viel. Hij mompelde wat en sprong toen achter een gordijn,moest zich nog iemand zich hier bevinden zou hij niet worden opgemerkt.

Nuala schrok even bij het horen van een vaas, en ze ging dan naar beneden. "Damien ben jij dat?" Vroeg Nuala dan zachtjes, en ze keek dan naar de vaas die op de grond lag. Ze keek in het rond, maar zag niemand in de buurt. Even wist ze niet wat er net aan de hand was, en ze ging dan maar weer richting de trap. Haar ogen sloot ze heel even kort, en ze zucht dan ook even diep.

De jager hoorde een stem,een vrouwen stem dan nog. Hij stapte vanachter het gordijn met zijn wapen in de hand en richte dat op haar. Een valse grijns stond op zijn gezicht. Damien had geluid opgemerkt vanachter hem maar liet het zo,hij moest zien of Nuala veilig was. Hij liep naar de achter in gang van het huis en opende die dan ook,maar bleef daar nog even staan.

(moet gaan)

Nuala hoorde plots voetstappen, en ze keek dan ook om haar heen. Ze schrok dan ook toen er een jager binnen was, en ze merkte dan pas het wapen op. "Wie bent u en wat wilt u van me?" Vroeg ze dan ook aan de man, maar ze kon niet tonen dat ze een vampier was. Even wist ze niet wat doen, en ze slikte dan ook even kort. Ze rook dat er zilver van het wapen kwam, en dat was dan ook slecht nieuws voor haar.

(jammer)

De man keek haar aan en grijnsde. "Wie ik ben doet er niet toe,wat ik wil is je leven"zei de man tegen haar. Hij kwam dichter nog steeds was zijn wapen op haar gericht aleen nu richte hij het op haar hart. Damien daaraantegen stond nog buiten en dan hoorde hij ook een geluid buiten. Hij liep de deur weer uit en keek rond,een man compleet in het zwart gehuld stond nu voor zijn neus.

Nuala keek naar de man, en ze merkte dan dat zijn wapen op haar hart gericht was. Ze slikte dan ook even kort, en ze deed terwijl een stap naar achteren. Haar hart begon sneller te slaan, maar ook wist ze echt niet meer wat ze moest doen. Even sloot ze de ogen, en ze hoopte dat er iemand was die haar kwam helpen. Niet dat het zou gebeuren ofzo, maargoed ze wist ook niet waar Damien was. Toch bleven haar ogen weer gericht op de man, en ze begon wel een beetje te trillen.

Damien keek naar de man in het zwart gehuld en snoof. "Wat zijn je zaken hier jager"zei hij kill tegen de man. De man grijnsde vals en keek haar kil aan. Toen opeens kwam er een hond aan en die sprong voor Nuala. Hij gromde luid en zijn ogen leken wel te gloeien. "Mijn zaak hier is om het leven te benemen van de vampiers in dit huis"zei de in het zwart gehulde man. Hij haalde uit naar hem maar Damien weerde hem simpel af met zijn zwaard. "Komt je hondje je helpen"zei de man lachend tegen haar en legde zijn vinger op de trekker.

Nuala wist niet wat doen, en ze keek dan naar Yagari. Even sloot ze haar ogen, en ze keek dan naar de man. "Raak één keer die hond aan en ik vil je levend." Zei ze dan tegen hem, maar toch had ze geen zin om gewond te geraken. Ze merkte dan ook dat hij zijn vinger op de trekker plaatste, en ze deed dan weer een stap naar achteren. Toch was ze wel blij dat Yagari hier was, maar aan de andere kant wilde ze niet dat hij gewond zou geraken. Dat kon ze namelijk niet over het hart krijgen, en ze struikelde dan ook plots over een tapijt die er lag. Ze zat nu op haar kont, en ze keek naar de jager.

Yagari keek de man aan en liet een ijzige grom horen. Hij liep op hem af en sprong dan naar zijn hand en beet daar dan in. Het wapen viel neer op de grond en de man zakte zowat in elkaar door de beet. Damien keek de man aan en schudde met zijn hoofd. "Dit hoeft niet te gebeuren,ga met je mannen en je blijft leven anders ben je dood"zei hij kalm tegen hem. De man barste in lachen uit en trok nu ook zijn wapen hij richte op Damien zijn hoofd en een schot klonk,Damien legde zijn hand op zijn schouder en voelde zijn eigen bloed. "U heeft de dood op u geweten"zei hij kwaad en hij haalde uit naar de man met zijn zwaard.

Nuala keek naar Yagari hoe hij de man aanviel, en ze wist niet wat doen. Dan keek ze naar het wapen, en ze slikte even kort. Ze had nooit gedacht dat er hier een jager binnen kon komen, maargoed dan keek ze naar de man. "Yagari kom hier jongen." Zei ze dan tegen hem, en ze bleef nog steeds op de grond zitten. Nu wou ze echt wel dat Zelman hier was, maargoed ze sloot even de ogen. Daarna keek ze op bij het horen van een schot, en dat deed haar dan ook recht staan. "Damien!!" Was het enige wat ze zei, en ze wilde dan ook naar buiten lopen.

Yagari keek naar de man en bleef door bijten in zijn hand. Tot de kleine tandjes van de hond de slagaders hadden door boort. Dan liep hij naar zijn baasje en hoorde het schot. Hij legde zijn oren in zijn nek en legde zich neer. Damien keek de man aan en snoof even. "Je krijgt mijn leven niet"zei hij kwaad. Hij haalde nog maals uit naar de man en raakte deze keer ook zijn schouder. Nooit had hij zijn eigen bloed zijn vloeien uit een wonde. Even sloot hij kort zijn ogen,wat hij beter niet had kunnen doen,de man plaatste het wapen tegen zijn hart. Damien voelde het en slikte even,als dit zijn einde was,dan had hij het liever zo. De man wou de trekker overhalen maar op dat moment hefte Damien het zwaard en drukte het door de man zijn been waardoor die inzakte,wel klonk er nog een schot en de kogel vloog in zijn been. Hij viel neer en begon te trillen. Het zilver was zijn lichaam binnen gedrongen en dat was niet goed.

Nuala rende opeens naar buiten, en ze had dan ook alles gezien. Ze slikte even kort, en ze kreeg dan ook tranen in de ogen. Daarna liep ze naar Damien toe, en ze wist echt niet meer wat ze moest doen. "Damien laat me niet in de steek." Zei ze dan ook met tranen in de ogen, waarna ze dan even haar ogen sloot. Ze zou haar bloed geven aan hem, maar of het hielp wist ze niet. "Bijt me." Zei ze dan op een paniekerige toon, en ze hield haar nek bij zijn lippen. Ze beet op haar onderlip, en ze had angst om hem te verliezen.

Damien keek haar aan en balde zijn vuisten. "Ik laat je niet in de steek allesins nog niet"zei hij tegen haar. Hij zag haar glanzende nek voor zich en zuchte even. "Ik bijt je niet,ik zou me niet kunnen beheersen Nuala. Ik wil jou niet pijn doen"zei hij zacht tegen haar en drukte haar een kus in haar nek. Yagari was Nuala gevolgd naar buiten en stond er nu wat geslagen bij. Hij keek naar de man die lag te creperen en jankte even. Hij liep naar Damien's hand en duwde dat met zijn snuit naar boven en ging daaronder liggen.

Nuala keek naar hem, en ze hoorde dan ook zijn woorden. "Bijt me het kan me niet schelen Damien, ik zal je wel optijd doen stoppen." Zei ze dan op serieuze maar ook bevelende toon, en ze hield haar nek nog steeds dicht bij zijn mond aan. Ze wilde hem echt niet kwijt, en dit was de enige keuze die ze had. Ze had geen andere keuze kunnen vinden om hem te helpen, maargoed dan keek ze even naar Yagari.

"Ik bijt je niet,als zeg je dat je me stopt,wie zegt dat het je lukt om me te stoppen"zei hij tegen haar. Zijn andere hand lag nog steeds op zijn schouder de kogel was er bijna aan de andere kant uitgekomen,maar veel kon het hem niet schelen. Even keek hij naar Yagari en streek zachtjes over zijn vacht. "Als ik je bijt dan weet ik van mezelf dat ik niet kan stoppen"zei hij tegen haar.