Damien's huis

Nuala keek naar hem, en ze wist niet meer wat doen. Even sloot ze haar ogen, en ze beet op haar onderlip. "Doe het Damien, geloof me ik kan je wel stoppen." Zei ze dan tegen hem, en ze keek dan naar hem. Ze wilde hem niet kwijt, en ze wist echter niet meer wat ze moest doen. Dan ging ze met haar nagel langs haar nek, waardoor er bloed op zijn lippen belandde. Ze keek hem met een ernstige blik aan, en ze liet haar bloed op zijn lippen vallen. Het kon haar niet schelen dat ze hem beet, aangezien ze het wilde dat hij het deed.

Damien voelde de druppels op zijn lippen belanden nog voor hij haar kon tegen spreken. Hij hefte zijn hoofd en zette zijn tanden in haar nek,de wonden groeide langzaam toe,en ook het ijzer werd verdreven uit zijn lichaam. Hij legde zijn arm om haar heen en duwde haar dichter tegenzichzelf aan. Haar bloed overmeesterde hem eens te meer,het nam vat op hem. Damien's wilskracht gebood hem te stoppen,maar het bloed was hem de baas.

Nuala bleef zo zittten, en ze sloot dan ook haar ogen even. Pijn deed het niet echt, aangezien ze al gebeten was door hem. Haar ogen deed ze weer open, en ze merkte dan ook dat ze dichter tegen hem zat. Ze voelde ook hoe hij haar bloed dronk, maar dan als hij teveel begon te nemen rukte ze zich los uit zijn macht. Ze keek op hem neer, en ze sloot even de ogen. Dan gaf ze hem een kus op de lippen, en ze bleef zo over hem hangen.

Toen ze zich had los getrokken sloot hij even zijn ogen en zuchte diep,de kus van haar deed hem deugd,maar de jongen die hier zat was gebroken. Eens te meer had hij haar bloef geproefd,een diepe zucht klonk weer. "Dit hoefde je niet te doen"zei hij zacht tegen haar en hij gaf haar een stevige knuffek. Yagari keek de twee aan en stond op,dan liep hij beschermend rondjes om hen heen.

Nuala wist dat hij niet had gewild, maar ze kon niets anders dan dit verzinnen. Ze bleef over hem hangen, en ze voelde dan zijn armen om haar heen. "Ik wist niets anders om te doen, en ik wilde je ook niet kwijt." Zei ze dan tegen hem, en ze gaf hem weer een kus op de lippen. "Ik hou van je, en ik zou mijn leven voor je geven als het nodig is Damien." Zei ze dan nog zachter tegen hem, en ze sloot dan heel even de ogen.

"Jou leven is veel meer waard dan het mijne Nuala,en zo zal het altijd blijven."zei hij tegen haar en sloot dan ook zijn ogen. Het was kantje boort geweest of hij was nu dood,maar veel kon het hem niet meer schelen. "Gaat het"vroeg hij dan aan haar en opende zijn ogen weer. Hij streek zachtjes langs haar rug en ademde even heel diep in.

Nuala keek naar hem toen hij dat zei, en ze schudde dan ook haar hoofd. "Doe niet zo jij bent me meer waard dan je denkt." Zei ze dan terwijl ze dan haar blik van hem afwende. Ze kon er niet tegen als hij dat zei, en het brak dan ook haar hart. Ze kon niet zonder hem, en ze zucht dan ook even diep. "Met mij gaat het wel." Zei ze dan kortaf tegen hem, en ze ging na een tijdje van hem af. Ze liep zijn huis weer in, en ze ging dan naar de slaapkamer.

Yagari volgde haar meteen naar het huis. Damien klemde zijn hand om de plaats waar zijn hart zat en stond dan op. Hij raapte zijn zwaard op en liep dan ook naar het huis. Hij veegde de scherven van de vaas op en liep dan ook de trap op. Hij liep naar de badkamer en smeet zijn shirt dat bebloed was weg en staarde een tijd in de spiegel. Hij ademde heel diep in en sloot voor enkele momenten zijn ogen,dan liep hij naar de andere slaapkamer en zette zich neer op het bed.

Nuala was ondertussen al in de kamer op het bed gaan liggen, en ze zucht dan ook even diep. Ze had het zo niet bedoelt, maargoed het was nu een beetje te laat. Dan keek ze kort naar het plafond, en ze ging op haar zij liggen met haar rug naar de deur gericht. Kalm sloot ze even haar ogen, waarna ze dan wat begon na te denken over alles. Ze zou straks misschien gewoon weggaan van hier, maar toch wilde ze niet dat hij haar anders zou bekijken.

Damien keek naar de grond en zuchte even. De blik in zijn ogen was even veranderd naar een trieste blik,maar die schoof hij daan de kant. Hij liep naar de deur en duwde die open en zo liep hij naar haar kamer. Hij sloot even zijn ogen voor hij naar binnen zou gaan,maar dan liep hij er uiteindelijk na dat hij zijn moed had gevonden binnen. Hij zag haar liggen en liep naar het bed. Damien zette zich neer op het bed en draaide zich dan naar haar zodat hij neerlag. Hij legde zijn hand op haar heup en keek naar haar rug.

Nuala bleef zo neerliggen, en ze hield haar ogen dan ook gesloten. Het kon haar even niet meer schelen, maargoed ze wist wat ze wilde. Na een tijdje voelde ze wat beweging in haar buurt, maar ze keek niet op of om. Als ze een hand op haar heup voelde ontspande ze zich een beetje, en ze deed dan ook haar ogen open. Toch bleef ze gewoon liggen, en zei ze nog niets tegen hem.

"Sorry Nuala,ik had niet zo mogen spreken tegen jou,ik weet dat je me niet kwijt wilt,maar ik zeg gewoon domme dingen"zei hij tegen haar. Hij zuchte even diep en keek even vanuit zijn ooghoeken naar de plafond. Yagari was beneden in het slaap gesukkelt,hij had de fut niet meer om naar boven te gaan lopen. Damien streek zachtjes over haar heup en kwam dan even dichter bij haar en drukte haar een kus op haar rug.

Nuala hoorde zijn woorden, maar nog steeds zei ze niets. Even sloot ze de ogen weer, en ze merkte ook dat hij dichter bij haar kwam. Dit deed haar nog meer ontspannen, en ze ademde rustig adem. "Dan had je zoiets niet moeten zeggen." Zei ze dan tegen hem, en ze zucht even zachtjes maar diep. Toch draaide ze zich nog niet om zodat ze hem kon aankijken, maargoed ze haatte het als een dierbare zoiets zei. Zij was in paniek geslagen door de angst hem te verliezen, en dan kreeg ze zo'n antwoord. Dit vond ze echt niet fijn, maargoed ze had hem evengoed ook gewoon kunnen laten sterven. Toch liet ze het niet toe dat hij zou sterven, aangezien ze erg veel van hem hield.

"Ik weet het Nuala"zei hij zacht tegen haar. Een korte stilte ondstond er tussen de twee,en daar kon hij dan weer niet tegen. "Bedankt,dat je me niet liet sterven en bedankt,dat je er bent voor me"zei hij tegen haar en beet even kort op zijn onderlip. Hij vond dit niet echt gezellig dat ze deze woordenwisseling hadden,natuurlijk hij trefte hier meer schuld aan dan zei. Hij dacht op het moment niet na,en dat was fout.

Nuala reageerde even niet meer op zijn woorden, en ze keek dan enkel maar naar het nachtkastje dat er stond. Ze wilde wat zeggen dat een beetje grof klonk, maar ze hield zich dan gewoon in. Haar ogen sloot ze voor een korte tijd, en uiteindelijk draaide ze zich om naar hem. Ze keek hem diep in zijn ogen aan, en je kon zo lezen in haar ogen dat ze het echt niet fijn had gevonden. Logisch ook -alleen sommigen wisten wel waarom dit was-, en haar hart was dan soms wat aan het breken door hem.

Damien keek haar aan toen ze zich omdraaide. Hij zuchte even toen hij de blik zag. Damien streek even zacht over haar wang en gaf haar een knuffel. "Het spijt me echt Nuala"zei hij zacht in haar oor. Hij hield haar stevig tegen zich aan,hier maakte hij het niet goed mee zo slim was hij nu ook al wel geworden. Maar hij kon er niets aan doen haar leven was hem veel dierbaarder dan hetgene van zichzelf. Hij streek zachtjes over haar rug en voelde ergens tranen opkomen,hij beet op zijn onderlip om de tranen tegen te houden. Ze mocht hem alles vragen of laten doen,maar huilen voor haar neus deed hij niet.

Nuala keek nar hem, en ze voelde dan zijn gestreel op haar wang. Ook merkte ze dat hij haar een knuffel gaf, maar nadien hoorde ze zijn woorden. Even wend ze haar blik van hem af, maar dan voelde ze dat ze steviger tegen hem aangedrukt werd. Algauw keek ze hem weer aan, maar ze zweeg gewoon voor een erg lange tijd. Opeens merkte ze dat zijn ogen vochtiger werden, maar dan kroop ze nog wat dichter tegen hem aan. Ze maakte zijn ogen vochtvrij, en ze keek hem diep in zijn ogen aan. Een zucht verliet haar keel, en ze gaf hem dan een kus op de lippen.

Damien keek haar aan en zuchte even diep. Toen hij de kus kreeg merkte dat deze anders was dan in het begin. Wat was er nu met haar? Hij liet haar lippen los en keek haar even aan. "Nuala,vertel me wat er is,alsjeblieft"zei hij tegen haar en streek even langs haar gezicht. Hij wist zeker dat er nog iets was buiten hem,maar hij had geen idee wat.

Nuala keek naar hem, en ze merkte dat hij haar lippen losliet. Ze hoorde dan ook zijn vraag, maar ze reageerde er niet echt op. Er was totaal niets aan de hand, nouja op dat ze het hem nog niet kon vergeven van wat hij gezegd had. Alleen daar dacht ze even niet aan, en ze wilde ook niet dat de sfeer weer anders werd. Maar dan zette ze zich recht, en ze zucht even diep. "Waarom al die vragen terwijl er niets aan de hand is?" Waren de enige woorden die ze sprak, en ze keek dan recht voorzich.

"Omdat jij je rot voelt,ik wil je niet zo zien Nuala,dan word ik eenmaal nieuwschierig en stel ik vragen"zei hij tegen haar en haalde zijn schouders op. Hij kwam ook recht en legde zijn armen om haar heen waardoor zijn handen over haar buik streelde. "Nog een vraag dan zwijg ik,wat wil je dat ik doe voor jij me vergeeft"vroeg hij aan haar en legde zijn hoofd op haar schouder en wachte even op een antwoord.

Nuala rolde even met de ogen toen hij dat zei, waarna ze nog steeds voorzich keek. Ze had geen zin in nog een discussie over dit, maargoed hij kon er blijkbaar niet over stoppen. Ze coelde dan zijn armen om haar heen, en dan ook het gestreel op haar buik. "Wat ik wil, Dat is simpel dat je zoiets niet meer zegt !! Maar ook dat je hier nu over ophoud." Zei ze dan ook tegen hem, en ze zucht even diep. Ze had er geen zin in, en dat was dan ook duidelijk.

Damien keek haar even aan en hoorde toen haar woorden. "Oke,ik zal zwijgen en nooit meer zoiets zeggen"zei hij tegen haar en liet haar dan los. Hij plofte neer op het bed en keek een lange tijd naar het plafond. Dit was iets wat hij liever vergat en Nuala waarschijnlijk ook. Hij streek even over zijn voorhooofd en legde dan zijn handen op zijn buik.

Nuala keek naar hem, maar verder zei ze alweer niets. Dan keek ze toe hoe hij op het bed neer plofte, en ze besloot dan om even een luchtje te gaan scheppen. Kalm stond ze dus op, en ze liep dan ook gewoon zonder een woord te zeggen naar beneden. Vervolgens liep ze de deur uit, en ze ging daar in de tuin zitten in het gras.

Damien keek haar na en stond dan ook op. Hij keek vanuit het raam naar Nuala en zette zich dan neer tegen de muur. Hij keek een hele lange tijd naar voren en zuchte dan ook even. Er kon nu op het moment niets gaan gebeuren,allesins dat hoopte hij. Yagari sliep een lange tijd en bleef bij alles wat hij hoorde sliep hij gewoon snurkend door. Buiten was er allesins wel iets aan de gang er waren enkele mannen op het domein.

Nuala sloot rustig even de ogen, en ze genoot dan ook van de wind door haar haren. Even keek ze naar zijn huis, maar dan wat om zich heen. Er was hier een sfeer die haar niet aanstond, en dus stond ze algauw weer gewoon recht. Kalm maar alert keek ze in het rond, hoewel ze niemand zag liep ze dan rustig naar binnen. Ze sloot de deur achter zich, en ze ging weer naar de slaapkamer toe. Natuurlijk bleef ze daar gewoon staan, en ze keek dan ook gewoon toe naar hem.